THE MOON AND SIXPENCE (Σκλάβοι του έρωτος)

1942  ΗΠΑ
Είδος  Βιογραφικό δράμα

Σκηνοθεσία           Άλμπερτ Λιούιν (1894-1968)
Σενάριο                 Άλμπερτ Λιούιν (Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Σόμερσετ Μομ του 1919)

Παίζουν                 Τζορτζ Σάντερς, Χέρμπερτ Μάρσαλ, Στίβεν Γκέρεϊ

Υπόθεση                Ο συγγραφέας Τζέφρι Γουλφ, εντυπωσιάζεται από την ιδιαίτερη προσωπικότητα του Τσαρλς Στρίκλαντ και αποφασίζει να γράψει ένα μυθιστόρημα βασισμένο στην ασυνήθιστη ζωή αυτού του παράξενου Λονδρέζου χρηματιστή.

Ο Τσαρλς Στρίκλαντ είναι ένας συντηρητικός χρηματιστής που ζει μία συμβατική οικογενειακή ζωή με τη γυναίκα του και τα δυό τους παιδιά. Οι πάντες στον περίγυρό του τον θεωρούν έναν από τους πιό πληκτικούς και αδιάφορους ανθρώπους και κανένας δεν αναζητά την παρέα του. Όπως και κανένας δεν μπορεί να φανταστεί οτι μέσα σε αυτόν τον τόσο ανιαρό και εσωστρεφή άνθρωπο κοιμάται ένα ανήμερο θηρίο. Όταν κάποια στιγμή το θηρίο ξυπνά, ο πληκτικός Στρίκλαντ μετατρέπεται σε έναν άκρως τολμηρό, εκνευριστικά κυνικό, αηδιαστικά μισογύνη και απόλυτα αντισυμβατικό άνθρωπο που δεν διστάζει να τινάξει τα πάντα στον αέρα αναζητώντας τρόπο να θρέψει το πρώην ληθαργικό και νυν δραστήριο και αιμοβόρο κτήνος που του τρώει τα σωθικά.
Ο ήρωας του Άγγλου συγγραφέα Σόμερσετ Μομ (εμπνευσμένος εν μέρει από τη ζωή του ζωγράφου Πολ Γκογκέν), είναι έρμαιο αυτής της υπερφυσικής αυθύπαρκτης οντότητας η οποία έχει λουφάξει μέσα στο μυαλό και την ψυχή του και τον εξωθεί να πατήσει ακόμη και πάνω σε πτώματα προκειμένου να την βγάλει από το σκοτάδι και να κερδίσει το μερίδιό της στην ύπαρξη.
Σε αυτή την πρώτη του ταινία, ο Αμερικανός σκηνοθέτης Άλμπερτ Λιούιν ακολουθεί ήρεμα και αποστασιοποιημένα την πορεία του ιδιόρυθμου ζωγράφου Στρίκλαντ. Αποκαλύπτει την ασχήμια της ζωής του (σε ασπρόμαυρο), τον παρακολουθεί να πλησιάζει το στόχο του (σε σέπια) και τον αποχαιρετά στο ταξίδι του προς την ανυπαρξία (σε μία φαντασμαγορική έκρηξη χρωμάτων). Δεν τον υπερασπίζεται, δεν τον δικαιώνει, δεν τον επικροτεί. Απλώς μας προσφέρει μία φευγαλέα ματιά στη ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου που έκρυβε μέσα του έναν ιδιοφυή καλλιτέχνη.

Ούτε στο βιβλίο ούτε στην ταινία υπάρχει κάποια εξήγηση για τον παράξενο τίτλο "Το φεγγάρι και η πεντάρα". Η αναζήτησή μου στο διαδίκτυο με οδήγησε στην εξής ερμηνεία: Εάν κοιτάς κάτω για να βρεις μία πεντάρα χάνεις το φεγγάρι και εάν κοιτάς ψηλά στο φεγγάρι, χάνεις την πεντάρα. Όσο για τον τίτλο με τον οποίο η ταινία βγήκε στις Ελληνικές αίθουσες θα τον αφήσω ασχολίαστο για προφανείς λόγους.

Θα βρείτε τον Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση ΕΔΩ

Η βαθμολογία μου : 7/10

THE GETAWAY (Ήταν δυό φυγάδες)

1972  ΗΠΑ
Είδος  Νεο-νουάρ

Σκηνοθεσία          Σαμ Πέκινπα (1925-1984)
Σενάριο                Γουόλτερ Χιλ (Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Τζιμ Τόμσον του 1958)

Παίζουν               Στιβ Μακ Κουίν, Άλι Μακ Γκρόου, Μπεν Τζόνσον

Υπόθεση               Ένας κατάδικος για να καταφέρει να αποφυλακιστεί με αναστολή, δέχεται να οργανώσει μία μεγάλη ληστεία για λογαριασμό ενός ισχυρού επιχειρηματία.

