BLOOD SIMPLE (Μόνο αίμα)

1984 ΗΠΑ
Είδος   Μοντέρνο νουάρ

Σκηνοθεσία      Τζόελ και Ήθαν Κοέν
Σενάριο            Τζόελ και Ήθαν Κοέν

Παίζουν           Τζον Γκετζ, Φράνσις Μακ Ντόρμαντ, Νταν Χεντάγια, Μ. Έμετ Γουόλς

Υπόθεση           Ο ιδιοκτήτης ενός μπαρ στο Τέξας, προσλαμβάνει έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ να παρακολουθήσει τη γυναίκα του γιατί την υποψιάζεται οτι τον απατά.

Η ταινία είναι η πρώτη των αδελφών Κοέν, η πρώτη εμφάνιση της Φράνσις Μακ Ντόρμαντ (σύζυγος του Τζόελ Κοέν), η πρώτη του διευθυντή φωτογραφίας και μετέπειτα σκηνοθέτη Μπάρι Σόνενφελντ και η πρώτη του μουσικού Κάρτερ Μπέργουελ.

Ο τίτλος προέρχεται από το διήγημα του Ντάσιελ Χάμετ "Red harvest" που χρησιμοποιεί αυτόν τον όρο για να εκφράσει την ψυχική κατάσταση των ανθρώπων που εκτίθενται στη βία.

Παρ' όλο που η ταινία είναι πρωτόλειο, η ευρηματικότητα και η ιδιοφυής σκηνοθεσία των Κοέν είναι γοητευτική μέσα στην απλότητά της. Το σενάριο είναι συνεχώς εξελισσόμενο με διαρκείς ανατροπές και άφθονο μαύρο χιούμορ. Η ιστορία και η πανέμορφη κίνηση της κάμερας, προκαλεί αγωνία και περιγράφει τη φρίκη του φόνου μοναδικά. Θεωρώ την επιλογή των ηθοποιών πολύ ταιριαστή με το όλο εγχείρημα.

Χρησιμοποιώντας το ύφος του νουάρ οι Κοέν ανατρέπουν τις κλασσικές αρχετυπικές εικόνες των ηρώων του είδους : Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ είναι χοντρός, γλοιώδης, γελοίος και βρωμιάρης (περιτριγυρίζεται από μύγες και ιδρώνει σαν βόδι) και ο ζαν-πρεμιέ ένας απλοϊκός υπάλληλος σε μπαρ. Όσο για τη μοιραία γυναίκα, είναι μια απλή ειλικρινής αμακιγιάριστη χωριατοπούλα που μπορεί να φροντίσει μόνη της τον εαυτό της.

Η διάρκεια της ταινίας ήταν αρχικά 99', αλλά το 1998 κυκλοφόρησε νέα βερσιόν (Director's cut) με νέο μοντάζ και διάρκεια 96'.

Το 2009 ο Ζανγκ Γιμού (που θεωρεί το μόνο αίμα από τις πιό αγαπημένες του ταινίες) έκανε το Κινέζικο ριμέικ με τίτλο "A Woman, a Gun and a Noodle Shop".

Η βαθμολογία μου : 10/10

PEUR SUR LA VILLE (Τρόμος πάνω από την πόλη)

1975 Γαλλία
Είδος   Αστυνομική περιπέτεια
Αγγλικός τίτλος  : Fear Over the City and The Night Caller

Σκηνοθεσία     Ανρί Βερνέιγ (1920-2002)
Σενάριο           Ανρί Βερνέιγ, Ζαν Λαμπόρντ και Φρανσίς Βεμπέρ

Παίζουν          Ζαν Πολ Μπελμοντό, Σαρλ Ντενέρ

Υπόθεση          Ο επιθεωρητής Λετελιέ κυνηγά έναν ψυχοπαθή κατά συρροή δολοφόνο ο οποίος έχει αυτοανακηρυχθεί σε προστάτη της ηθικής και σκοτώνει γυναίκες που θεωρεί οτι διάγουν έκλυτο βίο για να τις τιμωρήσει.

