CINEAR + NOSFERATU

Γειά χαρά σε όλους τους εθισμένους με τον κινηματογράφο!

Καλώς ήρθατε στο προσωπικό μου ημερολόγιο για την τέχνη που αγάπησα πιό πολύ από οτιδήποτε άλλο.

Δεν μπορώ να πω οτι δεν αγαπώ τη μουσική και τα βιβλία. Τα λατρεύω, τους έχω αφιερώσει άφθονο χρόνο και μου έχουν ανταποδώσει τον τεράστιο πλούτο τους. Όμως από τη φύση μου είμαι λάτρης των οφθαλμόλουτρων και ο κινηματογράφος μου κάλυψε πλουσιοπάροχα αυτή μου την ανάγκη από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου.

Είχα την τύχη να γεννηθώ σε μια γειτονιά που είχε δύο κινηματογράφους: έναν χειμερινό ακριβώς απέναντι από το σπίτι μου και ένα θερινό δύο στενά πιό κάτω. Τους κινηματογράφους αυτούς τους λειτουργούσε ένα ζευγάρι με ένα παιδάκι με το οποίο γίναμε φίλοι. Αυτό μου πρόσφερε δωρεάν κινηματογράφο καθημερινά και μάλιστα κοντά στο σπίτι οπότε είχα και την έγκριση των γονιών μου μια και ήμουν σε προστατευμένο περιβάλλον. Εκείνο που δεν είχαν σκεφτεί οι γονείς μου ήταν οτι έβλεπα τα πάντα. Δηλαδή και τις ταινίες που κανένα παιδάκι δεν μπορούσε να παρακολουθήσει γιατί ήταν ακατάλληλες έως αυστηρώς ακατάλληλες.

Αυτό το σπάνιο σκηνικό μου πρόσφερε πρώιμους προβληματισμούς και σκέψεις. Με μεγάλωσε λίγο πριν την ώρα μου. Δεν έχω καταλήξει αν αυτό ήταν καλό ή κακό. Σε εκείνο που έχω καταλήξει με βεβαιότητα είναι οτι το καταευχαριστήθηκα.

Από τότε δεν σταμάτησα να βλέπω σινεμά σε κάθε ευκαιρία. Θυμάμαι οτι τα πρώτα ενήλικα χρόνια μου η συνήθειά μου ήταν να βλέπω την πρώτη ταινία της εβδομάδας την Δευτέρα γιατί οι κινηματογράφοι άλλαζαν ταινία κάθε Δευτέρα. Την Τρίτη το πρωί αγόραζα την εφημερίδα (Βήμα - Έθνος - Ελευθεροτυπία) που έγραφε κριτικές κινηματογράφου ο μεγάλος διανοητής Βασίλης Ραφαηλίδης που ένιωθα οτι αγαπούσε το σινεμά όσο κι εγώ και συμφωνούσα απόλυτα με την άποψή του. Δυστυχώς πέθανε νωρίς και χάσαμε τη σοφία του. Ευτυχώς μας έχουν μείνει τα βιβλία του.

Ξεκίνησα αυτό το blog τον Ιανουάριο του 2014 με τον φιλόδοξο στόχο να γίνει ένα μεγάλο αρχείο κινηματογράφου με ταινίες που αγάπησα, που με σημάδεψαν, που με προβλημάτισαν, που με επηρέασαν ψυχολογικά, πνευματικά και αισθητικά. Το ονόμασα CINEAR για να κάνει παρήχηση με μια άλλη παιδική μου αγάπη: το περίφημο ΣΙΝΕΑΚ που ήταν παιδικός κινηματογράφος στο υπόγειο του Σικιαριδείου Μεγάρου (κατασκευής 1936) στην οδό Πανεπίστημίου 48 γνωστό σε όλους σαν κινηματογράφος REX. Ευτυχώς ο οραματιστής Αντώνης Τρίτσης ως υπουργός Χωροταξίας και περιβάλλοντος το χαρακτήρισε διατηρητέο και η προστάτιδα του πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη το αγόρασε από τους ιδιώτες στο όνομα του Εθνικού θεάτρου και τώρα ανήκει σε εμάς όλους.

Όσο για το ψευδώνυμο (Νοσφεράτου Μαξ), προέκυψε από την περίφημη βουβή ταινία Γερμανικού εξπρεσιονισμού του Μουρνάου του 1922 στην οποία πρωταγωνιστεί ο εμβληματικής μορφής ηθοποιός Μαξ Σρεκ.

