EYES WIDE SHUT (Μάτια ερμητικά κλειστά)

1999  ΗΠΑ Αγγλία
Είδος   Κοινωνικοπολιτικό δράμα

Σκηνοθεσία         Στάνλεϊ Κούμπρικ (1928-1999)
Σενάριο               Φρέντερικ Ραφαέλ, Στάνλεϊ Κούμπρικ (Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Άρθουρ Σνίτσλερ "Rhapsody: A Dream Novel" του 1926)

Παίζουν               Τομ Κρουζ, Νικόλ Κίντμαν, Σίντνεϊ Πόλακ, Λίλι Σομπιέσκι, Τοντ Φιλντ, Άλαν Κάμινγκ

Υπόθεση               Ένας γιατρός μαθαίνει οτι η γυναίκα του είχε ερωτική φαντασίωση με άλλον άνδρα και στην προσπάθειά του να ξεσπάσει την άγρια επίθεση ζήλιας που του κατατρώει τα σωθικά, αφήνεται να περάσει μιά περιπετειώδη και απερίσκεπτα επικίνδυνη νύχτα στη Νέα Υόρκη.

"Τα ξέρω όλα."

Ο Μπιλ και η Άλις Χάρφορντ, αυτάρεστοι, νέοι, όμορφοι και επιτυχημένοι μεγαλοαστοί, ζουν μιά τακτοποιημένη και πλούσια ζωή, περιφέρονται από δεξίωση σε δεξίωση ερωτοτροπώντας (για να επιβεβαιώνονται) και αγνοώντας την πραγματικότητα (για να κοιμούνται ήσυχοι). 'Ομως, όσο στεγανό κι αν είναι το υπερπολυτελές τους κλουβάκι, δεν μπορούν να κρατήσουν απ' έξω αυτά που φοβούνται να αντικρύσουν γιατί απλά τα κουβαλάνε μέσα τους. Όταν ένα βραδάκι το ζευγάρι χαλαρώνει καπνίζοντας ένα μπάφο και η Άλις εξομολογείται την ερωτική της φαντασίωση με έναν αξιωματικό του ναυτικού, ο Μπιλ παθαίνει κρίση ζήλιας και οδηγείται σε μια περιπλάνηση αυτογνωσίας στη νυχτερινή Νέα Υόρκη όπου ανακαλύπτει έναν άλλο κόσμο φτώχειας, εκμετάλλευσης, τρόμου και παρακράτους που θα τον αναγκάσει να ανοίξει τα μάτια του διάπλατα. Σημειωτέον οτι η ταινία είναι γυρισμένη εξ' ολοκλήρου στην Αγγλία.
Εκ πρώτης όψεως το "μάτια ερμητικά κλειστά" είναι η ιστορία μιάς σχέσης που κλονίζεται. Η απόμακρη και ψυχρή ερωτική συμπεριφορά του (τότε) ζευγαριού Νικόλ Κίντμαν-Τομ Κρουζ, ο εγωκεντρισμός και η αυταρέσκειά τους χρησιμοποιήθηκαν περίτεχνα από τον σκηνοθέτη για να περιγράψει τα πολύπλοκα ζητήματα της μονογαμίας, της σεξουαλικότητας και της συμβατικής σχέσης. Όμως, όπως συμβαίνει με τις ταινίες του Κούμπρικ, αυτό είναι απλώς ένα πρόσχημα για να περιγράψει (με την ιδιαίτερη οπτική του) την κοινωνική, οικονομική και εν κατακλείδι πολιτική πορεία του παρηκμασμένου δυτικού κόσμου. Η πολυεπίπεδη ιστορία διαδραματίζεται Χριστούγεννα σε μιά καταφώτιστη Νέα Υόρκη που μέσα στη σαπίλα της γιορτάζει τη γέννηση του σωτήρα της ανθρωπότητας. Όλα είναι στολισμένα με πανέμορφα χρωματιστά λαμπάκια. Από την τελευταία τρώγλη που ζουν πάμφτωχες κοπέλες που εκδίδονται για να επιζήσουν, μέχρι την λουδοβίκεια έπαυλη που για να μπεις χρειάζεσαι password. Δύο κόσμοι, σαφέστατα διαχωρισμένοι ταξικά, ηθικά, πολιτιστικά.
Η φωτογραφία, οι φωτισμοί, η μουσική επένδυση, τα σκηνικά και τα κουστούμια είναι όλα εξαιρετικά και συνυπάρχουν αρμονικά με το μυστήριο, το συμβολισμό, το ρεαλισμό, τα όνειρα, τις φαντασιώσεις, την εξουσία των ισχυρών, ακόμη και τη λατρεία του εωσφόρου.
Στο φινάλε για ακομη μιά φορά ο Κούμπρικ κλείνει το μάτι στους ψαγμένους θεατές βάζοντάς τους το  δίλλημα "Όταν πιά ανοίξεις αυτά τα ρημάδια τα μάτια σου, τί κάνεις; Τα κρατάς ανοιχτά ρισκάροντας, ή συνεχίζεις να τα έχεις ερμητικά κλειστά;" Τροφή για σκέψη.