Η περίφημη καταδίωξη στις στέγες

Ο σκληροτράχηλος και ατρόμητος   επιθεωρητής  είναι από εκείνους τους ατίθασους και ριψοκίνδυνους χαρακτήρες μπάτσων που λάτρεψε το Χόλιγουντ. Δεν φοβάται ούτε τους αδίστακτους δολοφόνους, ούτε τους ανώτερούς του. Μιλάει αργκό, φέρεται άγρια και κινείται στα στέκια του υπόκοσμου με άνεση.

Η ταινία, παρ' όλο που δεν έχει ιδιαίτερα πρωτότυπο σενάριο, έχει εξαιρετική σκηνοθεσία, ωραιότατη μουσική επένδυση του Ένιο Μορικόνε, άψογη αισθητική της δεκαετίας του '70 και πολλές σκηνές δράσης, καταδιώξεις με αυτοκίνητα και μηχανές, κυνηγητά στις στέγες που κόβουν την ανάσα και ένα πολύ εντυπωσιακό κρέμασμα από ελικόπτερο (τα άτομα που πάσχουν από υψοφοβία θα υποφέρουν). Τις δύσκολες αυτές σκηνές και τα ακροβατικά κάνει ο ίδιος ο Μπελμοντό ο οποίος πριν γίνει ηθοποιός ήταν αθλητής.

Στην ταινία, το Παρίσι παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Με πολύ όμορφα νυχτερινά πλάνα αλλά και ημερήσιες λήψεις από ψηλά, ο σκηνοθέτης προσφέρει φαντασμαγορικές σκηνές της πόλης δίνοντας έμφαση στη μοντέρνα της πλευρά.

Το στυλ της ταινίας μιμήθηκε επανειλημμένως το Χόλιγουντ, αλλά ποτέ δεν πέτυχε την ατμόσφαιρα του Βερνέιγ.

Η βαθμολογία μου : 8/10

GRAND HOTEL (Γκραντ Οτέλ)

1932 ΗΠΑ
Είδος   Κοινωνικό δράμα (Pre-code Hollywood Κείμενο Νο 1)

Σκηνοθεσία    Έντμουντ Γκούλντινγκ (1891-1959)
Σενάριο          Γουίλιαμ Ντρέικ και Μπέλα Μπαλάζ (Βασισμένο στο διήγημα της Βίκι Μπάουμ Menschen im Hotel = People at a hotel)

Παίζουν          Γκρέτα Γκάρμπο, Τζόαν Κρόφορντ, Τζον Μπάριμορ, Λάιονελ Μπάριμορ, Γουάλας Μπίρι, Λιούς Στόουν

Υπόθεση          Σε ένα υπερπολυτελές ξενοδοχείο του Βερολίνου άνθρωποι όλων των τάξεων κουβαλάνε ο καθ' ένας το προσωπικό του δράμα.

Η ιστορία παρακολουθεί μια ομάδα ανθρώπων που το μόνο κοινό που έχουν είναι οτι μένουν όλοι στο ίδιο ξενοδοχείο. Μια Ρωσίδα μπαλαρίνα που έχει χάσει το ενδιαφέρον της για τη ζωή, ένας ετοιμοθάνατος λογιστής, ένας παραμορφωμένος γιατρός βετεράνος του "μεγάλου πολέμου" όπως έλεγαν τότε τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο, ένας ξεπεσμένος ευγενής, ένας κακότροπος εργοστασιάρχης και μια δακτυλογράφος που παλεύει να επιβιώσει, αποτελούν την ετερόκλητη ομάδα που με κάποιο τρόπο θα εμπλακούν σε μια ιστορία λίγων ημερών και μεγάλων γεγονότων.

Η ταινία μας γνωρίζει τους ήρωες με πρωτότυπο τρόπο μέσα στα πρώτα 3 λεπτά και ο βετεράνος γιατρός (μόνιμος κάτοικος του ξενοδοχείου) παραμιλά λέγοντας "κόσμος πάει κι έρχεται, τίποτα δεν συμβαίνει" για να διαψευστεί λίγο αργότερα.

