IT'S A MAD MAD MAD MAD WORLD (Ένας τρελός τρελός τρελός κόσμος)

1963  ΗΠΑ
Είδος  Περιπετειώδης Κωμωδία

Σκηνοθεσία          Στάνλεϊ Κράμερ (1913-2001)
Σενάριο                Γουίλιαμ και Τάνια Ρόουζ

Παίζουν               Σπένσερ Τρέισι, Μίλτον Μπερλ, Σιντ Σίζαρ, Έθελ Μέρμαν, Μίκι Ρούνεϊ, Τέρι Τόμας, Φιλ Σίλβερς, Τζόναθαν Γουίντερς, Πίτερ Φολκ

Υπόθεση               Μετά από ένα θανατηφόρο τροχαίο δυστύχημα, μία πολυποίκιλη ομάδα ανθρώπων ρίχνεται με μανία στο κυνήγι ενός κρυμμένου θησαυρού.

Πυρετός!

Μία κανονική ημέρα στην ηλιόλουστη Καλιφόρνια, ένα αυτοκίνητο που τρέχει με μεγάλη ταχύτητα, φεύγει από το δρόμο και πέφτει σε ένα μικρό γκρεμό. Τέσσερα περαστικά αυτοκίνητα σταματάνε να βοηθήσουν και πέντε άνδρες γίνονται μάρτυρες των τελευταίων στιγμών του ημιθανούς οδηγού. Παρ' όλο που ο ηλικιωμένος τραυματίας είναι σε κατάσταση παραληρήματος, προλαβαίνει να τους αποκαλύψει οτι πριν από 15 χρόνια έχει κρύψει ένα τεράστιο ποσό σε ένα πάρκο κοντά στα σύνορα με το Μεξικό.

Οι πέντε άνδρες, μόλις θα ξεπεράσουν το σοκ, αντί να συνεχίσουν το ταξίδι τους, θα ξεχυθούν διαγκωνιζόμενοι προς το σημείο που υποτίθεται οτι βρίσκονται τα χρήματα. Σε αυτόν τον αγώνα δρόμου (των 300 περίπου χιλιομέτρων), θα τσακωθούν, θα λερωθούν, θα τσαλαπατηθούν, θα καταστρέψουν, θα παρανομήσουν, θα πολλαπλασιαστούν, θα διακινδυνεύσουν ακόμη και τη ζωή τους και γενικά θα περάσουν "του λιναριού τα πάθη" προκειμένου να φτάσουν στον θεωρητικό θησαυρό που θα τους αλλάξει για πάντα τη ζωή. Κερασάκι σε αυτή την πυρετώδη διήγηση είναι η παρουσία της αστυνομίας που λειτουργεί ως καταλύτης, επιταχύνοντας τις εξελίξεις και οδηγώντας την ιστορία στο λυτρωτικό της φινάλε.

Yeah, Baby!

Σ' αυτή την επικών διαστάσεων και 2,5 ωρών διάρκειας κωμωδία, ο Στάνλεϊ Κράμερ, εν μέσω τρελών καταδιώξεων στις Καλιφορνέζικες ερήμους και άφθονων μπουφόνικων περιστατικών, στηλιτεύει απερίφραστα τον ανθρώπινο εγωισμό και απληστία και εν τέλει, κάνει την πιό δίκαιη αναδιανομή πλούτου τιμωρώντας παράλληλα όλους του τους ήρωες όπως τους αξίζει.

Παρά το παιδικό χιούμορ και τις χοντράδες της, η ταινία καταφέρνει να σε κάνει να γελάσεις και μάλιστα μερικές φορές με εκείνο το ασυγκράτητο νευρικό γέλιο που θυμόμαστε όλοι από τα μαθητικά μας χρόνια.

Επί πλέον, οι εκατοντάδες κασκαντέρ και κομπάρσοι, οι ιλιγγιώδεις ταχύτητες, τα απίθανα τρακαρίσματα, οι ριψοκίνδυνες πτήσεις και μία βεντάλια πασίγνωστων κινηματογραφικών και τηλεοπτικών αστέρων, σίγουρα κάνουν το εγχείρημα μοναδικό.

Εντυπωσιακές καμέο εμφανίσεις:

Ο Τζέρι Λιούις που με το γνωστό χαζοχαρούμενο στυλάκι του πατάει με το αμάξι του το καπέλο του Κόλπέπερ, το "Τρίο Στούτζες" με τις απίθανες φατσούλες που προκαλούν γέλιο μόνο με την εμφάνισή τους ως πυροσβέστες του αεροδρομίου, αλλά και ο υπέροχος Μπάστερ Κίτον με το αγέλαστο πρόσωπο και την εκφραστικότατη κίνησή του που αναμένει τον Κόλπέπερ στο λιμανάκι.

Θα βρείτε Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση ΕΔΩ

Η βαθμολογία μου: 8/10

SCANDAL SHEET (Δολοφόνος ή ντετέκτιβ;)

1952  ΗΠΑ
Είδος  Νουάρ (Κείμενο 2)

Σκηνοθεσία        Φιλ Κάρλσον (1908-1985)
Σενάριο              Γιουτζίν Λινγκ, Τζέιμς Πόου, Τεντ Σέρντεμαν (Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Σάμιουελ Φούλερ "The dark page" του 1944)

Παίζουν             Μπρόντερικ Κρόφορντ, Τζον Ντέρεκ, Ντόνα Ριντ

Υπόθεση            Ένας ταλαντούχος νεαρός ρεπόρτερ προσπαθεί να εξιχνιάσει το φόνο μίας γυναίκας και μέσα από τη διαδικασία αναθεωρεί όλη του την άποψη περί δημοσιογραφίας.

Κανένας δεν θα καταστρέψει την επιτυχία μου.

Μετά από την κατακόρυφη πτώση της κυκλοφορίας της, η ευυπόληπτη εφημερίδα "New York Express" προσλαμβάνει τον κυνικό αμοραλιστή και φιλόδοξο δημοσιογράφο Μαρκ Τσάπμαν και του αναθέτει να κάνει τα πάντα ώστε η εφημερίδα να γίνει πρώτη σε κυκλοφορία. Ο νέος αρχισυντάκτης προκειμένου να επιτύχει το στόχο του δεν διστάζει να μετατρέψει την σοβαρή εφημερίδα σε κίτρινη φυλλάδα του χειρίστου επιπέδου γεμάτη κουτσομπολιά και φρέσκο αίμα από τα άφθονα εγκλήματα που μαστίζουν την μεγαλούπολη.

Κοντά του έχει έναν έξυπνο αεικίνητο νεαρό ρεπόρτερ, ο οποίος έχει πέσει με τα μούτρα στο κυνήγι της καυτής είδησης (κατά τα πρότυπα του αφεντικού του) και μάλιστα πιστεύει ακράδαντα οτι κάνει το σωστό. Ο αδίστακτος αρχισυντάκτης τον έχει πείσει οτι δημοσιογραφία σημαίνει σκανδαλοθηρία και όσο η κυκλοφορία της εφημερίδας απογειώνεται η άποψη αυτή εδραιώνεται όλο και περισσότερο.

Όταν όμως το νεαρό λαγωνικό θα αναλάβει την αναζήτηση του δολοφόνου μιάς φτωχιάς γυναίκας, τα γεγονότα που διαδραματίζονται θα κινητοποιήσουν τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα του και θα τον οδηγήσουν σε πλήρη αναθεώρηση της άποψης που αφελώς είχε υιοθετήσει.

Οι ήρωες της καλοστημένης αυτής ιστορίας, παρ' όλο που μπλέκονται σε σκοτεινές πράξεις, δεν είναι οι κλασικοί περιθωριακοί τύποι του νουάρ. Είναι ενταγμένα και αναγνωρισμένα μέλη της κοινωνίας και αναζητούν την επιτυχία σύμφωνα με τα πρότυπα της εποχής. Εκμεταλλεύονται ανενδοίαστα το μικροαστικό Αμερικάνικο όνειρο που υπόσχεται την ευτυχία μέσα από συσκευές τηλεόρασης ενσωματωμένες σε διπλά συζυγικά κρεββάτια, αρκεί να προκύψει το ζουμερό πρωτοσέλιδο.

Παρά το αναμενόμενο τελικό συμπέρασμά της, η ταινία καταφέρνει να είναι ένα αγωνιώδες νουάρ, με αξιοπρεπέστατη σκηνοθεσία, ξεχωριστή φωτογραφία (του βραβευμένου για το "Μπόνι και Κλάιντ" κινηματογραφιστή Μπάρνετ Γκάφι), πολύ καλές ερμηνείες, ξεκάθαρη απομυθοποίηση του "ιερού" θεσμού της οικογένειας και ευθεία κριτική στην tabloid (σκανδαλοθηρική) δημοσιογραφία. Εξ' άλλου το σενάριο είναι βασισμένο σε pulp μυθιστόρημα του μετέπειτα σκηνοθέτη Σάμιουελ Φούλερ, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του ως αστυνομικός ρεπόρτερ σε ηλικία 17 ετών.

Η ταινία έγινε τηλεοπτικό remake το 1985 με πρωταγωνιστή τον Μπαρτ Λάνκαστερ (δεν σας το συστήνω με τίποτα).

Θα βρείτε καλό Ελληνικό υπότιτλο ΕΔΩ

Η βαθμολογία μου : 8/10

LETTER NEVER SENT (Το γράμμα που δεν εστάλη ποτέ)

1960  Ρωσία
Είδος  Δραματική περιπέτεια επιβίωσης για σινεφίλ
Πρωτότυπος τίτλος: Neotpravlennoye pismo

Σκηνοθεσία            Μιχαήλ Καλατόζοφ (1903-1973)
Σενάριο                  Γκριγκόρι Κολτούνοφ, Βαλέρι Οσίποφ, Βίκτορ Ρόζοφ

Παίζουν                 Τατιάνα Σαμοΐλοβα, Ινοκέντι Σμοκτουνόφσκι, Βασίλι Λιβάνοφ και Γεβγένι Ουρμπάνσκι.

Υπόθεση                 Μία τετραμελής ομάδα γεωλόγων, αναζητούν το ενδεχόμενο ύπαρξης κοιτασμάτων διαμαντιών στην αχανή και αφιλόξενη Ρωσική τάιγκα.

Ο κεντρικός πρωταγωνιστής της ταινίας, η τάιγκα, είναι μία τεράστιας έκτασης περιοχή πυκνών κωνοφόρων δασών του Βορείου ημισφαιρίου που αποτελεί το 30% των δασικών εκτάσεων της γης. Η Ρωσική τάιγκα βρίσκεται στην περιοχή της κεντρικής Σιβηρίας μεταξύ της τούντρας και της στέπας. Σε αυτό το απέραντο άγριο σημείο του πλανήτη, όπου οι μέσες θερμοκρασίες κυμαίνονται από 10 έως -30 βαθμούς Κελσίου, καταφθάνουν με τον εξοπλισμό τους οι τέσσερεις θαρραλέοι γεωλόγοι. Η αποστολή τους είναι απλή: Να αναζητήσουν κοιτάσματα διαμαντιών και να χαρτογραφήσουν την περιοχή που θα τα βρουν. Αν τα καταφέρουν, η σοσιαλιστική Σοβιετική ένωση θα έχει τους οικονομικούς πόρους να προχωρήσει το διαστημικό της πρόγραμμα και να θριαμβεύσει έναντι της αντιπάλου καπιταλιστικής Αμερικής. Το κίνητρο των επιστημόνων δεν είναι οικονομικό. Θέλουν να τα καταφέρουν ώστε το όνομά τους να γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία της πατρίδας τους κι έτσι να έχουν περάσει από αυτή τη μικρή ζωή κερδίζοντας την αιωνιότητα. Όμως η τάιγκα είναι σκληρός αντίπαλος και η αποστολή τους θα μετατραπεί σε έναν εφιαλτικό αγώνα επιβίωσης.

