RAMMBOCK

2010  Γερμανία
Είδος   Τρόμου
Αγγλικός τίτλος : Rammbock: Berlin undead

Σκηνοθεσία           Μάρβιν Κρεν
Σενάριο                 Μπένζαμιν Χέσλε, Μάρβιν Κρεν

Παίζουν                 Μιχέλ Φούιτ, Τέο Τρεμπς

Υπόθεση                 Ο Αυστριακός Μιχέλ φτάνει στο Βερολίνο για να παραδώσει τα κλειδιά του διαμερίσματος στην πρώην κοπέλλα του η οποία τον χώρισε πρόσφατα και να κάνει μιά τελευταία προσπάθεια να τα ξαναβρούν.

Welcoming committee

Ο ερωτευμένος Μιχέλ δεν μπορεί να δεχτεί οτι η σχέση του με την Γκάμπι έχει τελειώσει και σκοπεύει να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να της αλλάξει γνώμη. Με πρόφαση να της παραδώσει τα κλειδιά πηγαίνει στο σπίτι της προετοιμασμένος να την ξανακερδίσει. Εκείνο που δεν γνωρίζει όμως είναι οτι στο Βερολίνο έχει ξεσπάσει επιδημία οργής. Ένας άγνωστος ιός που αλληλεπιδρά με την αδρεναλίνη προσβάλει τους ανθρώπους και τους μετατρέπει σε μανιακούς κανίβαλους (και όχι ζόμπι).

Πρόκειται για ένα συμπαθέστατο αλληγορικό ταινιάκι, χαμηλού προϋπολογισμού και διάρκειας μόλις μίας ώρας, σκοτεινό, απειλητικό και άκρως κλειστοφοβικό, με κεντρικό ήρωα έναν συντηρητικό μελαγχολικό νεαρό (πλην όμως επίμονο πολυμήχανο και στοχοπροσηλωμένο), ο οποίος με μοναδικό όπλο τη δύναμη που του δίνει ο έρωτας, θα παλέψει με όλο του το είναι όχι απλώς να επιβιώσει, αλλά να σώσει και την αγαπημένη του.

Ένα ρομαντικό σφηνάκι τρόμου ιδανικό για τους λάτρεις του είδους.

Ο πρωτότυπος τίτλος σημαίνει πολιορκητικός κριός.

Η βαθμολογία μου: 7/10

HELLISH LOVE (Ερωμένη από την κόλαση)

1972  Ιαπωνία
Είδος  Αισθησιακό μεταφυσικό θρίλλερ εποχής Σαμουράι
Πρωτότυπος τίτλος : SEIDAN BOTAN-DORO

Σκηνοθεσία                 Σόνε Τσουζέι (1937-2014)
Σενάριο                       Κότζι Τογιοσίμα

Παίζουν                      Σετσούκο Ογκάβα, Χάτζιμε Τανομότο, Χιντέμι Χάρα

Υπόθεση                      Ένας άνεργος Σαμουράι και μια πλούσια νεαρή κοπέλλα ερωτεύονται κεραυνοβόλα αλλά ο έρωτάς τους εμποδίζεται από το γεγονός οτι η κοπέλλα ανήκει σε έναν άλλο κόσμο.

Ο Σινζαμπούρο είναι ένας νέος, ωραίος και πολύ άτυχος πρώην Σαμουράι που προσπαθεί να επιβιώσει κατασκευάζοντας ομπρέλες. Η μοίρα τον οδηγεί στον έρωτα της πανέμορφης αλλά εξ' ίσου άτυχης Οτσούγιου και οι δύο νέοι μπαίνουν σε μιά περιπέτεια ζωής και θανάτου, ονείρου και πραγματικότητας, αγάπης και μίσους. Ο έρωτας όμως που όλα τα νικάει, βρίσκει τον τρόπο να θριαμβεύσει κόντρα σε όλες τις εξωφρενικές αντιξοότητες υπόγειες, επίγειες και ουράνιες.

Πανέμορφα χρώματα, πρωτότυπη σκηνοθεσία και εξαιρετική μουσική επένδυση είναι το αισθητικό πλαίσιο αυτής της θλιβερής ονειρικής νεκροφιλικής ταινίας που συνδυάζει τον, σχεδόν αναίμακτο, τρόμο με το μαλακό πορνό. Μερικές ασάφειες στην ροή της ιστορίας είναι κάπως ενοχλητικές αλλά δεν επηρεάζουν την συνολική κατανόηση της υπόθεσης.

 "Ο μύθος του φαναριού σε σχήμα παιώνιας" 

Στην Ιαπωνία του 17ου  αιώνα ήταν πολύ δημοφιλές ένα παράξενο ομαδικό παιχνίδι που ονομαζόταν "100 μεταφυσικές ιστορίες". Μόλις σκοτείνιαζε, οι παίκτες άναβαν 100 φανάρια και διηγούνταν ιστορίες με φαντάσματα οι οποίες κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα. Όταν η νύχτα έπεφτε για τα καλά, καλούσαν τα πνεύματα μέσω ενός καθρέφτη. Η δημοφιλία του παιχνιδιού ήταν τέτοια, που οι ιστορίες αυτές μεταφέρθηκαν στη λογοτεχνία, στη ζωγραφική, στο θέατρο και φυσικά στον κινηματογράφο. Η ιστορία της Οτσούγιου είναι μιά από αυτές τις ιστορίες και έχει μεταφερθεί αρκετές φορές στη μεγάλη οθόνη.

Ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας σημαίνει "Ο μύθος του φαναριού σε σχήμα παιώνιας".

Η βαθμολογία μου : 8/10

O PAGADOR DE PROMESSAS (Το τάμα)

1962 Βραζιλία
Είδος   Δράμα
Αγγλικός τίτλος: The given word

Σκηνοθεσία           Ανσέλμου Ντουάρτι (1920-2009)
Σενάριο                 Ανσέλμου Ντουάρτι (Μεταφορά του ομότιτλου θεατρικού του Ντίας Γκομές)

Παίζουν                Λεονάρντο Βιλάρ, Γκλόρια Μενέζες

Υπόθεση               Ένας απλοϊκός χωρικός κάνει τάμα να κουβαλήσει από το χωριό του μέχρι την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας (27 χιλιόμετρα), ένα σταυρό όμοιο με εκείνον που κουβάλησε ο Ιησούς Χριστός.

Ο χωρικός Ζε με το παρατσούκλι "ο γάϊδαρος", ακολουθούμενος από τη γυναίκα του, φτάνει στην πόλη σέρνοντας τον τεράστιο και βαρύ σταυρό που υποσχέθηκε να εναποθέσει στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας. Κατάκοπος, με ξεφλουδισμένο ώμο, αλλά απόλυτα αποφασισμένος, ολοκληρώνει το οδοιπορικό του μπροστά στα σκαλιά της εκκλησίας ξημερώματα της γιορτής της Αγίας. Το μόνο που μένει πιά, είναι να περιμένει να ανοίξει η εκκλησία, να εκπληρώσει το τάμα του και να γυρίσει στο χωριό του με ήσυχη συνείδηση και ανάλαφρη καρδιά. Ο αφελής Ζε όμως, δεν μπορεί να φανταστεί οτι σε αυτά τα σκαλιά θα αρχίσει μιά απίστευτη περιπέτεια που θα τον φέρει αντιμέτωπο με δυνάμεις που είναι αδύνατον ακόμη και να τις καταλάβει, πόσο μάλλον να τις διαχειριστεί.

Το αθώο τάμα ενός αφελούς αλλά επίμονου ανθρώπου, θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα της σύγκρουσης μεταξύ του καθολικού δογματισμού και του Βραζιλιάνικου λαού που εξακολουθεί να λατρεύει τις ειδωλολατρικές θεότητες του Καντομπλέ (θρησκεία που μεταφέρθηκε στη Βραζιλία από τους Αφρικανούς σκλάβους της εποχής της Πορτογαλικής αποικιοκρατίας). Η σύγκρουση θα λάβει και πολιτικές διαστάσεις όταν ένας δημοσιογράφος αναζητώντας το "λαβράκι" ανακηρύσσει τον Γάιδαρο Ζε σε θερμό επαναστάτη κομμουνιστή που παλεύει για την αγροτική μεταρρύθμιση.

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Ανσέλμου Ντουάρτι μεταφέρει πιστά το δημοφιλέστατο θεατρικό έργο του διάσημου αριστερού συγγραφέα Ντίας Γκομές και μας προσφέρει μιά καλογυρισμένη εθνική ταινία στα χνάρια του Ιταλικού νεορεαλισμού, με στιβαρές ερμηνείες, εξαιρετικό ρυθμό και όμορφη φωτογραφία, που διατηρεί το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι το λυτρωτικό φινάλε.

Η ταινία κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες και προτάθηκε για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, αλλά έχασε από την επίσης πολύ καλή ταινία του Σερζ Μπουργκινιόν "Les Dimanches de ville d' Avray (Sundays and Sybele)".

Θα βρείτε τον Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση ΕΔΩ:

Η βαθμολογία μου: 10/10

Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας

1978   Ελλάδα
Είδος   Αλληγορικό δράμα για σινεφίλ

Σκηνοθεσία         Νίκος Παναγιωτόπουλος (1941-2016)
Σενάριο               Νίκος Παναγιωτόπουλος (Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Αλμπέρ Κοσαρί του 1948)

Παίζουν              Βασίλης Διαμαντόπουλος, Νικήτας Τσακίρογλου, Δημήτρης Πουλικάκος, Γιώργος Διαλεγμένος, Όλγα Καρλάτου

Υπόθεση               Ένας πατέρας με τους τρεις γιούς του, μόλις κληρονομούν μιά περιουσία και ένα μεγάλο παλιό αρχοντικό σπίτι σε μιά κοιλάδα, αποφασίζουν να εγκατασταθούν στο πανέμορφο σπίτι και να μην ξαναδουλέψουν ποτέ.