Η ιστορία εξελίσσεται γοργά, οι διάλογοι είναι ζωντανοί, τα συναισθήματα έντονα και η δράση πυκνή. Όσο για τις σκηνές 360° του λόμπι είναι πανέμορφες, επιβλητικές και πρωτοπορειακές.

Παρ' όλο που εκείνη την εποχή η συνήθης πρακτική ήταν να χρησιμοποιούν έναν ή δύο αστέρες (για να μην ανεβαίνει το κόστος της παραγωγής), στο Γκραντ Οτέλ εμφανίζονται πέντε από τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλιγουντ γεγονός που χάρισε στην MGM το μεγαλύτερο κέρδος στην ιστορία της.

Η ταινία έχει επιλεγεί ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική προς διατήρηση, στην ταινιοθήκη του Αμερικανικού Κονγκρέσου και κέρδισε Όσκαρ καλύτερης ταινίας.

Η βαθμολογία μου : 9/10

BREAKING BAD

2008-2013 ΗΠΑ
Είδος   Τηλεοπτική Περιπέτεια

Τηλεοπτικός σταθμός   AMC (Καλωδιακό κανάλι)
Παραγωγός εταιρεία    Sony Pictures Television
Δημιουργός                  Βινς Γκίλιγκαν
Διάρκεια                       5 σεζόν - 62 επεισόδια

Παίζουν              Μπράιαν Κράνστον, Άαρον Πολ, Άννα Γκαν, Ντιν Νόρις, Μπέτσι Μπραντ, Αρ Τζέι Μίτι, Μπομπ Όντενκερκ

Υπόθεση              Ένας οικογενειάρχης καθηγητής χημείας, όταν μαθαίνει οτι πάσχει από καρκίνο, αγωνιά για το οικονομικό μέλλον της οικογένειάς του μετά τον θάνατό του. Για να τους εξασφαλίσει, μετατρέπεται σε παρασκευαστή μεθαμφεταμίνης με τη βοήθεια ενός πρώην μαθητή του. Έτσι "βγαίνει στην παρανομία" όπως λέει και ο τίτλος της σειράς.

Ο ταλαντούχος συγγραφέας, παραγωγός και σκηνοθέτης Βινς Γκίλιγκαν, γνωστός από την τηλεοπτική σειρά X-Files, δημιούργησε αυτή την εξαιρετική τηλεοπτική σειρά που την παρακολούθησαν εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο και έχει κερδίσει δεκάδες βραβεία μεταξύ αυτών και το ΕΜΜΥ καλύτερης σειράς.

Η σειρά (γυρισμένη στην Αλμπουκέρκη του Νέου Μεξικό) έχει ιδιαίτερη σκηνοθεσία, πολύ καλή ανάπτυξη χαρακτήρων, καθώς και έξυπνο και ενδιαφέρον σενάριο με ζωντανούς διαλόγους και απρόβλεπτες ανατροπές. Τα επεισόδια ξεκινάνε με σκηνές από το μέλλον και εξελίσσονται σιγά-σιγά μέχρι να καταλάβει ο θεατής τις αρχικές εικόνες.

Με αιχμηρό κοινωνικό σχολιασμό και σκληρές σκηνές (χωρίς  να γίνεται κατάχρηση της έννοιας "βία" για λόγους εντυπωσιασμού), η σειρά ισορροπεί τις σκηνές έντασης με ανάσες απαραίτητες για να μην μετατραπεί σε θέαμα απλής δράσης. Θεματολογικά αναπτύσσει έννοιες όπως οι ανθρώπινες σχέσεις, το έγκλημα και η τιμωρία του, οι ανθρώπινες αδυναμίες, η σωστή-λάθος συμπεριφορά, ο ρόλος της οικογένειας και φυσικά η αιώνια μάχη παράνομων-αστυνομίας. Η χρήση του χιούμορ είναι διαρκής οπότε εύκολα μπορεί κανείς να την κατατάξει και στις μαύρες κωμωδίες.

Τέλος, η επιλογή των ηθοποιών είναι άκρως επιτυχημένη με αποτέλεσμα η ιστορία να γίνεται πιστευτή και απολαυστική.