Υποτυπώδες σενάριο με μελοδραματικά στοιχεία αλλά με ελάχιστες συναισθηματικές εξάρσεις, αυτό το κλασσικό έργο σοσιαλιστικού ρεαλισμού με την, όπως πάντα, αριστοτεχνική σκηνοθεσία του Καλατόζοφ και την εντυπωσιακή φωτογραφία του Σεργκέι Ουρουσέφσκι (στην τρίτη από τις συνολικά τέσσερις συνεργασίες του με τον σκηνοθέτη) είναι ένα καθηλωτικό έπος επιβίωσης που μας υπενθυμίζει αδιάκοπα οτι αυτό το σπουδαίο ον, ο άνθρωπος, όσα κι αν καταφέρει, θα παραμείνει για πάντα ένα μικρό αδύναμο πλάσμα μέσα στην τερατώδη αγκαλιά της μητέρας φύσης.

Θα βρείτε πολύ καλό Ελληνικό υπότιτλο ΕΔΩ

Η βαθμολογία μου: 10/10

LES LIAISONS DANGEREUSES (Επικίνδυνες σχέσεις)

1959  Γαλλία
Είδος  Ερωτικό Δράμα

Σκηνοθεσία         Ροζέ Βαντίμ (1928-2000)
Σενάριο               Ροζέ Βαγιάν, Κλοντ Μπριλέ (Μεταφορά στην σύγχρονη εποχή του ομότιτλου επιστολικού μυθιστορήματος του Πιέρ Σοντερλό Ντε Λακλό του 1782)

Παίζουν              Ζεράρ Φιλίπ, Ζαν Μορό, Ανέτ Βαντίμ, Ζαν Βαλερί, Μπορίς Βιάν, Ζαν Λουί Τρεντινιάν

Υπόθεση              Ο Βαλμόν και η Ζουλιέτ Ντε Μερτέιγ, έχουν συμφωνήσει ο γάμος τους να μην τους στερήσει την ελευθερία να απολαμβάνουν τον έρωτα όπου και όπως θέλουν, αδιαφορώντας για τις οποιεσδήποτε συνέπειες.

Η πλεκτάνη στήθηκε.

Γοητευτικοί, μορφωμένοι, έξυπνοι, αριστοκράτες. Αλλά και χυδαία δόλιοι, αυτάρεσκα κυνικοί, εκδικητικά πανούργοι. Δεν φοβούνται, δεν ζηλεύουν, δεν διστάζουν, δεν λυπούνται. Το ζεύγος Ντε Μερτέιγ διάγει ζωή τόσο άνετη, ανέμελη, και εύκολη, που καταντάει ανιαρή. Για να μην πλήττουν αναζητούν παντού ερωτικούς συντρόφους, τους χρησιμοποιούν και τους παρατάνε για να γυρίσουν στη συζυγική εστία και να γελάσουν με τα κατορθώματά τους. Θεωρούν οτι ο γάμος τους δεν θα φθαρεί ποτέ γιατί πολύ απλά... "ξέρουν να αγαπιούνται". Η περιπλάνησή τους από κρεββάτι σε κρεββάτι, όχι μόνο δεν ενοχλεί τη σχέση τους, αλλά την ενδυναμώνει. Τα λένε όλα μεταξύ τους, ανταλλάσσουν συμβουλές αποπλάνησης και όλα κυλάνε σταθερά σαν Ελβετικό ρολόι. Μόνο που, ακόμη και τα καλύτερα ρολόγια, έρχεται μιά στιγμή που χαλάνε.

Καμία δεν αντιστέκεται στον Βαλμόν.

Παρ' όλο που το μυθιστόρημα του Λακλό είναι γραμμένο λίγο πριν την Γαλλική Επανάσταση, δηλαδή την εποχή της μοναρχίας που οι Γάλλοι ονομάζουν "Αρχαίο Καθεστώς", αποτελεί για τον Ροζέ Βαντίμ, (διαβόητος και ο ίδιος για τις άφθονες ερωτικές του σχέσεις με πανέμορφες γυναίκες), την ιδανική βάση για να σχολιάσει τη διαχρονικότητα του ερωτικού παιχνιδιού αλλά και την σαπίλα και ανηθικότητα στην οποία αναπόδραστα περιέρχεται η μπουρζουζία.

Οι ήρωες του Βαντίμ, είτε ως θύτες, είτε ως θύματα, στροβιλίζονται στην ερωτική δίνη, παραπλανώνται χωρίς να το αντιλαμβάνονται, πέφτουν με τα μούτρα στις γλυκιές ερωτικές παγίδες, υποφέρουν, βασανίζονται, εκτίθενται και, όπως πάντα, ο μοναδικός νικητής του περίτεχνου παιχνιδιού είναι ο θεός έρωτας που τους κοιτά από τον δυσθεώρητο θρόνο του και ξεκαρδίζεται στα γέλια για τις τραγωδίες που προκάλεσε.

Σκηνοθεσία εμπνευσμένη, ζωηρή, περιπαικτική, αντάξια του θέματός της και του μυθιστορήματος. Σε συνδυασμό με τους πολύ καλογραμμένους διαλόγους του έμπειρου Ροζέ Βαγιάν, τις άριστες ερμηνείες (με μόνη εξαίρεση την όμορφη αλλά ατάλαντη γυναίκα του σκηνοθέτη) και την δυναμική τζαζ μουσική επένδυση του Τελόνιους Μονκ, αυτό το διαμάντι του Γαλλικού σινεμά είναι η καλύτερη ταινία του Ροζέ Βαντίμ και η τελευταία του Ζεράρ Φιλίπ (Τί ειρωνία, να πεθάνει σε ηλικία 36 ετών μόλις δύο μήνες μετά την προβολή της ταινίας).

Καμία!

Το πρωτοποριακό μυθιστόρημα του Λακλό ενέπνευσε καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο από το χώρο της όπερας, του μπαλέτου και φυσικά του κινηματογράφου όπου έχει μεταφερθεί ήδη έξι φορές.

Η πρώτη φορά είναι αυτή η ταινία του Βαντίμ που διαδραματίζεται στη σύγχρονη εποχή.

Ακολουθεί το 1988 ο Στίβεν Φρίαρς, με το εξαιρετικό "Dangerous Liaisions" και λίγους μήνες μετά,

το 1989 ο Μίλος Φόρμαν δίνει τη δική του εκδοχή στο επίσης πολύ καλό "Valmont". Και οι δύο αυτές ταινίες είναι τοποθετημενες στην εποχή του συγγραφέα.

Το 1999, o Αμερικανός Ρότζερ Κάμπολ απευθυνόμενος στο νεανικό κοινό σκηνοθέτησε (πάλι στη σύγχρονη εποχή) το "Cruel Intentions" με πρωταγωνιστές εφήβους, ένα blockbuster που είχε μάλιστα και δύο συνέχειες direct-to-video.

Το 2003 η Κορεάτικη εκδοχή με τον τίτλο "Untold Scandal" στην Κορέα του 18ου αιώνα.
Το 2012 το Κινέζικο "Dangerous Liaisions" διαδραματίζεται στη Σαγκάη της δεκαετίας του 1930.

Τέλος, το 2005 εκδόθηκε το μυθιστόρημα-sequel "A Factory of Cunning" τοποθετημένο τον 18ο αιώνα στην Αγγλία όπου η μαντάμ Ντε Μερτέιγ καταφεύγει κυνηγημένη από το τρανταχτό σκάνδαλο.

Θα βρείτε Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση ΕΔΩ

Η βαθμολογία μου : 10/10

THE APARTMENT (Η γκαρσονιέρα)

1960  ΗΠΑ
Είδος  Δραμεντί

Σκηνοθεσία           Μπίλι Γουάιλντερ (1906-2002)
Σενάριο                 Μπίλι Γουάιλντερ, Ιζ Ντάιαμοντ

Παίζουν                Τζακ Λέμον, Σίρλεϊ Μακ Λέιν, Φρεντ Μακ Μάρεϊ

Υπόθεση               Ένας εργένης υπάλληλος ασφαλιστικής εταιρείας, στην προσπάθειά του να κερδίσει την εύνοια των ανωτέρων του και να προαχθεί επαγγελματικά, δανείζει το διαμέρισμά του σε υψηλόβαθμα στελέχη της εταιρείας για να συναντάνε τις ερωμένες τους.

Για να πας μπροστά, πρέπει να δουλεύεις σκληρά.

Ο Μπαντ Μπάξτερ είναι ένας χαμηλόβαθμος υπάλληλος που έχει βάλει στόχο της ζωής του να ανέλθει σε πολύ υψηλά αξιώματα στην εταιρεία που εργάζεται. Ξέρει οτι ο μόνος τρόπος να το καταφέρει είναι να γίνει αρεστός στους προϊστάμενούς του ώστε να του κάνουν καλές αναφορές αξιολόγησης. Έτσι σκέφτηκε να τους προσφέρει τη δυνατότητα να τσιλιμπουρδίζουν μακρυά από αδιάκριτα μάτια, προσφέροντάς τους για μερικές ώρες το μικρό του διαμέρισμα. Για να μην μπερδεύεται, κρατάει εβδομαδιαίο πρόγραμμα και το χρόνο που το σπίτι του είναι "κατειλημμένο" τον περνάει στο γραφείο ως δήθεν υπερωρίες. Όλα πάνε ρολόι και η προαγωγή φαίνεται να πλησιάζει, μέχρι που η γνωριμία του με μία κοπέλα που του αρέσει πολύ, ανατρέπει τον όλο σχεδιασμό και αρχίζει για όλους το ξεβόλεμα.

Ο Αυστριακός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός και δημοσιογράφος Μπίλι Γουάιλντερ με την αιχμηρή του ματιά μεταμορφώνει αυτή την απλή ιστοριούλα (που είναι εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα) σε μία απολαυστική δραματική κομεντί που έμεινε στην ιστορία του κινηματογράφου ως ένα από τα καλύτερα κοινωνικά σχόλια της εποχής του. Ο εξαιρετικός σκηνοθέτης είναι γνωστό οτι σε όλο του το έργο δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του. Οι διάλογοί του ήταν πάντα ζωντανοί και καλογραμμένοι, οι εικόνες του λιτές και τα θέματά του στιβαρά παρά την ελαφρότητα της παρουσίασής τους.
Ο γρήγορος και μαγικά ισορροπημένος ρυθμός, τα άριστα κάδρα, τα ρεαλιστικά σκηνικά, η έξοχη φωτογραφία, οι καλογραμμένοι διάλογοι και οι θαυμάσιες ερμηνείες των τρισχαριτωμένων πρωταγωνιστών προσφέρουν ένα απολαυστικό θέαμα που, παρά την καυστικότητά του και τις δραματικές του εξάρσεις, βλέπεται ευχάριστα ξανά και ξανά.
Παρά το γεγονός οτι το διαμέρισμα είναι δυάρι, πολύ σωστά ο Ελληνικός τίτλος έγινε "Η γκαρσονιέρα" που δημιουργεί τον κατάλληλο συνειρμό.