Ο θάνατος του μεγάλου σκηνοθέτη μόλις μιά εβδομάδα μετά το τελικό μοντάζ και λίγο πριν το ρολόϊ της ιστορίας να σημάνει την έναρξη του 21ου αιώνα που τώρα πιά όλοι ξέρουμε οτι είναι η αρχή ενός "θαυμαστού καινούριου κόσμου", έδωσε τροφή σε κριτικούς κινηματογράφου, πολιτικούς αρθρογράφους και αναλυτές, ακόμη και σε λάτρεις των θεωριών συνομωσίας να γράψουν ατελείωτα κείμενα και αναλύσεις. Μιά βόλτα στο διαδίκτυο θα σας πείσει. Προσωπικά, κάνοντας αυτή τη βόλτα βρήκα ενδιαφέροντα στοιχεία και κρυφά μυνήματα που πραγματικά με έκαναν να δω την ταινία με άλλα μάτια. Πιό κάτω αναφέρω επιγραμματικά μόνο μερικά από αυτά που μου έκαναν εντύπωση.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Αν δεν έχετε δει την ταινία, μην διαβάσετε τις παρακάτω επισημάνσεις γιατί προδίδουν την υπόθεση.

1. Στο πάρτυ του Ζίγκλερ που πηγαίνει το ζεύγος Χάρφορντ, το πάτωμα στο διάδρομο και τα οκτάκτινα αστέρια στους τοίχους παραπέμπουν σε μασονική στοά

2. Ο Ούγγρος που φλερτάρει η Άλις στο πάρτυ, λέγεται Ζάντορ Ζάβοστ (το όνομα του ιδρυτή της εκκλησίας του σατανά είναι Άντον Ζάντορ Λαβέϊ)

3. Στο ίδιο πάρτυ ο Μπιλ φλερτάρει με δύο μοντέλα. Η μία λέγεται Νουάλα Γουίνσορ (ο Βρετανικός βασιλικός οίκος) και η άλλη του λέει οτι έχουν ξανασυναντηθεί στο Ροκφέλερ (!) Πλάζα. Μέσα σε αυτό το μέγαρο υπήρχε μιά αίθουσα χορού που λεγόταν "αίθουσα του ουράνιου τόξου" και η πίστα χορού είχε ζωγραφισμένο ένα τεράστο οκτάκτινο αστέρι

4. Τα δύο μοντέλα προσκαλούν τον Μπιλ να πάνε εκεί που τελειώνει το ουράνιο τόξο. Λίγο αργότερα, ο Μπιλ θα αγοράσει τη στολή του από ένα βεστιάριο που λέγεται "ουράνιο τόξο" και έχει παρόμοια διακόσμηση με το σπίτι του Ζίγκλερ (οκτάγωνο αστέρι- καταρράκτης από φωτάκια)

5. Το δωμάτιο της πόρνης είναι γεμάτο μάσκες και το όνομά της είναι Ντόμινο (μάσκα ντόμινο λέγεται η μάσκα που καλύπτει μόνο τα μάτια)

6. "Fidelio" είναι η μοναδική όπερα που έγραψε ο Μότσαρντ και σημαίνει "πιστός" (για να μπεις στα άδυτα των αδύτων πρέπει να είσαι πιστός)