Μια καλογυρισμένη σειρά που σέβεται το θεατή, την παρακολουθείς με αμείωτο ενδιαφέρον και έχει το μεγάλο προσόν να τελειώνει πριν την παρατήσεις από βαρεμάρα (σαν μερικές-μερικές).

Στη φωτογραφία, ο καθηγητής Γουόλτ Γουάιτ (Χάιζενμπεργκ) με τη γυναίκα του Σκάιλερ και τον γιό τους Γουόλτερ Γουάιτ Τζούνιορ, στα δεξιά ο μαθητής και βοηθός του καθηγητή Τζέσι (γιο μπιτς) και πίσω ο μπατζανάκης του καθηγητή αστυφύλακας Χανκ Σρέιντερ με τη κλεπτομανή γυναίκα του αδελφή της Σκάιλερ, Μαίρη Σρέιντερ.

Μέσα στο 2014 θα ξεκινήσει το ισπανόφωνο ριμέικ της σειράς και σύντομα θα γίνει και όπερα από τον Νεουορκέζο συνθέτη Σαν Τζιν Χονγκ.

Η βαθμολογία μου : 10/10

BRIEF ENCOUNTER (Σύντομη συνάντηση)

1945 Αγγλία
Είδος   Ερωτικό δράμα

Σκηνοθεσία    Ντέιβιντ Λιν (1908-1991)
Σενάριο          Νόελ Κάουαρντ (Βασισμένο στο θεατρικό του έργο "Still life"), Ρόναλντ Νιμ και Ντέιβιντ Λιν.

Παίζουν         Σίλια Τζόνσον, Τρέβορ Χάουαρντ, Στάνλι Χόλογουεϊ, Τζόις Κάρεϊ.

Υπόθεση        Δύο παντρεμένοι μεσοαστοί ζουν ένα μεγάλο παράνομο έρωτα.

Δύο παντρεμένοι που γνωρίζονται τυχαία στο καφενείο ενός σιδηροδρομικού σταθμού, ερωτεύονται παράφορα και ξεκινούν μια παράνομη σχέση. Παρ' όλο που γνωρίζουν οτι ένας τέτοιος έρωτας μόνο πόνο μπορεί να προκαλέσει, παρασύρονται από τα έντονα αισθήματά τους ρισκάροντας τα πάντα.

Η "σύντομη συνάντηση", αν και δεν περιέχει καμμία ερωτική σκηνή, καταφέρνει μέσω υπαινιγμών να αποδώσει την έννοια του Μεγάλου Έρωτα αλλά και να κάνει εύστοχο σχολιασμό για τα θέματα της συζυγικής απιστίας και της ασφάλειας της οικογενειακής ζωής.

Η ταινία είναι διάσημη για την την ατμοσφαιρική της σκηνοθεσία και την πανέμορφη ασπρόμαυρη φωτογραφία της (του περίφημου Αυστραλού Ρόμπερτ Κράσκερ που 4 χρόνια αργότερα μας χάρισε το τελέντο του στο αριστουργηματικό νουάρ "The third man" του Κάρολ Ριντ). Η πλοκή ξετυλίγεται μέσα από τη φανταστική διήγηση της γυναίκας προκαλώντας αίσθημα νοσταλγίας και προσφέροντας έντονη συναισθηματική φόρτιση. Σε αυτό βοηθά και η εξαιρετική μουσική επένδυση (κονσέρτο για πιάνο Νο2 του Ραχμάνινοφ) που εντείνει τη μελαγχολία του ανεκπλήρωτου έρωτα.

Ο Ντέιβιντ Λιν εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την ομορφιά των ατμοκίνητων τραίνων και του παλιού σταθμού του Κάρνφορθ ο οποίος διατηρεί το στυλ του και τον επισκέπτονται οι λάτρεις της ταινίας μέχρι σήμερα.

Η σύντομη συνάντηση έγινε ραδιοφωνική εκπομπή, τηλεοπτική ταινία και όπερα.