Αυτή η ταινία ήταν η πρώτη που με ανατρίχιασε τόσο, με τρόμαξε τόσο, "είδα" τόσο καθαρά την αλληγορία της, που με στοίχειωσε. Ίσως γι' αυτό παραμένω λάτρης των ταινιών τρόμου μέχρι σήμερα.

Ο υπότιτλος είναι αυτό που νιώθω για τον κινηματογράφο επιγραμματικά. Ο κινηματογράφος είναι πολλά πράγματα για μένα: Από φυγή και καταφύγιο, μέχρι γνώση και πνευματική τροφή. Και πάνω από όλα παράδεισος συναισθημάτων και το πιό προσιτό διασκεδαστήριο. Ιδίως τώρα με το dvd και το internet. Ο Σωκράτης Μάλαμας έχει τραγουδήσει το στίχο του Γιάννη Τσατσόπουλου "...δεν θα γυρέψω νοσηλεία, στο σινεμά και στα βιβλία...". Εγώ κάνω ακριβώς το αντίθετο.

Η δομή του blog στηρίζεται στην κατηγοριοποίηση των ταινιών με στόχο να μπορεί κανείς να τις αναζητήσει εύκολα.  Αριστερά βρίσκεται η λίστα με τις ταινίες κατά κατηγορία, δεξιά η ταινία με τα στοιχεία της, μια χαρακτηριστική φωτογραφία, το συνοδευτικό κείμενο και τη βαθμολογία μου. Τέλος, στο κουτάκι με τις ετικέτες (labels) έχω περιλάβει κάποια χαρακτηριστικά της ταινίας που θεωρώ χρήσιμα και μπορείτε να κάνετε αναζήτηση ανεξαρτήτως κατηγορίας.

Παράδειγμα: Μια ταινία έχει στην πλοκή της μια πολιορκία. Αν θέλω να δω σε ποιές άλλες ταινίες υπάρχει κατάσταση πολιορκίας, πατάω στις ετικέτες τη λέξη πολιορκία και εμφανίζονται όσες ταινίες με πολιορκία υπάρχουν μέσα στο blog.

Στα κείμενα γράφω κάποιες πληροφορίες που θεωρώ ενδιαφέρουσες καθώς και τις προσωπικές μου απόψεις για την ταινία. Οπότε αν κάποια σχόλια δεν σας βρίσκoυν σύμφωνους, απλώς αγνοήστε τα ή (ακόμη καλύτερα) γράψτε τη δική σας άποψη.

Στην κορυφή του blog (κάτω από τον τίτλο) υπάρχει μια οριζόντια μπάντα στην οποία υπάρχουν, εκτός από αυτό το κείμενο που περιγράφει το ημερολόγιο, λίστες με τις κατά CINEAR καλύτερες ταινίες, λίστες σκηνοθετών, κείμενα για τον κινηματογράφο, βιβλία με σχετική θεματολογία, και τέλος, το mail με το οποίο μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί μου.

Η επιλογή των ταινιών δεν έχει γίνει πάντα με κριτήρια αριστείας. Υπάρχουν ταινίες που είναι ενδιαφέρουσες, έξυπνες, πρωτότυπες, με ιστορικό ή αισθητικό ενδιαφέρον, χαρακτηριστικές μιας εποχής, ή απλώς διασκεδαστικές. Υπάρχουν επίσης ταινίες που κανιβαλίζουν ή καφρίζουν το θέμα τους με ενδιαφέροντα τρόπο και άλλες που έχουν σαν στόχο να προσφέρουν πανδαισία εικόνων, χρωμάτων, ήχων. Ο κινηματογράφος είναι πρωτίστως διασκέδαση.

Το όλο εγχείρημα είναι πολύπλοκο και θέλει πολλή και επιμελή δουλειά και άπειρο χρόνο. Όπως ξέρουμε όλοι ο κινηματογράφος είναι ένας ανεξάντλητος ωκεανός σε διαρκή εξέλιξη. Αποφάσισα να βουτήξω και ελπίζω να τα καταφέρω. Βουτήξτε κι εσείς και μην μένετε στον αφρό. Έχει πολύ ενδιαφέρον και ο βυθός.

Καλό κολύμπι σε όλους!
Max Nosferatu