7. H βίλλα των οργίων (ο μοναδικός χώρος που δεν υπάρχει χριστουγεννιάτικο δέντρο) είναι μιά έπαυλη που βρίσκεται στην κομητεία του Μπάκινχαμ (πάλι ο οίκος) και, σύμφωνα με το movie-locations.com, έπαιζε στο "Brazil" του Τέρι Γκίλιαμ. Στο illuminatiwatcher.com βρήκα οτι χτίστηκε για τον βαρώνο Μάγιερ Άμσελ του οίκου των Ρόθτσάϊλντ (!).

8. Η ανατριχιαστική μουσική που ακούγεται στη βίλλα των οργίων, κάποιοι λένε οτι είναι λειτουργία της Καθολικής και κάποιοι της Ορθόδοξης εκκλησίας. Το σίγουρο είναι οτι είναι παιγμένη ανάποδα (νάτος ο εωσφόρος)

9. Το τελετουργικό στη βίλλα είναι εμφανώς σατανιστικό και για να μην μείνει καμμία αμφιβολία, καταλήγει και σε μιά ανθρωποθυσία που την μαθαίνουμε την επόμενη μέρα με παραποιημένο τρόπο σαν είδηση στην εφημερίδα (η χρήση των ΜΜΕ από τους ισχυρούς)

10. Το εσωτερικό της βίλλας είναι το Έλβεντεν Χολ που βρίσκεται στην Αγγλία και ο εσωτερικός του διάκοσμος είναι Ινδικός επειδή το έφτιαξε έτσι ο εξόριστος μαχαραγιάς των Σιχ τον 19ο αιώνα. Σύμφωνα με τον Μάρτιν Σταρ στο βιβλίο του "ο Άλιστερ Κρόου και ο δυτικός εσωτερικισμός", υπαινίσσεται τη σύνδεση της γιόγκα με τον περιβόητο Άλιστερ Κρόου τον αυτοαποκαλούμενο και "θηρίο 666".

11. Στο φινάλε που το ζευγάρι παίρνει τις τελικές του αποφάσεις μέσα στο παιχνιδάδικο (να λες ευτυχώς που επιβιώσαμε, παρά το γεγονός οτι ξέρουμε και μην λες τη λέξη "για πάντα" γιατί με τρομάζει) το κοριτσάκι τους απομακρύνεται ακολουθώντας δύο ηλικιωμένους άνδρες οι οποίοι βρίσκονταν στο πρώτο πάρτυ καθισμένοι στη βάση της σκάλας με τον καταρράκτη από φωτάκια που ανέβηκε ο Μπιλ για να βοηθήσει την Μάντυ (η μαμά της το βλέπει και δεν αντιδρά). Και αυτή την ανατριχιαστική λεπτομέρεια την βρήκα στο illuminatiwatcher.com

12. Τέλος, παρατηρήστε σε όλη τη διάρκεια της ταινίας την επαναλαμβανόμενη χρήση του μπλε χρώματος. Πολλοί έχουν ερμηνεύσει το μπλε σαν έκφραση μιάς ονειρικής κατάστασης που βιώνουν οι πρωταγωνιστές. Υπάρχει όμως και η ερμηνεία του εμβληματικού "μασονικού μπλε". Το μπλε χρώμα στη μασονία συμβολίζει την φιλία. Και μην ξεχνάμε οτι η μασονία είναι παγκόσμια.

Πραγματικά η ταινία βρίθει συμβόλων και λεπτομερειών που έχουν ένα στόχο: Να αποκαλύψουν μιά μυστική (τύπου μασονίας) γκανγκστερική ελίτ που κρατάει στα χέρια της όλο τον πλούτο, κάνει ό,τι θέλει, βγάζει από τη μέση όποιον την εμποδίζει και εν γένει κυβερνά τον κόσμο. Ή είσαι μαζί τους, ή είσαι εχθρός τους.