Η βαθμολογία μου : 10/10

BRAZIL

1985 Αγγλία
Είδος   Επιστημονικής φαντασίας

Σκηνοθεσία    Τέρι Γκίλιαμ
Σενάριο          Τέρι Γκίλιαμ, Τομ Στόπαρντ και Τσαρλς Μακιούαν

Παίζουν         Τζόναθαν Πράις, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Κάθριν Χέλμοντ, Ίαν Χολμ, Μπομπ Χόσκινς, Μάικλ Πέιλιν

Υπόθεση         Ένας δημόσιος υπάλληλος στην προσπάθειά του να διορθώσει ένα γραφειοκρατικό λάθος, μετατρέπεται άθελά του σε εχθρό του κράτους.

 

Ο Αμερικανοβρετανός Τέρι Γκίλιαμ, μέλος της ανεκδιήγητης ομάδας "Monty Pythons", φτιάχνει ένα μελλοντο-ρετρό καφκικό σύμπαν στο οποίο μια ολοκληρωτική Οργουελική κυβέρνηση καταδυναστεύει την ανθρωπότητα με σιδερόφραχτους στρατιώτες ειδικών δυνάμεων και με απίθανα μηχανήματα εξελιγμένης τεχνολογίας. Ένα σύμπαν στο οποίο βασιλεύουν ο τρόμος, η αδικία, το ρουσφέτι και η απίστευτη γραφειοκρατία. Παράλληλα, θύλακες αντίστασης πολεμάνε με τον τρόπο τους την πολιτικοκοινωνική καταχνιά.

Ο ήρωάς του, βλέπει έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη στον οποίο, ως γνήσιος ήρωας, κατατροπώνει τρομερούς εχθρούς και σώζει την πανέμορφη κοπέλα. Ο κατά φαντασίαν ήρωας (που εργάζεται ως δημόσιος υπάλληλος καταχωνιασμένος σε κάποιο υπόγειο μιας κρατικής υπηρεσίας αρχειοθέτησης) προσπαθεί απεγνωσμένα να περάσει τη ζωή του απαρατήρητος. Η κοσμική μαμά του όμως, που φιλοδοξεί να τον δει μεγάλο και τρανό, προσπαθεί με τις γνωριμίες της να του εξασφαλίσει μια προαγωγή. Εκείνος αρνείται πεισματικά αλλά όταν συναντά την κοπέλα από τα όνειρά του και τον χτυπάει ο έρωτας κατακούτελα, αλλάζει γνώμη.ος υπάλληλος

Η ταινία έχει εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια, κτήρια λαβυρινθώδους αρχιτεκτονικής και γραφεία-κλουβιά στα οποία, είσαι δεν είσαι κλειστοφοβικός, αρρωσταίνεις.

Με πολύ ωραία σκηνοθεσία, με σκοτεινή φωτογραφία και υπό τους ήχους του πασίγνωστου "Aquarela do Brazil" ο ιδιοφυής Τέρι Γκίλιαμ αφήνει την φαντασία του και το αναρχικό του χιούμορ να οργιάσουν σε αυτή την καταπληκτική πολιτική σάτιρα επιστημονικής φαντασίας που άφησε εποχή.

Είναι η 2η ταινία της "τριλογίας της φαντασίας" του Τέρι Γκίλιαμ που άρχισε με το "Time Bandits" το 1981 και τελείωσε με το "The Adventures of Baron Munchausen" το 1988. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης είπε για τις ταινίες οτι "περιγράφουν την τρέλα της κακά οργανωμένης κοινωνίας μας και την επιθυμία να ξεφύγουμε από αυτήν με κάθε τρόπο". Στην 1η μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, στη 2η ενός 30άρη και στην τρίτη ενός ηλικιωμένου.

Αρχικά η ταινία είχε τον ευφάνταστο τίτλο "1984½" από το 1984 του Όργουελ και το "8½" του Φελίνι. Στη συνέχεια άλλαξε σε "Πώς έμαθα να ζω με το σύστημα - μέχρι τώρα" και πέρασε από το "Να γιατί η μπουρζουαζία είναι σιχαμερή" μέχρι να καταλήξει στο "Brazil".

Η βαθμολογία μου : 10/10