Η ταινία έχει επιλεγεί ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική προς διατήρηση, στην ταινιοθήκη του Αμερικανικού Κονγκρέσου. http://en.wikipedia.org/wiki/National_Film_Registry

Η βαθμολογία μου: 10/10

THE VAMPIRE LOVERS (Οι ερωμένες του βρυκόλακα)

1970  Αγγλία
Είδος  Τρόμου

Σκηνοθεσία         Ρόι Γουόρντ Μπέικερ (1916-2010)
Σενάριο               Τιούντορ Γκέιτς (Βασισμένο στο διήγημα του Σέρινταν Λε Φάνιου "Καρμίλα" του 1872)

Παίζουν               Ίνγκριντ Πιτ, Τζορτζ Κόουλ, Πίτερ Κάσινγκ, Πίπα Στιλ, Μάντελιν Σμιθ

Υπόθεση               Στις αρχές του 19ου αιώνα στο Αυστριακό κρατίδιο Στυρία (Στάιερμαρκ), η γοητευτική βρυκόλακας Καρμίλα Κάρνστάιν τρέφεται με το αίμα όμορφων νεαρών παρθένων τις οποίες ξελογιάζει ερωτικά και τις οδηγεί στο θάνατο δια της αργής αφαίμαξης.

Μία περιπλανώμενη κόμισσα χρησιμοποιώντας διάφορες δικαιολογίες εξαπατά πλούσιους γαιοκτήμονες και τους πείθει να φιλοξενήσουν στο σπίτι τους την όμορφη κόρη της Μαρσίλα ή την επίσης όμορφη ανιψιά της Καρμίλα. Στην πραγματικότητα, κόρη και ανιψιά είναι το ίδιο πλάσμα: Ένα βαμπίρ της Αυστριακής οικογένειας Κάρνστάιν το οποίο επανέρχεται στη ζωή ξανά και ξανά αναζητώντας νεαρές παρθένες τις οποίες παρασύρει ερωτικά και τρέφεται με το αίμα τους. Όταν τα κορίτσια στερεύουν, φεύγει και ψάχνει το επόμενο θύμα.

Το 1872 ο Ιρλανδός συγγραφέας Σέρινταν Λε Φάνιου στο διήγημά του "Καρμίλα" (το πέμπτο μέρος της συλλογής του "In a glass darkly"), δημιούργησε την κόμισσα Καρμίλα Κάρνστάιν, μία λεσβία βρυκόλακα που περιπλανιέται αιωνίως και τρέφεται με αίμα όμορφων παρθένων. Ο χαρακτήρας αυτός, 26 χρόνια αργότερα, ενέπνευσε τον Μπραμ Στόκερ να γράψει τον περίφημο Δράκουλα ο οποίος για κάποιο λόγο έγινε περισσότερο δημοφιλής από την γοητευτική κόμισσα. Η πρώτη φορά που το δημιούργημα του Λε Φάνιου εμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη ήταν στο σχεδόν βωβό αριστούργημα του Δανού σκηνοθέτη Καρλ Ντράγιερ Vampyr (1932). Ακολούθησε το 1963 ο Ροζέ Βαντίμ με το περίφημο "Et mourir de plaisir" (Blood and roses) και ένα χρόνο αργότερα το Ιταλικό "La cripta e l’incubo" (Terror in the crypt ή Crypt of the vampire) του Καμίλο Μαστροτσίνκουε με τον Κρίστοφερ Λι. 

Οι Αυστριακοί βρυκόλακες Κάρνστάιν έχουν βέβαια τα χαρακτηριστικά του είδους τους (ζουν σε κάστρο, κοιμούνται σε φέρετρο, έχουν τους κλασσικούς κυνόδοντες, αγαπούν τη νυκτόβια ζωή, διαθέτουν υπνωτιστικές ιδιότητες κ.λ.π) αλλά, εκτός του διαφορετικού σεξουαλικού τους προσανατολισμού, έχουν την ικανότητα να κυκλοφορούν στο φως της ημέρας, δεν καίγονται από τις φλόγες και υπηρετούν τον σατανά (!).

Η περίφημη Βρετανική παραγωγός εταιρεία hammer, αφού εξάντλησε εμπορικά τα διάσημα τέρατα (μούμιες, λυκάνθρωπους, Φρανκεστάιν, Δράκουλες κ.λ.π) και αναζητώντας "φρέσκιες" ιδέες τρόμου, αποφάσισε να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη την ιστορία της Καρμίλα, μιάς μάλλον ξεχασμένης ηρωίδας της gothic λογοτεχνίας, η οποία όντας λεσβία συνδύαζε περίφημα τον τρόμο με τον ερωτισμό. Έτσι δημιουργήθηκε η τριλογία Κάρνστάιν.

Αυτή η πρώτη ταινία της τριλογίας είναι μία συμπαθητική ταινιούλα με βρυκόλακες, αρκετά πιστή στο μυθιστόρημα, η οποία διαθέτει ωραία σκηνικά και κουστούμια, άφθονη ρομαντική ατμόσφαιρα εποχής και όμορφη φωτογραφία. Είναι κρίμα που η επίπεδη και κοινότυπη σκηνοθεσία δεν καταφέρνει να μας προσφέρει την απόλαυση που αναζητούμε οι λάτρεις του φανταστικού σινεμά.
* Θα βρείτε Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση ΕΔΩ

Ένα χρόνο αργότερα, ο Τζίμι Σάνγκστερ σκηνοθέτησε το υπερ-ρομαντικό δεύτερo μέρος της τριλογίας "Lust for a vampire" (Στο παρθεναγωγείο των βρυκολάκων), όπου την λεσβία βρυκόλακα Μιρκάλα (Πρόκειται και πάλι για την γνωστή μας Καρμίλα, απλώς οι πονηρές Κάρνστάιν αναγραμματίζουν τα ονόματα για να περνούν απαρατήρητες) την ερωτεύεται ένας νεαρός συγγραφέας και προσπαθεί να την αναμορφώσει μέσω της αγάπης! Πολύς ρομαντισμός και πανέμορφα κορίτσια, αλλά χωρίς ιδιαίτερη κινηματογραφική αξία.
* Θα βρείτε Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση ΕΔΩ

Το 1972, ήρθε και το απογοητευτικότατο κλείσιμο του εγχειρήματος, με το prequel "Twins of evil" (Τα δίδυμα του Δράκουλα) που διαδραματίζεται τον μεσαίωνα, προσθέτει το κάψιμο μαγισσών από τους πουριτανούς, υπερτονίζει το σατανισμό και κάνει πρωταγωνιστή τον κόμη Κάρνστάιν, τάχα μου τον γεννήτορα. Η κόμισσα Καρμίλα έχει εξαφανιστεί και πρωταγωνίστριες είναι οι δίδυμες καλονές Μαντλίν και Μαίρη Κόλινσον, διάσημα κουνελάκια του Playboy και ίσως ο μοναδικός λόγος για να δει κανείς την ταινία.
* Θα βρείτε Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση ΕΔΩ

Η βαθμολογία μου: 7/10

THE EVIL DEAD (Το καταραμένο άσμα)

1981  ΗΠΑ
Είδος  Μεταφυσική Τρομοκωμωδία

Σκηνοθεσία        Σαμ Ράιμι (1959)
Σενάριο              Σαμ Ράιμι

Παίζουν             Μπρους Κάμπελ, Έλεν Σάντβάις, Μπέτσι Μπέικερ

Υπόθεση             Μία παρέα φοιτητών νοικιάζουν μία απομονωμένη καλύβα στο δάσος με στόχο να περάσουν μερικές ημέρες κοντά στη φύση και δέχονται την άγρια επίθεση μίας ομάδας μοχθηρών δαιμόνων που κατοικοεδρεύουν στην περιοχή.

Κούκου!

Οι πέντε νεαροί ξεκινάνε κεφάτοι το ταξιδάκι τους, διασχίζουν χιλιόμετρα πυκνού δάσους, περνάνε με σχετική επιτυχία ένα ετοιμόρροπο γεφυράκι και εν τέλει φτάνουν σε ένα παλιό καλύβι όπου σκοπεύουν να περάσουν μερικές ημέρες χαλάρωσης μέσα στην ηρεμία της φύσης. Τα φιλαράκια παίζουν και γελάνε ανέμελα, ο χαβαλές είναι στην ημερησία διάταξη και όλα δείχνουν οτι θα είναι μία καταπληκτική εκδρομή μακρυά από το άγχος και τη φασαρία της πόλης. Εκείνο που δεν μπορούν με τίποτα να φανταστούν τα πέντε παιδιά, είναι οτι βαθειά στο δάσος και σε κατάσταση ύπνωσης, βρίσκεται ένα τσούρμο δαιμόνων που καραδοκούν να βγουν από το λήθαργο και να αποκτήσουν υλική υπόσταση. Η ευκαιρία θα τους δοθεί όταν η παρέα βρίσκει στην καλύβα μία ηχογράφηση από το αρχαίο βιβλίο των Σουμερίων με τον δυσοίωνο τίτλο "Το βιβλίο των νεκρών".

Ο αυτοδίδακτος σκηνοθέτης Σαμ Ράιμι με τον παιδικό του φίλο Μπρους Κάμπελ (που κρατάει τον πρωταγωνιστικό ρόλο), σε ηλικία μόλις 20 ετών, μάζεψαν με χίλιους κόπους ένα στοιχειώδες ποσό χρημάτων και με μία ομάδα 13 φίλων και συγγενών κατάφεραν να φτιάξουν αυτό το πρωτότυπο ταινιάκι μεταφυσικού τρόμου, το οποίο κλείνει φέτος τα 35 του χρόνια και διατηρεί στο ακέραιο τα προτερήματα που δικαίως το τοποθέτησαν μεταξύ των κλασσικών cult τρομοκωμωδιών.