Η βαθμολογία μου: 10'/10

FAR FROM HEAVEN (Ο παράδεισος είναι μακρυά)

2002  ΗΠΑ
Είδος  Κοινωνικο δράμα

Σκηνοθεσία          Τοντ Χέινς
Σενάριο                Τοντ Χέινς

Παίζουν                Τζούλιαν Μουρ, Ντένις Κουέιντ, Πατρίσια Κλάρκσον, Ντένις Χέισμπερτ, Βαιόλα Ντέιβις

Υπόθεση                Την δεκαετία του 1950 στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ μιά νοικυρά έρχεται αντιμέτωπη με τη συντηρητική κοινωνία της εποχής αλλά και με την κρίση που περνάει η σχέση της με τον άνδρα της.

Η Κάθυ με τις φιλενάδες της

Η Κάθυ Γουιτάκερ, έχει κάθε λόγο να είναι ευτυχισμένη. Έχει τον ιδανικό σύζυγο, δύο υπέροχα παιδιά, ζει σε ένα πανέμορφο σπίτι στα προάστια, με το υπηρετικό της προσωπικό, τον εξαίσιο κήπο της, την πλούσια γκαρνταρόμπα της, τις πολύ καλές φιλενάδες της και τον κοινωνικό της κύκλο που την θαυμάζει. Όλα κυλούν ονειρεμένα για την Κάθυ, μέχρι που η σχέση της με τον άνδρα της αρχίζει να κλονίζεται και ο κοινωνικός της περίγυρος να την βλέπει με επιφυλακτικότητα. Η Κάθυ, που προσπαθεί με όλο της το είναι να διατηρήσει την τελειότητα, θα διαπιστώσει με τον πιό επώδυνο τρόπο οτι ο παράδεισος είναι μακρυά και επιπλέον ο δρόμος για να τον αποκτήσεις είναι κολασμένα μοναχικός.

Ο ανεξάρτητος σκηνοθέτης Τοντ Χέινς με αυτή την ταινία του αποτίει φόρο τιμής στον Γερμανό σκηνοθέτη Ντάγκλας Σερκ ο οποίος έφυγε από τη Χιτλερική Γερμανία το 1937 λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων, άλλαξε το όνομά του και εργάστηκε στο Χόλιγουντ προσφέροντας μερικά από τα καλύτερα μελοδράματα του Αμερικάνικου κινηματογράφου της δεκαετίας του 1950 (την εποχή του Μακαρθισμού).

'Οχι τυχαία ο Χέινς τοποθετεί την ιστορία του το 1957, χρονιά που ο αντικομμουνιστής Τζόζεφ Μακάρθι πέθανε, υπαινισσόμενος τη χαραυγή μιάς νέας εποχής για την Αμερική. Επίσης όχι τυχαία χρησιμοποιεί τη μουσική επένδυση του θρυλικού συνθέτη Έλμερ Μπέρνστιν ο οποίος με αυτή την ταινία έκλεισε τη μουσική του καριέρα στον κινηματογράφο μετά από τουλάχιστον 200 ταινίες.

Η ταινία είναι ένα πολύ καλογυρισμένο μελόδραμα, με σπαρακτικές ερμηνείες, εντυπωσιακή αναπαράσταση της δεκαετίας του 1950, συγκλονιστικά χρώματα (χάρμα οφθαλμών), πολύ προσοχή στη λεπτομέρεια και ιδιαίτερα καλογραμμένο σενάριο που αποδομεί το Αμερικάνικο όνειρο καταγγέλοντας με διακριτικότητα πολλά από τα καυτά κοινωνικά θέματα όπως ο ρατσισμός, η ομοφυλοφιλία και οι ταξικές διαφορές. 

Η ταινία είναι αφιερωμένη στον συνδικαλιστή (της Γουόρνερ Μπρόδερς) Σέμλερ (Μπόμ-πι) που κυνηγήθηκε από τον Μακάρθι γιατί ήταν μέλος του κομμουνιστικού κόμματος.