 

Ο Ντοκ Μακ Κόι, έξυπνος και ικανός ληστής, εκτίει ποινή φυλάκισης για ένοπλη ληστεία σε φυλακή του Τέξας και ονειρεύεται να πάρει αναστολή λόγω καλής συμπεριφοράς, να αποφυλακιστεί και να συνεχίσει τη ζωή του. Όμως, ο διεφθαρμένος επιχειρηματίας Τζακ Μπένιον που συμμετέχει στην επιτροπή αναστολών, ασκεί την επιρροή του και όλες οι αιτήσεις αναστολής απορρίπτονται. Με τον τρόπο αυτό εκβιάζει τον ανήμπορο κατάδικο ζητώντας του σαν αντάλλαγμα να κάνει μία ληστεία για λογαριασμό του. Ο Ντοκ αρχικά αρνείται να εξαγοράσει την ελευθερία του ρισκάροντας να ξαναβρεθεί στη φυλακή, αλλά όσο περνάει ο καιρός και η έγκλειστη ζωή τον πιέζει αφόρητα, υποχωρεί και στέλνει την όμορφη γυναίκα του Κάρολ στον Μπένιον με το μήνυμα οτι δέχεται ΟΛΟΥΣ τους όρους του. Η αποφυλάκιση έρχεται και ο Ντοκ αρχίζει να οργανώνει τη ληστεία ελπίζοντας να πάνε όλα καλά και να ξεμπερδέψει από τον βραχνά του εκβιασμού. Η επιχείρηση όμως στραβώνει και ο Ντοκ καταλήγει κυνηγημένος.

Η υπόθεση του "The getaway" είναι απλή και χιλιοειπωμένη: Ληστεία-απληστία-προδοσία-καταδίωξη. Όλα τα έχουμε δει και ξαναδεί. Όταν όμως το σενάριο έχει γράψει ο ταλαντούχος Γουόλτερ Χιλ, τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο μοναδικός Σαμ Πέκινπα και τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατάει ο εξαιρετικός Στιβ Μακ Κουίν, το αποτέλεσμα είναι μιά πανέμορφη ταινία καταδίωξης με δυνατότητα δεύτερης ανάγνωσης.

Στην ουσία ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί την περιπέτεια ως πρόσχημα για να κάνει την ανατομία μιάς ιδιαίτερης ερωτικής σχέσης. Παρά το γεγονός οτι το ζευγάρι ζει στην παρανομία, η θέση της γυναίκας ακολουθεί τους τρέχοντες κοινωνικούς κανόνες. Τι κι αν δεν είναι η κλασσική νοικοκυρά και μητέρα; Τι κι αν αντί να μαγειρεύει και να πλένει, μεταφέρει μηνύματα μεταξύ παρανόμων, συμμετέχει ψυχή τε και σώματι στα σχέδια του άνδρα της και τρέχει να σωθεί από τους διώκτες του; Πάλι θα υποστεί την εκμετάλλευση, τη χλεύη και τις προκαταλήψεις που κατατρέχουν το φύλλο της, πάλι θα φάει τις σφαλιάρες της (μεταφορικά και κυριολεκτικά).

Σε όλη τη διάρκεια ο Πέκινπα αφήνει το ρόλο της Κάρολ στη σκιά. Η οθόνη γεμίζει από τον ωραίο, λακωνικό, κουλάτο Ντοκ με το ανδροπρεπές του ύφος, τα στυλάτα του γυαλιά και τις θαυμαστές οδηγητικές του ικανότητες. Είναι ο αδιαφιλονίκητος αρχηγός και η Κάρολ βρίσκεται δίπλα του, πιστός ακόλουθος, αμίλητη και υποτακτική όπως οφείλει να είναι μιά "σωστή" γυναίκα. Ο ιδιοφυής σκηνοθέτης δεν διστάζει ακόμη και να την εκθέσει σε αμφίσημη συμπεριφορά προκειμένου να προκαλέσει τα αντιφεμινιστικά αισθήματα του θεατή. Αλλά μην τσιμπάτε. Θυμηθείτε οτι η Κάρολ έχει ήδη από την αρχή δηλώσει ευθαρσώς: "Είμαι εδώ".

 

Το 1994 ο Ρότζερ Ντόναλντσον έκανε ένα επίπεδο και ανούσιο ριμέικ με τον Άλεκ Μπόλντουιν και την Κιμ Μπάσιντζερ.

Η βαθμολογία μου: 8/10