Τσα;

Ο πολυμήχανος Ράιμι έχει σκηνοθετήσει το απλοϊκό σενάριο με εξυπνάδα, ευελιξία, νεανικό χιούμορ, πρωτότυπες κινηματογραφικές τεχνικές και μία απίστευτη γκάμα λήψεων που σε συνδυασμό με τα αρκετά επιτυχημένα εφέ, προσφέρουν ένα φαντασμαγορικό θέαμα ατμοσφαιρικού τρόμου και ανεξάντλητων κρουνών αίματος.
Με δεδομένη την έλλειψη χρημάτων και την απειρία των συντελεστών, το "Καταραμένο άσμα" είναι ένα κινηματογραφικό επίτευγμα που έγραψε ιστορία και η πρώτη ταινία της τριλογίας Evil Dead του Σαμ Ράιμι. Ακολούθησαν:
Το 1987 η sequel παρωδία "Evil Dead 2: Dead by dawn" (Νεκρός την αυγή )
Το 1992 το μεσαιωνικό "Evil Dead 3:Army of Darkness" (Ο στρατός του σκότους) στο οποίο η δράση μεταφέρεται στην Αγγλία του 1300 μ.χ.
Το 2013 ο Ουρουγουανός Φέντε Άλβαρες, σκηνοθέτησε ένα πανάκριβο remake (Evil dead - Το πρόσωπο του κακού), το οποίο παρά τα σύγχρονα πολυτελή οπτικά εφέ, την εμφανή παρουσία έμπειρου προσωπικού και το γεγονός οτι την παραγωγή έχουν κάνει οι Σαμ Ράιμ και Μπρους Κάμπελ, σκηνοθετικά ξοδεύεται στην υπερβολή και τον εντυπωσιασμό χωρίς να καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να προσεγγίσει την γοητευτική αθωότητα του πρωτοτύπου. Όπως όλοι έχουμε διαπιστώσει επανειλημμένως, το χρήμα είναι απαραίτητο για να κάνεις μία ταινία αλλά πιό απαραίτητο είναι να έχεις κάτι να πεις. Παρ' όλα αυτά, η ευρηματική σεναριακή διαφοροποίηση (ο λόγος που οι πέντε φίλοι βρέθηκαν στην απομονωμένη καλύβα είναι για να βοηθήσουν μία κοπέλα να αποτοξινωθεί από τα ναρκωτικά), λειτουργεί πολύ θετικά δημιουργώντας στον θεατή αμφιβολία και εντείνοντας με τον τρόπο αυτό το αίσθημα τρόμου.

Η βαθμολογία μου : 10/10

THE HARDER THEY FALL (Έπεσαν σκληρά)

1956  ΗΠΑ
Είδος  Δραματικό Νουάρ (Πυγμαχία)

Σκηνοθεσία     Μαρκ Ρόμπσον (1913-1978)
Σενάριο           Φίλιπ Γιόρνταν (Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Μπαντ Σούλμπεργκ του 1947)

Παίζουν          Ροντ Στάιγκερ, Χάμφρι Μπόγκαρτ, Τζαν Στέρλινγκ

Υπόθεση          Ένας άνεργος αθλητικογράφος μπλέκει με τη μαφία των στημένων παιχνιδιών όταν πείθεται να αναλάβει την προώθηση ενός, άρτι αφιχθέντος στην Αμερική, γιγαντόσωμου Αργεντινού πυγμάχου.

Ο αναγνωρισμένος αθλητικογράφος Έντι Γουίλις, άνθρωπος με ήθος και ακεραιότητα, έχτισε την καριέρα του δουλεύοντας σκληρά και επί πολλά χρόνια. Όταν όμως η εφημερίδα που δούλευε χρεοκόπησε, ο ταλαντούχος δημοσιογράφος έμεινε άνεργος, άφραγκος και σε ηλικία δύσκολη για να ξαναβρεί δουλειά. Σε αυτή την κατάσταση απογοήτευσης και οικονομικής δυσχέρειας τον προσεγγίζει ο "μάνατζερ πυγμάχων" Νικ Μπένκο και του προτείνει να αναλάβει την προώθηση του, τεραστίων διαστάσεων, Αργεντινού πυγμάχου βαρέων βαρών, Τόρο Μορένο. Ο Μορένο είναι ένας καλοκάγαθος γίγαντας με μυαλό μικρού παιδιού και γροθιά σαν πούπουλο. Το πραγματικό σχέδιο είναι να οργανώσουν σειρά στημένων αγώνων όπου το δήθεν φαινόμενο της πυγμαχίας θα κερδίζει τον έναν πυγμάχο πίσω από τον άλλο με τελικό στόχο τον τίτλο του πρωταθλητή. Ο αληθινός στόχος βέβαια είναι να τον ξεζουμίσουν και να βγάλουν τρελό χρήμα.

Ο ηθικός Έντι αρχικά αρνείται να συμμετέχει σε τέτοια απάτη, αλλά, κάτι η ανεργία, κάτι το μεγάλο χρηματικό ποσό που του υπόσχονται, κάτι τα λόγια του πανέξυπνου μαφιόζου, κάτι η απογοήτευσή του (τί κέρδισε εξ' άλλου όλα αυτά τα χρόνια που πήγαινε με το σταυρό στο χέρι;), οι αντιρρήσεις του κάμπτονται και παίρνει τη μεγάλη απόφαση να μπει στο βρώμικο παιχνίδι, χωρίς να αναλογιστεί τις φρικτές συνέπειες που έχει η συνεργασία με το διάβολο. Βουτάει στο βούρκο αργά και σταθερά. Δεν αντιστέκεται, δεν παλεύει. Είναι παραδομένος στο κυνήγι του χρήματος που θεωρεί οτι θα τον βγάλει από το προσωπικό του αδιέξοδο.

Ο Μαρκ Ρόμπσον, παρακολουθεί τον ήρωά του να εγκαταλείπει το φωτεινό κόσμο των αθλητικών επιτευγμάτων και να καταδύεται σε μία βασανιστική και βίαιη πορεία προς το σκοτάδι της ανηθικότητας, της εξαπάτησης και της ανενδοίαστης εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς όμως να καταφέρνει εν τέλει να απογειώσει την ιστορία, να μας πονέσει, να μας κάνει να νιώσουμε συμπόνια. Σίγουρα οι σκηνές του ρινγκ είναι δυνατές και αγωνιώδεις, αλλά η υπόλοιπη ταινία απλώς κυλάει.

Στα μεγάλα ατού, η εξαιρετική φωτογραφία του Μπαρνέτ Γκάφι (που είχε ήδη κερδίσει Όσκαρ για το δημοφιλές δράμα "From Here to Eternity" - 1953), η ρεαλιστική ιστορία του Μπαντ Σούλμπεργκ (ο οποίος ήταν και ο ίδιος αθλητικογράφος) και οι άριστες ερμηνείες των πρωταγωνιστών αλλά και των δεύτερων ρόλων που έχουν επιλεγεί πολύ επιτυχημένα.

Η κουρασμένη, σχεδόν ληθαργική, τελευταία ερμηνεία του Μπόγκαρτ που εν μέρει οφείλεται κσι στο γεγονός οτι ήταν ήδη πολύ άρρωστος (πέθανε λίγους μήνες αργότερα), είναι κυριολεκτικά ιδανική.

Ο 2,03 μέτρα και 130 κιλά επαγγελματίας πυγμάχος Μάικ Λέιν που αγωνιζόταν με το προσωνύμιο "Ταρζάν Μάικ", εντυπωσιάζει με τον όγκο του και την αφοπλιστική του αφέλεια.

Ο τίτλος της ταινίας προέρχεται από την παροιμία the bigger they are, the harder they fall (Όσο πιό ισχυρός είναι κάποιος, τόσο πιό δύσκολο του είναι να χάσει τη δύναμή του). 

Η βαθμολογία μου : 7/10

CASH ON DEMAND

1961  Αγγλία
Είδος  Θρίλλερ

Σκηνοθεσία          Κουέντιν Λόρενς (1920-1979)
Σενάριο                Ντέιβιντ Τσάντλερ, Λιούις Γκρέιφερ (Βασισμένο σε θεατρικό του Ζακ Ζιλ)

Παίζουν               Πίτερ Κάσινγκ, Αντρέ Μορέλ, Ρίτσαρντ Βέρνον

Υπόθεση               Παραμονές Χριστουγέννων ο σκληρός διευθυντής μίας επαρχιακής τράπεζας δέχεται την επίσκεψη ενός επιθεωρητή από τα κεντρικά ο οποίος ήρθε για να ελέγξει εάν τηρούνται σωστά τα μέτρα ασφαλείας του υποκαταστήματος.

Αμάν! Μία δαχτυλιά!

Ο Χάρι Φόρντσάιντ, ένας ψυχαναγκαστικός γρουσούζης αγέλαστος και άτεγκτος διευθυντής τραπέζης, ασκεί τα καθήκοντά του με ευλαβική αφοσίωση, παρακολουθεί τα πάντα μέσα στο κατάστημα, τα θέλει όλα άψογα και φυσικά δεν χαρίζεται σε κανέναν. Οι υπάλληλοί του που δουλεύουν με κατεβασμένο το κεφάλι, τον μισούν και τον φοβούνται, αλλά τον ανέχονται για να μην χάσουν τη δουλειά τους.

Μία συνηθισμένη ημέρα, ένας άγνωστος άνδρας εμφανίζεται στην τράπεζα. Είναι καλοντυμένος, ευγενής, αεράτος και επιθεωρητής. Σκοπός της επίσκεψής του είναι να ελέγξει την ασφάλεια του υποκαταστήματος. Παρ' όλο που ο διευθυντής προσέχει την τράπεζα σαν Κέρβερος, αποκαλύπτεται οτι τα μέτρα ασφαλείας έχουν τεράστια κενά γεγονός που θα φέρει μεγάλη αναστάτωση και θεμελιώδεις μεταβολές στο επαρχιακό υποκατάστημα.

Το ενδιαφέρον και καλογραμμένο σενάριο, οι ζωηροί πνευματώδεις διάλογοι και οι άψογες ερμηνείες προσφέρουν ένα θέαμα πραγματικά απολαυστικό. Παρ' όλο που σκηνοθετικά η ταινία δεν έχει κάτι σπουδαίο να επιδείξει και παρά το γεγονός οτι ολόκληρη η ιστορία διαδραματίζεται μέσα στο μικρό υποκατάστημα, η δράση είναι διαρκής και η αγωνία καταφέρνει να κορυφώνεται λεπτό με το λεπτό.
Η ακριβής μετάφραση του τίτλου είναι "Μετρητά επί αντικαταβολή".

Ένα ωραιότατο Βρετανικό θρίλλερ της περίφημης εταιρείας HAMMER, ανεπίσημη παραλλαγή του κλασσικού διηγήματος του Τσαρλς Ντίκενς "Χριστουγεννιάτικη ιστορία" (A Christmas Carol - 1843).

Θα βρείτε εξαιρετικό Ελληνικό υπότιτλο ΕΔΩ

Η βαθμολογία μου : 8/10

THE SNORKEL (Ο δολοφόνος με την κόκκινη μάσκα)

1958  Αγγλία
Είδος  Θρίλλερ

Σκηνοθεσία         Γκάι Γκριν (1913-2005)
Σενάριο               Πίτερ Μάγιερς, Τζίμι Σάνγκστερ, Άντονι Ντόσον

Παίζουν              Πίτερ Βαν Έικ, Μάντι Μίλερ, Μπέτα Σεντ Τζον

Υπόθεση             Ο Πολ Ντέκερ δολοφονεί τη γυναίκα του και το κάνει να φαίνεται σαν αυτοκτονία. Τόσο πετυχημένη είναι η σκηνοθεσία του που καταφέρνει να πείσει ακόμη και την αστυνομία. Δεν μπορεί να πείσει όμως την 15χρονη κόρη της νεκρής.