Η βαθμολογία μου : 9/10

LADY SNOWBLOOD : BLIZZARD FROM THE NETHERWORLD

1973 Ιαπωνία
Είδος    Αιματηρότατο Δράμα
Πρωτότυπος τίτλος: Shurayuki-hime

Σκηνοθεσία        Τοσίγια Φουτζίτα (1932-1997)
Σενάριο              Νόριο Ναγκάτα (μεταφορά του ομότιτλου Manga (Γιαπωνέζικο κόμικ) της δεκαετίας του 1970)

Παίζουν           Μέικο Κάτζι, Κο Νισιμούρα, Τόσιο Κουροσάβα, Μιγιόκο Ακάζα

Υπόθεση            Στα τέλη του 19ου αιώνα, μιά αδίστακτη συμμορία δολοφονεί έναν δάσκαλο και το γιό του, βιάζει την γυναίκα του και τέλος ένας από αυτούς την παίρνει μαζί του στο Τόκιο σαν ερωτική του σκλάβα.  Η άτυχη γυναίκα μην μπορώντας να εκδικηθεί η ίδια, επιδιώκει να μείνει έγγυος ευελπιστώντας να κάνει ένα γερό και δυνατό αγόρι και να του φορτώσει ο χρέος της εκδίκησης. Το παιδί όμως γεννιέται κορίτσι.

Για να δω μήπως έχει μείνει κανένας επάνω

Αυτό το καταραμένο κορίτσι (παιδί του κάτω κόσμου το αποκαλούν), από τα πρώτα του χρόνια εκπαιδεύεται σκληρά στις πολεμικές τέχνες και στο σπαθί για να φέρει σε πέρας το σχέδιο εκδίκησης της μητέρας της. Κι όταν πιά, σε ηλικία 20 χρονών, ξεκινά το οδοιπορικό της αναζητώντας τα μέλη της συμμορίας σε όλη την Ιαπωνία, είναι τόσο καλά εκπαιδευμένη που μπορεί να τα βάλει με ολόκληρο στρατό και να φύγει σαν κυρία, αφήνοντας πίσω της πτώματα μουλιασμένα στο αίμα.

Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί αυτή την ιστορία, όπου η εκδίκηση υπηρετείται με θρησκευτική ευλάβεια, για να κάνει μιά σύντομη ιστορική αναδρομή της εποχής που η Ιαπωνία άρχισε να μετατρέπεται στο γνωστό πιά σήμερα στρατιωτικό κράτος που την οδήγησε σε μιά σειρά αιματηρών ιμπεριαλιστικών πολέμων.

Η πολεμίστρια Γιούκι περιδιαβαίνει την χώρα αναζητώντας τα θύματά της, ντυμένη σαν πριγκήπισσα του παρελθόντος, αδιαφορώντας για τα ιστορικά γεγονότα που διαδραματίζονται γύρω της, αυστηρά προσηλωμένη στον στόχο της και αποφασισμένη να ζήσει κυνηγημένη, ξεχνώντας κάθε χαρά της ζωής. Η μέθοδός της είναι απλή: Ξεγελά τα θύματά της με την θηλυκά ευάλωτη εμφάνισή της και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, τραβάει το φοβερό σπαθί της και κρουνοί αίματος πιτσιλάνε τα πάντα και λεκιάζουν τα ωραία της ρούχα, ανθρώπινα μέλη κατρακυλάνε στα πατώματα και κραυγές πόνου γεμίζουν την ατμόσφαιρα.

Η πρωταγωνίστρια Μέικο Κάτζι, διάσημη ηθοποιός και πολύ δημοφιλής τραγουδίστρια της Ιαπωνίας, με το όμορφο πρόσωπο και το ψυχρό της ύφος, παραμένει ανέκφραστη ακόμη και τις στιγμές της μεγάλης έντασης, βγάζοντας ως μόνο συναίσθημα τη θλίψη για τη σκληρή της μοίρα που όμως σε καμμία περίπτωση δεν την εμποδίζει να συνεχίσει αποφασιστικά μέχρι τέλους.

Είναι η πρώτη μεταφορά του Γιαπωνέζικου κόμικ "Shurayuki-hime" (η πριγκήπισσα Σουραγιούκι). Ένα χρόνο αργότερα o ίδιος σκηνοθέτης έκανε τη συνέχεια της ιστορίας (Lady snowblood 2: Love Song of Vengeance) με την ίδια πρωταγωνίστρια.