Οι τέσσερεις άνδρες, παίρνουν μαζί τους στο σπίτι μιά όμορφη υπηρέτρια για να τους φροντίζει και ξεκινούν τη νέα τους ζωή απαλλαγμένοι από το άγχος της επιβίωσης μιά και η κληρονομιά τους προσφέρει τη δυνατότητα να ζουν πλουσιοπάροχα χωρίς να εργάζονται. Σιγά-σιγά όμως η τεμπελιά τους καταβροχθίζει και περνούν όλο και περισσότερο χρόνο το κρεββάτι, μέχρι που καταλήγουν ζωντανοί-νεκροί. Κάποιες μικρές εστίες αντίστασης στη νεκροφάνεια που βιώνουν, πατάσσονται γρήγορα και όλοι οι ήρωες οδηγούνται προς ένα πικρό φινάλε.

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος είναι από τους λίγους Έλληνες σκηνοθέτες που άφησαν το σημάδι τους στη (φτωχή σε γενικές γραμμές) ιστορία του νέου Ελληνικού κινηματογράφου. Για το λόγο αυτό και με αφορμή τον πρόσφατο θάνατό του, έβαλα να ξαναδώ μιά από τις ταινίες του που με είχαν εντυπωσιάσει πολύ όταν την είχα πρωτοδεί. Ήταν για μένα μιά πολύ ευχάριστη έκπληξη που διαπίστωσα οτι οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας, διατηρούν αναλλοίωτη τη ζωντάνια τους (οξύμωρο) μετά από σχεδόν 40 χρόνια και καταφέρνουν να περάσουν στον θεατή τα πολύπλοκα μηνύματά τους με τόσο απλό και ξεκάθαρο τρόπο. Με εργαλεία την αλληγορία, το χιούμορ και τις καλές ερμηνείες, ο σκηνοθέτης περιγράφει με φανερή αηδία τη σήψη της αστικής τάξης και παράλληλα αρνείται να χαϊδέψει τα αυτιά του προλεταριάτου που, στο πρόσωπο της υπηρέτριας, ταπεινώνεται, υποφέρει τα πάνδεινα, γίνεται αντικείμενο της χειρότερης εκμετάλλευσης και παρ' όλα αυτά δεν λέει να ξεσηκωθεί.

Θα θεωρούσα την ταινία άριστη, αν αγαπούσα τους τόσο αργούς ρυθμούς αφήγησης.

Η βαθμολογία μου : 9/10

INTIMIDATION (Εκφοβισμός)

1960  Ιαπωνία
Είδος  Νεο-νουάρ
Πρωτότυπος τίτλος: ARU KYOHAKU

Σκηνοθεσία               Κορεγιόσι Κουραχάρα (1927-2002)
Σεάριο                       Οσάμου Καβάσε (Από μιά ιστορία του Κίο Τακιγκάβα)

Παίζουν                    Κο Νισιμούρα, Νομπούο Κανέκο

Υπόθεση                    Ένας υπερφιλόδοξος διευθυντής τράπεζας, πέφτει θύμα εκβιασμού και αναγκάζεται να ληστέψει την ίδια του την τράπεζα.

Ο Κιοσούκε και ο Ματακίτσι ήταν δύο φτωχόπαιδα που μεγάλωσαν μαζί στην ίδια γειτονιά, πήγαν στο ίδιο σχολείο, φλέρταραν τις ίδιες κοπέλλες και τελικά έπιασαν και οι δύο δουλειά στην ίδια τράπεζα. Ο άκρως φιλόδοξος Κιοσούκε κατάφερε να γίνει διευθυντής, ενώ ο πάντα χαμηλών τόνων φοβισμένος Ματακίτσι, παρέμεινε αιώνιος κλητήρας. Η ζωή όμως έχει γυρίσματα και ο πετυχημένος διευθυντής, θα βρεθεί σε δεινή θέση όταν κάποιος τυχαίος κακοποιός τον εκβιάζει και η καριέρα που έχει χτίσει με τόσο κόπο, κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα.

Ο Κορεγιόσι Κουραχάρα, που τρία χρόνια πριν σκηνοθέτησε το ρομαντικό νουάρ (I am waiting 1957), μέσα από μιά, φαινομενικά, απλή ιστορία εγκλήματος, παρακολουθεί την ιδιαίτερη σχέση των δύο ανδρών και μας προσφέρει αυτό το πανέμορφο μελαγχολικό και αγωνιώδες ταινιάκι διάρκειας μόλις 65 λεπτών.

Το σενάριο είναι πυκνό, γεμάτο ανατροπές, οι διάλογοι ζωντανοί και αποκαλυπτικοί, τα γεγονότα κατακλυσμιαία. Οι ήρωες είναι πολύπλοκοι, γεμάτοι κρυφούς πόθους, μπλεγμένοι σε έναν καταστροφικό ιστό που θα τους οδηγήσει όλους εκεί που τους αξίζει.

Η κλισέ έκφραση "διαμαντάκι" είναι η καταλληλότερη για να περιγράψει αυτό το χαμηλών τόνων (σαν του Ματακίτσι) και υψηλών προσδοκιών (σαν του Κιοσούκε) νεο-νουάρ.

Θα βρείτε τον Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση ΕΔΩ:

Η βαθμολογία μου : 9/10