Η κόκκινη (!) μάσκα.

Ο Πολ και η Μάτζ Ντέκερ είναι ένα πλούσιο και ευτυχισμένο ζευγάρι Αμερικανών που ζουν στην Ιταλία. Εκείνος φεύγει συχνά από το σπίτι και απομονώνεται σε ένα μικρό ξενοδοχείο στα Ιταλογαλλικά σύνορα για να αφοσιώνεται στο γράψιμο. Στην πραγματικότητα οργανώνει το σχέδιο δολοφονίας της γυναίκας του. Όταν ο σχέδιο ολοκληρώνεται στο μυαλό του, επιστρέφει από τη Γαλλία και το εκτελεί με φρικιαστική ακρίβεια και ψυχρότητα. Η αστυνομία πείθεται οτι η γυναίκα του αυτοκτόνησε και όλα πάνε όπως τα είχε σχεδιάσει. Δεν έχει υπολογίσει όμως έναν απρόβλεπτο παράγοντα: Την ανήλικη κόρη της γυναίκας του η οποία φωνάζει προς όλους οτι ο θετός της πατέρας είναι ένας αδίστακτος δολοφόνος. Ποιός να πιστέψει όμως ένα χτυπημένο από τη μοίρα παιδί που εκτός του οτι μόλις έχασε τη μητέρα του, λίγο καιρό πριν είχε χάσει και τον πατέρα του;

Ο σκηνοθέτης, που επιλέγει να μας αποκαλύψει το δολοφόνο από τα πρώτα λεπτά της ταινίας, σκηνοθετεί με γοητευτική απλότητα την ανατριχιαστική ιστορία επικεντρώνοντας όλη την αγωνία στην επιβίωση του άτυχου παιδιού που, εν μέσω του βαρύτατου πένθους του, όχι μόνο δεν βρίσκει κανένα σύμμαχο, αλλά έχει να αντιμετωπίσει τη συγκατάβαση των μεγάλων και τις δολοφονικές διαθέσεις του πανούργου θετού της πατέρα.

Σίγουρα το Snorkel (=αναπνευστήρας) δεν είναι ένα κινηματογραφικό αριστούργημα, αλλά είναι ένα συμπαθέστατο θρίλλερ με καλές ερμηνείες που βλέπεται πολύ ευχάριστα και επιφυλλάσσει στον θεατή ένα άκρως πρωτότυπο, έξυπνο και ανακουφιστικό φινάλε από τα πιο απρόβλεπτα που έχουμε δει.

Θα βρείτε πολύ καλό Ελληνικό υπότιτλο ΕΔΩ

Η βαθμολογία μου : 7/10

THE MOON AND SIXPENCE (Σκλάβοι του έρωτος)

1942  ΗΠΑ
Είδος  Βιογραφικό δράμα

Σκηνοθεσία           Άλμπερτ Λιούιν (1894-1968)
Σενάριο                 Άλμπερτ Λιούιν (Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Σόμερσετ Μομ του 1919)

Παίζουν                 Τζορτζ Σάντερς, Χέρμπερτ Μάρσαλ, Στίβεν Γκέρεϊ

Υπόθεση                Ο συγγραφέας Τζέφρι Γουλφ, εντυπωσιάζεται από την ιδιαίτερη προσωπικότητα του Τσαρλς Στρίκλαντ και αποφασίζει να γράψει ένα μυθιστόρημα βασισμένο στην ασυνήθιστη ζωή αυτού του παράξενου Λονδρέζου χρηματιστή.

Ο Τσαρλς Στρίκλαντ είναι ένας συντηρητικός χρηματιστής που ζει μία συμβατική οικογενειακή ζωή με τη γυναίκα του και τα δυό τους παιδιά. Οι πάντες στον περίγυρό του τον θεωρούν έναν από τους πιό πληκτικούς και αδιάφορους ανθρώπους και κανένας δεν αναζητά την παρέα του. Όπως και κανένας δεν μπορεί να φανταστεί οτι μέσα σε αυτόν τον τόσο ανιαρό και εσωστρεφή άνθρωπο κοιμάται ένα ανήμερο θηρίο. Όταν κάποια στιγμή το θηρίο ξυπνά, ο πληκτικός Στρίκλαντ μετατρέπεται σε έναν άκρως τολμηρό, εκνευριστικά κυνικό, αηδιαστικά μισογύνη και απόλυτα αντισυμβατικό άνθρωπο που δεν διστάζει να τινάξει τα πάντα στον αέρα αναζητώντας τρόπο να θρέψει το πρώην ληθαργικό και νυν δραστήριο και αιμοβόρο κτήνος που του τρώει τα σωθικά.
Ο ήρωας του Άγγλου συγγραφέα Σόμερσετ Μομ (εμπνευσμένος εν μέρει από τη ζωή του ζωγράφου Πολ Γκογκέν), είναι έρμαιο αυτής της υπερφυσικής αυθύπαρκτης οντότητας η οποία έχει λουφάξει μέσα στο μυαλό και την ψυχή του και τον εξωθεί να πατήσει ακόμη και πάνω σε πτώματα προκειμένου να την βγάλει από το σκοτάδι και να κερδίσει το μερίδιό της στην ύπαρξη.
Σε αυτή την πρώτη του ταινία, ο Αμερικανός σκηνοθέτης Άλμπερτ Λιούιν ακολουθεί ήρεμα και αποστασιοποιημένα την πορεία του ιδιόρυθμου ζωγράφου Στρίκλαντ. Αποκαλύπτει την ασχήμια της ζωής του (σε ασπρόμαυρο), τον παρακολουθεί να πλησιάζει το στόχο του (σε σέπια) και τον αποχαιρετά στο ταξίδι του προς την ανυπαρξία (σε μία φαντασμαγορική έκρηξη χρωμάτων). Δεν τον υπερασπίζεται, δεν τον δικαιώνει, δεν τον επικροτεί. Απλώς μας προσφέρει μία φευγαλέα ματιά στη ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου που έκρυβε μέσα του έναν ιδιοφυή καλλιτέχνη.

Ούτε στο βιβλίο ούτε στην ταινία υπάρχει κάποια εξήγηση για τον παράξενο τίτλο "Το φεγγάρι και η πεντάρα". Η αναζήτησή μου στο διαδίκτυο με οδήγησε στην εξής ερμηνεία: Εάν κοιτάς κάτω για να βρεις μία πεντάρα χάνεις το φεγγάρι και εάν κοιτάς ψηλά στο φεγγάρι, χάνεις την πεντάρα. Όσο για τον τίτλο με τον οποίο η ταινία βγήκε στις Ελληνικές αίθουσες θα τον αφήσω ασχολίαστο για προφανείς λόγους.

Θα βρείτε τον Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση ΕΔΩ

Η βαθμολογία μου : 7/10

THE GETAWAY (Ήταν δυό φυγάδες)

1972  ΗΠΑ
Είδος  Νεο-νουάρ

Σκηνοθεσία          Σαμ Πέκινπα (1925-1984)
Σενάριο                Γουόλτερ Χιλ (Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Τζιμ Τόμσον του 1958)

Παίζουν               Στιβ Μακ Κουίν, Άλι Μακ Γκρόου, Μπεν Τζόνσον

Υπόθεση               Ένας κατάδικος για να καταφέρει να αποφυλακιστεί με αναστολή, δέχεται να οργανώσει μία μεγάλη ληστεία για λογαριασμό ενός ισχυρού επιχειρηματία.

 

Ο Ντοκ Μακ Κόι, έξυπνος και ικανός ληστής, εκτίει ποινή φυλάκισης για ένοπλη ληστεία σε φυλακή του Τέξας και ονειρεύεται να πάρει αναστολή λόγω καλής συμπεριφοράς, να αποφυλακιστεί και να συνεχίσει τη ζωή του. Όμως, ο διεφθαρμένος επιχειρηματίας Τζακ Μπένιον που συμμετέχει στην επιτροπή αναστολών, ασκεί την επιρροή του και όλες οι αιτήσεις αναστολής απορρίπτονται. Με τον τρόπο αυτό εκβιάζει τον ανήμπορο κατάδικο ζητώντας του σαν αντάλλαγμα να κάνει μία ληστεία για λογαριασμό του. Ο Ντοκ αρχικά αρνείται να εξαγοράσει την ελευθερία του ρισκάροντας να ξαναβρεθεί στη φυλακή, αλλά όσο περνάει ο καιρός και η έγκλειστη ζωή τον πιέζει αφόρητα, υποχωρεί και στέλνει την όμορφη γυναίκα του Κάρολ στον Μπένιον με το μήνυμα οτι δέχεται ΟΛΟΥΣ τους όρους του. Η αποφυλάκιση έρχεται και ο Ντοκ αρχίζει να οργανώνει τη ληστεία ελπίζοντας να πάνε όλα καλά και να ξεμπερδέψει από τον βραχνά του εκβιασμού. Η επιχείρηση όμως στραβώνει και ο Ντοκ καταλήγει κυνηγημένος.

Η υπόθεση του "The getaway" είναι απλή και χιλιοειπωμένη: Ληστεία-απληστία-προδοσία-καταδίωξη. Όλα τα έχουμε δει και ξαναδεί. Όταν όμως το σενάριο έχει γράψει ο ταλαντούχος Γουόλτερ Χιλ, τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο μοναδικός Σαμ Πέκινπα και τον πρωταγωνιστικό ρόλο κρατάει ο εξαιρετικός Στιβ Μακ Κουίν, το αποτέλεσμα είναι μιά πανέμορφη ταινία καταδίωξης με δυνατότητα δεύτερης ανάγνωσης.

Στην ουσία ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί την περιπέτεια ως πρόσχημα για να κάνει την ανατομία μιάς ιδιαίτερης ερωτικής σχέσης. Παρά το γεγονός οτι το ζευγάρι ζει στην παρανομία, η θέση της γυναίκας ακολουθεί τους τρέχοντες κοινωνικούς κανόνες. Τι κι αν δεν είναι η κλασσική νοικοκυρά και μητέρα; Τι κι αν αντί να μαγειρεύει και να πλένει, μεταφέρει μηνύματα μεταξύ παρανόμων, συμμετέχει ψυχή τε και σώματι στα σχέδια του άνδρα της και τρέχει να σωθεί από τους διώκτες του; Πάλι θα υποστεί την εκμετάλλευση, τη χλεύη και τις προκαταλήψεις που κατατρέχουν το φύλλο της, πάλι θα φάει τις σφαλιάρες της (μεταφορικά και κυριολεκτικά).

Σε όλη τη διάρκεια ο Πέκινπα αφήνει το ρόλο της Κάρολ στη σκιά. Η οθόνη γεμίζει από τον ωραίο, λακωνικό, κουλάτο Ντοκ με το ανδροπρεπές του ύφος, τα στυλάτα του γυαλιά και τις θαυμαστές οδηγητικές του ικανότητες. Είναι ο αδιαφιλονίκητος αρχηγός και η Κάρολ βρίσκεται δίπλα του, πιστός ακόλουθος, αμίλητη και υποτακτική όπως οφείλει να είναι μιά "σωστή" γυναίκα. Ο ιδιοφυής σκηνοθέτης δεν διστάζει ακόμη και να την εκθέσει σε αμφίσημη συμπεριφορά προκειμένου να προκαλέσει τα αντιφεμινιστικά αισθήματα του θεατή. Αλλά μην τσιμπάτε. Θυμηθείτε οτι η Κάρολ έχει ήδη από την αρχή δηλώσει ευθαρσώς: "Είμαι εδώ".