Το 2001 ο Ιάπωνας σκηνοθέτης, σεναριογράφος και σχεδιαστής βιντεοπαιχνιδιών Σινσούκε Σάτο σκηνοθέτησε μία ακόμη εκδοχή της Shurayuki-hime που κυκλοφόρησε με τον τίτλο "Princess Blade" και διαδραματίζεται σε ένα μέλλον που στην Ιαπωνία έχει επανέλθει η μοναρχία.

Και τέλος (ίσως) το 2003-2004 ο Κουέντιν Ταραντίνο σκηνοθέτησε μιά παρόμοια ιστορία εκδίκησης με πρωταγωνίστρια την Ούμα Θέρμαν (Kill Bill volume 1 και Kill Bill volume 2) ταινίες που είναι επηρεασμένες από την Lady snowblood λέει ο ίδιος ο σκηνοθέτης, remake θα το έλεγα εγώ.

Η βαθμολογία μου : 8/10

Η συμμορία του Φουτζίτα

Η συμμορία του Ταραντίνο

¿QUΕ HE HECHO YO PARA MERECER ESTO? (Μιά ζωή ταλαιπωρία)

1984  Ισπανία
Είδος   Δράμα/Μαύρη κωμωδία
Αγγλικός τίτλος : What have I done to deserve this?

Σκηνοθεσία         Πέδρο Αλμοδόβαρ
Σενάριο               Πέδρο Αλμοδόβαρ

Παίζουν               Κάρμεν Μάουρα, Τσους Λαμπρεάβε, Γκονθάλο Σουάρεθ, Βερόνικα Φορκέ

Υπόθεση               Μιά νοικοκυρά που εργάζεται σαν καθαρίστρια, ζει σε μιά φτωχογειτονιά της Μαδρίτης με τον άνδρα της, τους  δύο έφηβους γιούς της και την πεθερά της, προσπαθώντας να τα φέρει βόλτα με τα ελάχιστα έσοδα της οικογένειας.

Ο Αλμοδόβαρ τραγουδάει "La bien pagá"

Τη δεκαετία του 1980 η στωική καθαρίστρια και νοικοκυρά Γκλόρια, δουλεύει αδιάκοπα και ζει σε ένα άθλιο φτηνό διαμέρισμα με έναν άχρηστο σύζυγο (που παραμένει ερωτευμένος με μιά παλιά του γνωριμία στη Γερμανία), την τσιγγούνα πεθερά της (θύμα της αστυφιλίας που πάσχει από βαθειά νοσταλγία για τον τόπο καταγωγής της) και τους δύο ανήλικους γιούς της. Για να αντέξει την φρικτή και μίζερη ζωή της, καταπίνει τα χαπάκια αμφεταμίνης το ένα πίσω από τ' άλλο, αναπνέει κόλλα και ό,τι απορρυπαντικό πέσει στα χέρια της και ξεσπάει αντιγράφοντας ασκήσεις πολεμικών τεχνών.
Σε αυτήν  την ισοπεδωμένη από τη φτώχεια οικογένεια που αναπαράγει τη μιζέρια και την παράνοια, όλοι αναζητούν διέξοδο με όποιον τρόπο βρίσκουν εύκαιρο, αγνοώντας και αδιαφορώντας για όλες τις ηθικές συμβάσεις της δυτικής κοινωνίας. Ο σύζυγος δεν φέρνει φράγκο στο σπίτι, η γιαγιά κλειδώνει τα γλυκά της και οργανώνει την μετεγκατάστασή της στο χωριό, ο ένας γιός πουλάει ναρκωτικά και μαζεύει τα λεφτά και ο άλλος πουλάει το κορμί του. Το σκηνικό συμπληρώνεται με ένα κοριτσάκι που έχει τηλεκινητικές ικανότητες, μιά αγαθή πόρνη, έναν παιδόφιλο οδοντίατρο και μιά σαύρα μου λέγεται "χρήμα". Και σαν επιστέγασμα το εμβληματικό τραγούδι "la bien paga" που λέει σε γενικές γραμμές: Δεν σου χρωστάω τίποτα, χρυσοπλήρωσα τη μελαχροινή σου σάρκα και τα φιλιά σου, σε αφήνω καλοπληρωμένη".
Στην τέταρτη ταινία του, ο εκκεντρικός και φεμινιστής Αλμοδόβαρ, αποτίει φόρο τιμής στον Ιταλικό νεορεαλισμό τοποθετώντας στο επίκεντρο της ιστορίας την εργατική τάξη μετά τον Φράνκο με τον δικό του ιδιοφυή σουρεαλιστικό τρόπο, με το αναρχικό του χιούμορ και με τις ιδιαίτερες αναφορές του στην κουλτούρα της πατρίδας του. Η ιστορία ξετυλίγεται μέσα σε μιά πανδαισία χρωμάτων, χαρακτήρων και καταστάσεων, οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη και οι ήρωες παλεύουν να ξεφύγουν από την κόλασή τους ο καθ' ένας με τον τρόπο του.
Η Κάρμεν Μάουρα είναι εξαιρετική, αλλά εμένα μου πήρε την καρδιά η απίθανη γιαγιά σταθερή συνεργάτις του Αλμοδόβαρ.