 

Το 1994 ο Ρότζερ Ντόναλντσον έκανε ένα επίπεδο και ανούσιο ριμέικ με τον Άλεκ Μπόλντουιν και την Κιμ Μπάσιντζερ.

Η βαθμολογία μου: 8/10

FOOTSTEPS IN THE FOG (Βήματα στην ομίχλη)

1955  Αγγλία
Είδος  Δραματικό Ψυχολογικό θρίλλερ

Σκηνοθεσία          Άρθουρ Λούμπιν (1898-1995)
Σενάριο                Ντόροθι Ράιντ και Λενόρ Κόφι (Βασισμένο στο διήγημα του Γουίλιαμ Γουάιμαρκ Τζέικομπς "The interraption")

Παίζουν                Στιούαρτ Γκρέιντζερ, Τζιν Σίμονς

Υπόθεση                Στην Αγγλία των αρχών του 20ού αιώνα, ένας αριστοκράτης προσλαμβάνει την νεαρή υπηρέτρια Λίλι για να φροντίζει την βαριά άρρωστη γυναίκα του. Όταν όμως η γυναίκα του πεθαίνει, η Λίλι του αποκαλύπτει οτι τον θεωρεί υπεύθυνο για τον θάνατό της.

Η Λίλι είναι μία έξυπνη φτωχιά κοπέλα που ονειρεύεται να ξεφύγει από τη μιζέρια της τάξης της και να γίνει κυρία. Μετά τον θάνατο της ηλικιωμένης αριστοκράτισσας που φρόντιζε, το όνειρό της αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Ο κύριος είναι όμορφος, πλούσιος, χήρος και... δολοφόνος. Η Λίλι τον εκβιάζει με στόχο να πάρει τη θέση της πεθαμένης κυρίας του σπιτιού, χωρίς να υπολογίζει οτι ο "ευυπόληπτος" κύριος έχει ακριβώς το ίδιο όνειρο το οποίο χτίζει με θυσίες εδώ και χρόνια και δεν θα αφήσει κανέναν να του το καταστρέψει.

Στις ημέρες που ακολουθούν, μυστικά, δολοπλοκίες, εγκλήματα και απωθημένα συνωστίζονται μέσα στο τεράστιο Βικτωριανό μέγαρο των Λάουρι και κάνουν τον αέρα ολοένα και πιο πνιγηρό. Έξω από το σπίτι, η επίσης αποπνικτική ατμόσφαιρα, προσκαλεί τους επίδοξους δολοφόνους να δράσουν ανενόχλητοι κρυπτόμενοι στη βαριά ομίχλη που τυλίγει την πόλη.

Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλλερ με έντονα δραματικά στοιχεία το οποίο, παρ' όλο που δεν έχει να επιδείξει ιδιαίτερα σκηνοθετικά προσόντα, καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι το ανέλπιστο φινάλε με το καλό του σενάριο και τις εξαίρετες ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών.

Η βαθμολογία μου : 7/10

CRY DANGER (Ο υπόκοσμος εκδικείται)

1951  ΗΠΑ
Είδος  Νουάρ

Σκηνοθεσία         Ρόμπερτ Πάρις (1916-1995)
Σενάριο               Γουίλιαμ Μπάουερς, Ζερόμ Κάντι

Παίζουν               Ντικ Πάουελ, Ρόντα Φλέμινγκ, Ρίτσαρντ Έντμαν, Γουίλιαμ Κόνραντ, Τζιν Πόρτερ

Υπόθεση              Ο Ρόκι Μαλόι, καταδικασμένος σε ισόβια κάθειρξη για έγκλημα που δεν έχει κάνει, απελευθερώνεται και κάνει στόχο της ζωής του να εκδικηθεί όσους τον παγίδευσαν και να καθαρίσει το όνομά του.

Μα, είμαι 60% νόμιμος τώρα.

 Ο Ρόκι Μαλόι είναι ένας πρώην γκάνγκστερ αποφασισμένος να ξεφύγει από το σκοτάδι του υποκόσμου και να ζήσει στο φως της ημέρας. Το σχέδιό του όμως ανατρέπεται όταν τον εμπλέκουν σε μια ληστεία μετά φόνου, τον δικάζουν με ψευδομαρτυρία και τον καταδικάζουν σε ισόβια. Πέντε χρόνια αργότερα πέφτει από τον ουρανό ένας πρώην πεζοναύτης που καταθέτει οτι το βράδυ της ληστείας ήταν μαζί του και τα έπιναν σε ένα μπαρ. Ο Ρόκι αποφυλακίζεται και επιστρέφει στα παλιά λημέρια με την καρδιά του γεμάτη μίσος για αυτούς που τον παγίδευσαν και αποφασισμένος να εκδικηθεί και να καθαρίσει το όνομά του αλλά και το όνομα του φίλου του που παραμένει στη φυλακή για το ίδιο έγκλημα.

Σε αντίθεση με τον στάνταρ ήρωα του νουάρ που παλεύει μάταια να βγει από το σκοτάδι που τον καταπίνει ανελέητα και του καταστρέφει την ύπαρξη, ο Ρόκι είναι ένας ήρωας που έχει πάρει την απόφασή του να φύγει από τα πνιγηρά μπαρ (που πρέπει να κάθεσαι πάντα με την πλάτη στον τοίχο γιατί όλο και κάποιο περίστροφο θα βρεθεί να σε σημαδέψει), από τους παρανοϊκούς μαφιόζους (που σε σκοτώνουν με την ευκολία που ρουφάνε το μπέρμπον τους) και από τις μοιραίες καλλονές (που σε προδίδουν με άνεση την ώρα που το βλέμμα σου έχει κολλήσει στην καλτσοδέτα τους). Για να το καταφέρει θα πολεμήσει με όπλα την τόλμη, την εξυπνάδα και την αποφασιστικότητά του και αν χρειαστεί, θα θυσιάσει ακόμη και ό,τι έχει αγαπήσει περισσότερο στη ζωή του.

Ο Ρόμπερτ Πάρις (που ξεκίνησε την καριέρα του ως παιδί-ηθοποιός και στη συνέχεια έγινε επιτυχημένος μοντέρ), σκηνοθετεί αυτή την πρώτη του ταινία με την εμπειρία του ανθρώπου που έχει βιώσει το σινεμά από 11 χρονών και φτιάχνει ένα απλοϊκό φωτεινό νουάρ με ωραίο ρυθμό και καταιγιστικούς διαλόγους που βρίθουν απολαυστικών κυνικών κλισέ, χαρακτηριστικών του είδους. Παρά το γεγονός οτι η ταινία γυρίστηκε σε μόλις τρεις εβδομάδες, με χαμηλό προϋπολογισμό και με σεμνό καστ, διαθέτει αρετές που λείπουν από μεγαλύτερες παραγωγές.

Θα βρείτε τον Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση ΕΔΩ:

Η βαθμολογία μου : 8/10

IN THE HEAT OF THE NIGHT (Ιστορία ενός εγκλήματος)

1967  ΗΠΑ
Είδος  Αστυνομικό (Whodunit)

Σκηνοθεσία             Νόρμαν Τζούισον
Σενάριο                   Στέρλινγκ Σίλιφαντ (Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Τζον Μπολ του 1965)

Παίζουν                  Σίντνεϊ Πουατιέ, Ροντ Στάιγκερ, Γουόρεν Όουτς

Υπόθεση                 Ένας Αφροαμερικανός ντετέκτιβ βρίσκεται τυχαία σε ένα χωριό του Μισισιπί και εμπλέκεται άθελά του στην υπόθεση ανθρωποκτονίας του πλουσιότερου επιχειρηματία της περιοχής.

Ο Βέρτζιλ Τιμπς είναι ένας νεαρός ντετέκτιβ από τη Φιλαδέλφεια, μορφωμένος, καλοντυμένος, όμορφος, ειδήμων στην εξιχνίαση ανθρωποκτονιών και... μαύρος. Η "τύχη" τον φέρνει στο χωριό Σπάρτα του Μισισιπί ακριβώς τη στιγμή που ένας πλούσιος επιχειρηματίας έχει δολοφονηθεί. Ο σερίφης της περιοχής φυσικά οφείλει να εξιχνιάσει τη δύσκολη υπόθεση αλλά με μόνα όπλα την αμορφωσιά του και ένα επιτελείο διανοητικά καθυστερημένων βοηθών, οι προοπτικές να το καταφέρει είναι από μηδενικές έως ελάχιστες. Η μόνη του διέξοδος είναι να δεχτεί την βοήθεια του "νέγρου λιμοκοντόρου" με το εξωφρενικό όνομα Βέρτζιλ. Για να πετύχει αυτή η συνεργασία, ο σερίφης θα χρειαστεί να καταπιεί την λευκή του υπερηφάνια και να πείσει τους κατοίκους του χωριού να παραμερίσουν τα ρατσιστικά τους αισθήματα.

Ο Νόρμαν Τζούισον με την ευρηματική του σκηνοθεσία χρησιμοποιεί ένα έξυπνο σενάριο για να κάνει αυτό το πρωτότυπο πολιτικό σχόλιο πάνω στο ρατσισμό και το συνεπακόλουθο φυλετικό μίσος που μαστίζει λευκούς και μαύρους. Με εξαιρετική επιδεξιότητα δημιουργεί ένα καλό αστυνομικό θρίλλερ αναδεικνύοντας παράλληλα την πολιτική αλλά και τη δραματική διάσταση του ρατσισμού.
Η ταινία διακρίνεται επίσης για την εξαιρετική μουσική επένδυση, τους καλογραμμένους διαλόγους, τις απολαυστικές ερμηνείες αλλά και για κάποιες σκηνές που κυριολεκτικά έγραψαν ιστορία.

Για παράδειγμα αναφέρω την απρόσμενη σκηνή του θερμοκηπίου όπου ο πλούσιος λευκός χαστουκίζει τον μαύρο ντετέκτιβ και, για πρώτη φορά στα κινηματογραφικά χρονικά, εκείνος ανταποδίδει αναλόγως. Το να χαστουκίσει ένας μαύρος τον πλούσιο λευκό του Μισισιπί εκείνη την εποχή, ισοδυναμούσε με επαναστατική πράξη αντάξια των Μαύρων Πανθήρων που μόλις είχαν κάνει δυναμικά την εμφάνισή τους. Εξ' ίσου επαναστατική πράξη εξ' άλλου, ήταν και το να δείξεις κάτι τέτοιο στη μεγάλη οθόνη.

Το 1965 ο Αμερικανός συγγραφέας Τζον Μπολ δημιούργησε τον Αφροαμερικανό ντετέκτιβ Βέρτζιλ Τιμπς ο οποίος είναι ειδήμων της εγκληματολογίας και εξιχνιάζει τις πιο δύσκολες ανθρωποκτονίες με την ευστροφία του, την κατάρτισή του και με τον κρυφό πόθο να διαπρέψει όχι μόνο ως άτομο αλλά και ως εκπρόσωπος της μαύρης φυλής.
Με δεδομένο οτι την δεκαετία του 1960 στην Αμερική το θέμα του ρατσισμού ήταν από τα πιό καυτά πολιτικοκοινωνικά ζητήματα και το μαύρο κίνημα φούντωνε μέρα με τη μέρα, αυτός ο ιδιαίτερος χαρακτήρας (του μαύρου που δεν χάνει την ευκαιρία να διεκδικήσει την ισότιμη θέση του στην κοινωνία και μέσω της επιτυχίας του να πάρει εκδίκηση για όλα όσα έχει υποστεί η φυλή του), απέκτησε μεγάλη δημοφιλία και ευτύχησε να πρωταγωνιστήσει σε εννέα μυθιστορήματα και διηγήματα, μία τηλεοπτική σειρά διάρκειας οκτώ σεζόν (1988-1995) και τρεις κινηματογραφικές ταινίες.

Το "In the heat of the night" είναι η πρώτη φορά που ο Βέρτζιλ Τιμπς εμφανίζεται στην μεγάλη οθόνη. Τρία χρόνια αργότερα ο Γκόρντον Ντάγκλας σκηνοθέτησε τον Βέρτζιλ στο "They call me MISTER Tibbs" (φράση-κλειδί της ιστορίας) και το 1971 έχουμε την τελευταία (;) περιπέτεια του μαύρου ντετέκτιβ στο "The organization" του Ντον Μέντφορντ, πάντα με πρωταγωνιστή τον Σίντνεϊ Πουατιέ.

Η βαθμολογία μου : 10/10

JEOPARDY (Αντάλλαγμα από μία γυναίκα)

1953  ΗΠΑ
Είδος   Περιπετειώδες θρίλλερ αγωνίας

Σκηνοθεσία            Τζον Στάρτζες (1910-1992)
Σενάριο                  Μελ Ντινέλι (Βασισμένο στο ραδιοφωνικό έργο "A Question of Time" του Μορίς Ζιμ)

Παίζουν                 Μπάρμπαρα Στάνγουικ, Μπάρι Σάλιβαν, Λι Άακερ (το παιδάκι), Ραλφ Μίκερ

Υπόθεση                 Μία τυπική Αμερικάνικη οικογένεια μπαμπάς-μαμά-παιδί πηγαίνουν εκδρομή σε μία έρημη παραλία του Μεξικό, χωρίς να φαντάζονται οτι η βόλτα τους θα μετατραπεί σε εφιάλτη.

Έτσι άρχισαν όλα.

Ο Νταγκ και η Έλεν με το μικρό τους γιό, ξεκινάνε χαρούμενοι για μία εκδρομούλα στο Μεξικό. Το αμάξι τους είναι άνετο, ο καιρός είναι υπέροχος, η διάθεσή τους άριστη. Όταν φτάνουν στην απόμακρη παραλία που ο Νταγκ έχει αξέχαστες αναμνήσεις και θέλει να τις μοιραστεί με την οικογένειά του, στήνουν το νοικοκυριό τους και ο μικρός πάει να εξερευνήσει τη περιοχή. Από αυτή την αθώα βόλτα όμως ξεκινάει μία επώδυνη περιπέτεια που θα δοκιμάσει τις αντοχές τους και θα κάνει την εκδρομή τους πραγματικά αλησμόνητη. Το μοναδικό ατού που έχουν στα χέρια τους είναι οι δυνατοί τους χαρακτήρες και η αγάπη που θα του κρατήσει δεμένους μέχρι το τέλος, όποιο κι αν τους μέλλει να είναι αυτό.

Ο σκηνοθέτης του "Η μεγάλη απόδραση" (The great escape 1963) και του κλασσικού γουέστερν "Και οι επτά ήταν υπέροχοι" (The magnificent seven 1960) Τζον Στάρτζες, πιάνει μία απλή ιστορία "από αυτές που δεν χωρούν ούτε στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων" όπως εύστοχα αναφέρει και ο corto64 που έκανε την καλή μετάφραση (θα την βρείτε ΕΔΩ) και την μετατρέπει σε ένα συμπαθέστατο ταινιάκι κλιμακούμενης αγωνίας με αρκετά στοιχεία νουάρ και με την εξαιρετική ερμηνεία της Βαρβάρας (όπως την έλεγαν οι παλιοί) που ερμηνεύει με γοητευτικό δυναμισμό το ρόλο μίας απλής ερωτευμένης γυναίκας που θα κάνει τα πάντα για να σώσει την οικογένειά της.
Η πολύ ωραία αφήγηση και η εξαιρετική μουσική υπόκρουση του σπουδαίου Ρώσου Ντιμίτρι Τιόμκιν βοηθά καταλυτικά στην ένταση που χτίζεται λεπτό προς λεπτό.

Η βαθμολογία μου 8/10

THE SHOP AROUND THE CORNER (Το μαγαζί της γωνίας ή Ερωτική φωλιά)

1940  ΗΠΑ
Είδος  Δραματική αισθηματική κωμωδία (Δραμεντί)

Σκηνοθεσία       Έρνστ Λιούμπιτς (1892-1947)
Σενάριο              Σάμσον Ράφελσον (Βασισμένο στο Ουγγρικό θεατρικό έργο του Μίκλος Λάζλο Perfumerie του 1937)

Παίζουν             Τζέιμς Στιούαρτ, Μάργκαρετ Σάλαβαν, Φρανκ Μόργκαν

Υπόθεση             Εν μέσω της οικονομικής κρίσης και λίγο πριν το ξέσπασμα του Β' παγκοσμίου πολέμου, οι υπάλληλοι ενός εμπορικού καταστήματος στη Βουδαπέστη δουλεύουν σκληρά και ανέχονται στωικά τα νευρικά ξεσπάσματα του υπερόπτη και γκρινιάρη ιδιοκτήτη κυρίου Μάτουτσεκ.

Ο Άλφρεντ Κράλικ μετά από 17 χρόνια σκληρής δουλειάς στο κατάστημα του Μάτουτσεκ, έχει εξελιχθεί σε προϊστάμενο και όλα δείχνουν οτι σύντομα θα γίνει συνεταίρος του άκληρου αφεντικού. Η κατάσταση κυλά ομαλά μέχρι που στο μαγαζί προσλαμβάνεται η Κλάρα, μία νεαρή έξυπνη υπάλληλος, η οποία με τον δυναμικό της χαρακτήρα βρίσκεται σε διαρκή κόντρα με τον επικεφαλής πωλητή. Συμπτωματικά(;), λίγο μετά την εμφάνιση της Κλάρας το αφεντικό για κάποιο ανεξήγητο λόγο αρχίζει να στραβοκοιτάζει και να αποπαίρνει τον ανυποψίαστο Κράλικ και η ατμόσφαιρα στο μαγαζί αρχίζει να βρωμάει μπαρούτι. Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, η ένταση κλιμακώνεται επικίνδυνα και το ηφαίστειο που σιγοβράζει οδηγείται σε έκρηξη.

Ο Γερμανός σκηνοθέτης Έρνστ Λιούμπιτς, σκηνοθετεί αριστοτεχνικά τη γοητεία των ανθρώπινων σχέσεων και μας προσφέρει την ευκαιρία να ρίξουμε μία ματιά μέσα σε μία μικροκοινωνία όπου εν μέσω απολαυστικών καταστάσεων, οι ήρωες στροβιλίζονται, ταλαιπωρούνται, εκτίθενται και εν τέλει (μακάρι να συνέβαινε το ίδιο και στην πραγματική ζωή), παίρνουν αυτό που τους αξίζει.

Το πλούσιο σενάριο με τους εξαιρετικά αναπτυγμένους χαρακτήρες και οι πολύ καλογραμμένοι διάλογοι σε συνδυασμό με τις άριστες ερμηνείες, κάνουν αυτή τη ρομαντική κωμωδία με τα έντονα δραματικά στοιχεία πολύ ενδιαφέρουσα και ευχάριστη στο θεατή.

Ο ίδιος ο σκηνοθέτης είπε για την ταινία του: "Είναι μία απλή ιστοριούλα που κόστισε κάτω από 500.000 δολάρια και έγινε μέσα σε 28 ημέρες. Ελπίζω να σας φανεί γοητευτική."

Η ιστορία έχει μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη δύο ακόμη φορές:

Η πρώτη είναι το μιούζικαλ του 1949 "Good Old Summertime" με πρωταγωνίστρια τη Τζούντι Γκάρλαντ. Το 1998 η κομεντί You've got mail, είναι εμπνευσμένη από το ίδιο θεατρικό έργο του Μίκλος Λάζλο και το βιβλιοπωλείο που διατηρεί η Μεγκ Ράιαν λέγεται "The shop around the corner". Καμμία από τις δύο μεταφορές όμως δεν έχει καταφέρει να αποδώσει την ατμόσφαιρα της ταινίας του Λιούμπιτς.

Η ταινία έχει επιλεγεί ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική προς διατήρηση, στην ταινιοθήκη του Αμερικανικού Κονγκρέσου. http://en.wikipedia.org/wiki/National_Film_Registry

Θα βρείτε πολύ καλό Ελληνικό υπότιτλο ΕΔΩ.

Η βαθμολογία μου: 10/10

THE MASTER AND MARGARITA (Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα)

2005  Ρωσία
Είδος  Τηλεοπτική μίνι σειρά - Πολιτική σάτιρα
Πρωτότυπος τίτλος: Master i Margarita

Σκηνοθεσία               Βλαντιμίρ Μπόρτκο
Σενάριο                     Βλαντιμίρ Μπόρτκο (Μεταφορά του ομότιτλου αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος του Μιχαήλ Αφανάσιεβιτς Μπουλγκάκοφ)
Διάρκεια                   1 σεζόν - 10 επεισόδια (45'/επεισόδιο)

Παίζουν                    Όλεγκ Βασιλασβίλι (Διάβολος), Αλεξάντρ Αμπντουλόφ (Καρόβιεφ), Κίριλ Λαβρόφ (Πόντιος Πιλάτος), Άννα Κοβάλτσουκ (Μαργαρίτα), Αλεξάντρ Γκαλίμπιν (Μαιτρ), Βλαντισλάβ Γκάλκιν (Ιβάν Άστεγος)

Υπόθεση                    Τη δεκαετία του 1930, ένας Ρώσος συγγραφέας αποφασίζει να γράψει ένα μυθιστόρημα με κεντρικό πρόσωπο τον Πόντιο Πιλάτο. Όταν όμως αναζητεί τρόπο να το εκδώσει, η αμείλικτη Σταλινική λογοκρισία του επιτίθεται και τον... αφανίζει.

Ο διάολος δεν υπάρχει!