Η ακριβής μετάφραση του τίτλου είναι "Τί έχω κάνει για να αξίζω αυτό;" ή αυτό που λέμε στα Ελληνικά "τί αμαρτίες πληρώνω;".

Η βαθμολογία μου: 10/10

TRIANGLE (Ναυάγιο στην παράνοια)

2009 Αγγλία
Είδος  Τρόμου

Σκηνοθεσία           Κρίστοφερ Σμιθ
Σενάριο                 Κρίστοφερ Σμιθ

Παίζουν                Μελίσα Τζορτζ, Τζακ Τέιλορ, Μάικλ Ντόρμαν, Χένρι Νίξον

Υπόθεση                Μιά νεαρή σερβιτόρα που παλεύει μόνη να μεγαλώσει το αυτιστικό παιδί της, αποφασίζει να πάει ημερήσια εκδρομή με το ιστιοπλοϊκό των φίλων της για να ξεσκάσει.

Ωραία μέρα για εκδρομή!

Η άτυχη σερβιτόρα κουβαλάει το βάρος που της έδωσε η ζωή με στωικότητα, είναι απόλυτα αφοσιωμένη στο αυτιστικό της αγοράκι το οποίο υπεραγαπά και δεν φεύγει ποτέ μακρυά του. Με βαρειά καρδιά δέχεται την πρόσκληση των φίλων της για μιά ημερήσια κρουαζιέρα με το πανέμορφο ιστιοπλοΙκό τους. Ο καιρός είναι υπέροχος, το παιδάκι είναι στο σχολείο, η θάλασσα λάμπει κάτω από τον αστραφτερό ήλιο και η παρέα συμπαθητική. Η κοπέλλα ζορισμένη από τη δυσκολία της καθημερινότητάς της παίρνει την απόφαση να μπει στο σκάφος.

Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψεις αυτή την ταινία, χωρίς να προδώσεις τα μυστικά της και χωρίς να χαλάσεις τις εκπλήξεις που διαδέχονται η μία την άλλη. Ο σκηνοθέτης, υιοθετώντας την αφήγηση μέσω χρονικών κύκλων (time loops), καταφέρνει με ιδιαίτερα έξυπνο τρόπο να χρησιμοποιήσει τα χρονικά περάσματα της ιστορίας για να κλιμακώσει την αγωνία, χωρίς να μπερδέψει το θεατή. Το σεναριακό του εύρημα να μεταφέρει τον μύθο του Σισύφου στο πρόσωπο μιάς σύγχρονης εργαζόμενης ανύπανδρης μητέρας για να περιγράψει την αλληγορία του, είναι πολύ πρωτότυπο αλλά σκηνοθετικά το αφήνει να του γλιστρήσει μέσα από τα χέρια. Την κατάσταση επιβαρύνουν κάποιες περιττές επαναλήψεις, οι μέτριες ερμηνείες και το αδύναμο φινάλε.

Παρ' όλα αυτά, είναι μιά ενδιαφέρουσα ταινία με ισορροπημένες σκηνές τρόμου και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που την είδα πολύ ευχάριστα ως λάτρης του είδους.

Η βαθμολογία μου : 7/10