Λίγοι γνωρίζουν οτι κάθε χρόνο ο διάολος επιλέγει μία πόλη του κόσμου για να οργανώσει ένα μεγάλο πάρτυ κολασμένων ψυχών. Το έτος 1935 η τυχερή πόλη είναι η Μόσχα. Όταν όμως ο άρχων του σκότους φτάνει στην πόλη την οποία έχει να επισκεφτεί χιλιάδες χρόνια, διαπιστώνει κάποιες ανησυχητικές αλλαγές και αποφασίζει να κάνει ό,τι μπορεί για να δει εάν οι Μοσχοβίτες έχουν αλλάξει πραγματικά. Παράλληλα αναζητά την οικοδέσποινα του πάρτυ η οποία, με βάση την προαιώνια παράδοση, πρέπει να είναι απαραιτήτως ντόπια, να λέγεται Μαργαρίτα και να είναι πρόθυμη να αναλάβει το ρόλο της.

Την ίδια περίοδο ο συγγραφέας με το προσωνύμιο Μαιτρ (λόγω της συγγραφικής του δεινότητας), έχει ολοκληρώσει την ιστορία του 5ου Ρωμαίου επιτρόπου της Ιουδαίας Πόντιου Πιλάτου, έχει δημοσιεύσει αποσπάσματα του βιβλίου του, έχει δεχτεί σκληρότατη κριτική και έχει καταλήξει στο ψυχιατρείο. Η αγαπημένη του Μαργαρίτα Νικολάεβνα τον έχει χάσει και μαραζώνει μέρα με τη μέρα διαβάζοντας το μόνο που της έχει μείνει από εκείνον: Τα χειρόγραφα του βιβλίου του.

Δεν με φτάνει ο πονοκέφαλος, έχω και το Ναζωραίο!

Το 1928 ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ άρχισε να γράφει το σπουδαίο του μυθιστόρημα "Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα". Δύο χρόνια αργότερα όμως, για άγνωστους λόγους, το έκαψε και δέκα χρόνια αργότερα, βαριά άρρωστος πιά, το ξαναέγραψε υπαγορεύοντάς το στη γυναίκα του. Το έργο χαρακτηρίστηκε προδοτικό και δεν δημοσιεύτηκε παρά το 1966, 25 ολόκληρα χρόνια μετά το θάνατό του συγγραφέα και μάλιστα με άφθονες περικοπές. Η πρώτη χωρίς περικοπές δημοσίευση έγινε το 1973!

Στις σελίδες του φανταστικού, ρομαντικού, σατιρικού μυθιστορήματος ξεδιπλώνεται όλη η πίκρα και η απογοήτευση του συγγραφέα και το ονειρικό φινάλε της ιστορίας μετατρέπεται σε προφητεία με δεδομένο οτι ο συγγραφέας έχει περάσει πλέον στην αιωνιότητα πλήρως αναγνωρισμένος, έχοντας προσφέρει στην παγκόσμια λογοτεχνία ένα αριστούργημα.

Η σπουδαία λογοτεχνία είναι άκαυστη.

Η σειρά, παρ' όλο που βλέπεται ευχάριστα, πάσχει από ενοχλητικά ελαττώματα που χαλάνε το εγχείρημα στο σύνολό του. Η επιλογή των ηθοποιών είναι ατυχής, τα σπέσιαλ εφέ πολύ φτωχά και οι πρωτότυπες σκηνές από τη δεκαετία του 1930 δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό. Στα προτερήματα, το καλογραμμένο σενάριο, η πολύ καλή μουσική του Ιγκόρ Κορνελιούκ, τα χιουμοριστικά σημεία με πρωταγωνιστές τους συνοδούς του σατανά και το παιχνίδι της φωτογραφίας με το έγχρωμο-ασπρόμαυρο-σέπια που λειτουργεί περίφημα.

Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία μίνι σειρά η οποία δεν καταφέρνει επ' ουδενί να αποδώσει το μεγαλείο του μυθιστορήματος, αλλά αξίζει να την δει κανείς ιδιαίτερα εν όψει του Πάσχα.

Θα βρείτε τον Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση ΕΔΩ:
Επεισόδιο 01 - Επεισόδιο 02 - Επεισόδιο 03 - Επεισόδιο 04
Επεισόδιο 05 - Επεισόδιο 06 - Επεισόδιο 07 - Επεισόδιο 08
Επεισόδιο 09 - Επεισόδιο 10

Η βαθμολογία μου: 7/10

THE FOURTH MAN (Ο τέταρτος άνθρωπος)

1983  Ολλανδία
Είδος  Ερωτικό θρίλλερ
Πρωτότυπος τίτλος: De vierde man

Σκηνοθεσία                Πολ Βερχόφεν
Σενάριο                      Γκέραρντ Σούτεμαν (Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Γκέραρντ Ρεβ του 1981)

Παίζουν                     Τζέρουν Αρτ Κράμπε, Ρενέ Σούτενντεϊκ, Τομ Χόφμαν, Ντολφ Ντε Βρις

Υπόθεση                     Ένας παρηκμασμένος συγγραφέας, καλείται να δώσει διάλεξη για το σύνολο του έργου του από την λογοτεχνική λέσχη της κωμόπολης Φλάσινγκ.

I, decent young woman

Ο μεσήλικας συγγραφέας Γκέραρντ Ρεβ (δεν πρόκειται για σύμπτωση), αμφιφιλόφυλος, θρησκόληπτος, αλκοολικός, ελαφρώς σχιζοφρενής και άκρως επιπόλαιος, αποδέχεται την πρόσκληση για οικονομικούς λόγους και μπαίνει στο τραίνο για το Φλάσινγκ. Η διαδρομή του σημαδεύεται από παράξενα και ενοχλητικά γεγονότα, στα οποία δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία, εφ' όσον πάσχει από διαρκείς παραισθήσεις και έχει συνηθίσει να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια του, σκηνές αλλόκοτες και πολύ συχνά βίαιες. Φτάνοντας όμως στον προορισμό του, οι σκηνές πυκνώνουν, κλιμακώνονται και η πραγματικότητα (;) αρχίζει σιγά-σιγά να γίνεται εφιαλτική. Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιό περίπλοκη όταν γνωρίζει την όμορφη χήρα Κριστίν που διατηρεί ινστιτούτο καλλονής με την ονομασία "SPHINX". (Στην νέον επιγραφή του ινστιτούτου, το Η και το Χ δεν κάνουν καλή επαφή οπότε τα εναπομείναντα γράμματα σχηματίζουν τη λέξη SPIN που στα Ολλανδικά σημαίνει... αράχνη.)
Ένα ατέρμονο στυλάτο παιχνίδι φαντασίας, διαστροφικής υπερβολής, συμβολισμού και μαύρου χιούμορ, με εξαιρετική σκηνοθεσία και φωτογραφία, πρωτότυπο σενάριο και πολύ καλές ερμηνείες. Ένα εικονοκλαστικό ερωτικό θρίλλερ της προ-χολυγουντιανής περιόδου του Βερχόφεν, τότε που ακόμη το μικρόβιο της Αμερικανιάς δεν τον είχε αγγίξει και έφτιαχνε μικρούς θησαυρούς.

Ακόμα θυμάμαι την αίσθηση που είχε προκαλέσει ο "τέταρτος άνθρωπος" όταν παίχτηκε στις Ελληνικές αίθουσες (αναλογιστείτε την εποχή). Ήταν το θέμα συζήτησης όλων των σινεφίλ και έχω την εντύπωση οτι αυτό έγινε σε παγκόσμια κλίμακα. Τυχαία αποφάσισα να ξαναδώ την ταινία φέτος που κλείνει τα 33 της χρόνια (Τα χρόνια του Χριστού;... Ο κυρίαρχος αριθμός του Αβατάρ;... Ή απλώς σύμπτωση;)

Η βαθμολογία μου: 9/10

VILLAGE OF THE DAMNED (Η πόλη των καταραμένων)

1960  Αγγλία
Είδος  Επιστημονικής φαντασίας

Σκηνοθεσία             Βολφ Ρίλα (1920–2005)
Σενάριο                   Στέρλινγκ Σίλιφαντ, Βολφ Ρίλα (Μεταφορά της νουβέλας του Τζον Γουίνταμ "The Midwich cuckoos" του 1957)

Παίζουν                  Τζορτζ Σάντερς, Μπάρμπαρα Σέλι, Μάρτιν Στίβενς

Υπόθεση                  Ένα συνηθισμένο πρωινό, όλοι οι κάτοικοι του Αγγλικού χωριού Μίντγουιτς πέφτουν σε νάρκη. Μετά από αυτό το παράδοξο και ακατανόητο γεγονός, η ζωή στο χωριό θα αλλάξει για πάντα.

Αυτό τώρα λέει, να είναι το παιδί σου!

Στο ήσυχο χωριουδάκι η ζωή κυλά ήρεμα και τίποτα δεν προμηνύει τις δραματικές εξελίξεις που θα ακολουθήσουν. Ξαφνικά όλοι ανεξαιρέτως οι κάτοικοι πέφτουν ξεροί στο σημείο που βρίσκονταν. Αυτή η κατάσταση νάρκης κρατάει μερικές ώρες και όταν συνέρχονται δεν θυμούνται τίποτα και φαινομενικά τίποτα δε έχει αλλάξει. Δύο μήνες αργότερα όμως οι γυναίκες που είναι σε ηλικία αναπαραγωγής, διαπιστώνουν οτι είναι έγκυος. Για κάποιες είναι ένα χαρμόσυνο γεγονός, αλλά για κάποιες άλλες, εκτός από τεράστια έκπληξη, είναι και κοινωνικός στιγματισμός. Το χωριό αναστατώνεται, αλλά τα χειρότερα θα έρθουν όταν θα γεννηθούν τα μωρά.

Η βασική ιδέα της ιστορίας στηρίζεται στο φαινόμενο που λέγεται "αναπαραγωγικός παρασιτισμός" και αναφέρεται στην πρακτική που ακολουθεί το πουλί κούκος (εξ' ου και ο τίτλος του βιβλίου) να αφήνει τα αυγά του σε ξένες φωλιές να τα επωάσουν και να τα μεγαλώσουν άλλα πουλιά.

Είναι ένα συμπαθέστατο, κλασσικό πιά, ταινιάκι επιστημονικής φαντασίας που ο, Γερμανικής καταγωγής, Βολφ Ρίλα μεταφέρει αρκετά απλοϊκά και χωρίς μεγάλες εξάρσεις, το οποίο δημιουργεί στο θεατή ένα διαρκές αίσθημα ανατριχίλας, βασικά λόγω του οτι ο κίνδυνος προέρχεται από το άγνωστο και ενσαρκώνεται μέσω μικρών παιδιών.

Τρία χρόνια αργότερα, ο Άντον Λίντερ γύρισε το sequel "Children of the damned" (1963), μία μέτρια ταινία στα χνάρια της πρώτης.

Το 1995 ο Τζον Κάρπεντερ έκανε το remake "Village of the damned" μεταφέροντας την ιστορία στη σύγχρονη εποχή, με καλύτερα εφέ και μετατρέποντας τα κατάξανθα μαλλιά των παιδιών σε πλατινέ! Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Κρίστοφερ Ριβ λίγο πριν πάθει το φρικτό ατύχημα που τον άφησε παράλυτο. Ο ίδιος ο Κάρπεντερ έχει ουσιαστικά αποκηρύξει το εγχείρημα ονομάζοντάς το "υποχρέωση που προέκυψε από το συμβόλαιό του".

Η βαθμολογία μου : 7/10