I WANT TO LIVE! (Θέλω να ζήσω)

1958  ΗΠΑ
Είδος   Βιογραφικό δράμα

Σκηνοθεσία         Ρόμπερτ Γουάιζ (1914-2005)
Σενάριο               Νέλσον Γκίντινγκ, Ντον Μάνκιεβιτζ (Βασισμένο στην αρθρογραφία του δημοσιογράφου Εντ Μοντγκόμερι για την υπόθεση της Μπάρμπαρα Γκράχαμ)

Παίζουν               Σούζαν Χέιγουορντ, Σάιμον Όκλαντ, Θίοντορ Μπίκελ

Υπόθεση               Η αληθινή ιστορία της Μπάρμπαρα Γκράχαμ η οποία καταδικάστηκε σε θάνατο και πάλεψε να αποδείξει την αθωότητά της.

 

Η νεαρή Μπάρμπαρα, εξώγαμο παιδί μιάς φυλακόβιας, επιβιώνει δουλεύοντας σαν πόρνη, ζει μέσα στον υπόκοσμο, χρησιμοποιεί την ομορφιά της για να παρασύρει άνδρες σε στημένο τζόγο και γενικά είναι βουτηγμένη στην παρανομία. Αποφεύγει συστηματικα να μπλέκει σε χοντρά εγκλήματα, μπαινοβγαίνει στις φυλακές για μικρά διαστήματα και όταν αποφυλακίζεται συνεχίζει το βιολί της. Όταν κάποια στιγμή αποφασίζει να εγκαταλείψει αυτή τη ζωή, να παντρευτεί και να γίνει νοικοκυρά, επιλέγει άνδρα από το περιβάλλον της οπότε η αποτυχία του εγχειρήματος είναι αναμενόμενη. Μένει λοιπόν και πάλι μόνη να κυνηγήσει την επιβίωση έχοντας και ένα μωρό να φροντίσει. Το παρελθόν της φυσικά την καταδιώκει και την οδηγεί και πάλι στα γνωστά λημέρια.

Η ταινία εξελίσσεται σε δύο κεφάλαια. Στο πρώτο μέρος ο Ρόμπερτ Γουάιζ, τοποθετεί την Μπάρμπαρα στο κέντρο του κάδρου, ανεξάρτητη, αισιόδοξη, χαρούμενη, να κρατάει τη ζωή της στα χέρια της, να διασκεδάζει ακατάπαυστα και να ζει το παρόν αδιαφορώντας για την επόμενη μέρα. Η σκηνοθεσία είναι νευρική, γοργή, με πανέμορφα λοξά πλάνα, με εξαιρετική νουαρίστικη φωτογραφία και τζαζ μουσική υπόκρουση.

Όταν όμως στο δεύτερο μέρος η ζωή της Μπάρμπαρα αρχίζει να ξεφεύγει από τον έλεγχό της, την οθόνη κατακλύζουν δικηγόροι, δικαστές, δεσμοφύλακες και δημοσιογράφοι, οι τόνοι πέφτουν, η σκηνοθεσία αλλάζει ρυθμό, γίνεται συμβατική, δραματική, με πολλά κοντινά και η ανεμελιά του πρώτου μέρους μετατρέπεται σε αγωνιώδες κυνήγι επιβίωσης.

Το "Θέλω να ζήσω" είναι ένα τα καλύτερα έργα τέχνης της κλασσικής περιόδου του Χόλιγουντ που σχολιάζει εύστοχα μερικά από τα πιό δύσκολα ζητήματα της εποχής του, όπως ο υπόκοσμος, το δικαστικό σύστημα, η θανατική καταδίκη και η δημοσιογραφία.

Η Σούζαν Χέιγουορντ (η οποία μοιάζει πολύ στην αληθινή Μπάρμπαρα Γκράχαμ) είναι πραγματικά έξοχη στο ρόλο που την έκανε διάσημη και δικαίως βραβεύτηκε με Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία της.

Η βαθμολογία μου : 10/10

VICTOR VICTORIA

1982   ΗΠΑ Αγγλία
Είδος   Κωμωδία Μιούζικαλ

Σκηνοθεσία          Μπλέικ Έντουαρντς (1922-2010)
Σενάριο                Μπλέικ Έντουαρντς

Παίζουν                Τζούλι Άντριους, Τζέιμς Γκάρνερ, Ρόμπερτ Πρέστον, Λέσλι Αν Γουόρεν, Άλεξ Καράς

Υπόθεση                Στο Παρίσι του 1934 μιά άνεργη τραγουδίστρια προκειμένου να βρει δουλειά, αποφασίζει να προσποιηθεί τον άνδρα που προσποιείται οτι είναι τραβεστί.

 

Η Βρετανίδα κολορατούρα σοπράνο Βικτώρια προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει δουλειά αλλά στο Παρίσι της εποχής, που η κυρίαρχη διασκέδαση είναι το καμπαρέ, το ρεπερτόριό της δεν έχει και πολύ ζήτηση. Μέσα στην απελπισία της δέχεται την πρόταση ενός μεσήλικα γκέι τραγουδιστή να λανσαριστεί ως τραβεστί με φωνή σοπράνο. Μεταμορφώνεται λοιπόν σε Πολωνό κόμη ονόματι Βίκτορ και μπαίνει στο κυνήγι της επιτυχίας.

Ο αγαπημένος σκηνοθέτης Μπλέικ Έντουαρντς που χρόνια ολόκληρα μας κάνει να γελάμε με τους απίστευτους χαρακτήρες που έχει εφεύρει [ο περίφημος Ζακ Κλουζό του "Ροζ Πάνθηρα" (1963), ο απίθανος Ινδός του "Πάρτυ" (1968)] σκηνοθετεί μιά ζεστή, ρομαντική και καλογυρισμένη μουσική κωμωδία με πολύ καλά αναπτυγμένους χαρακτήρες, έξυπνο σενάριο και πολύ καλό soundtrack από τον Χένρι Μαντσίνι (μόνιμο συνεργάτη του). Η Τζούλι Άντριους (σύζυγος του σκηνοθέτη) είναι άριστη στον διπλό της ρόλο, αλλά και όλοι οι κεντρικοί ήρωες ερμηνεύονται εξαιρετικά από τους πρωταγωνιστές. Το  μεγάλο ατού της ταινίας όμως, είναι οι δεύτεροι ρόλοι που είναι όλοι κυριολεκτικά απολαυστικοί. Ιδίως ο Βρετανός καρατερίστας Γκράχαμ Σταρκ που ερμηνεύει το μπλαζέ γκαρσόνι, είναι από εκείνους τους ρόλους που μένουν στη μνήμη για πάντα. Επίσης εκπληκτική είναι η Λέσλι Αν Γουόρεν στο ρόλο της "απόλυτης bimbo".

Η ταινία είναι το 5ο remake του Γερμανικού μιούζικαλ "Viktor und Viktoria" του 1933 και από εκείνες τις ταινίες που τις βλέπεις ξανά και ξανά και πάντα σου φτιάχνουν τη διάθεση.

Η βαθμολογία μου : 10/10

RAN

1985  Ιαπωνία Γαλλία
Είδος  Δράμα εποχής Σαμουράϊ

Σκηνοθεσία        Ακίρα Κουροσάβα (1910-1998)
Σενάριο              Ακίρα Κουροσάβα, Χιντέο Ογκούνι, Μασάτο Ίντε 

Παίζουν             Τατσούγια Νακαντάι, Ακίρα Τεράο, Τζινπάτσι Νέζου, Νταϊσούκε Ρίου, Μιέκο Χαράντα

Υπόθεση             Ένας ηλικιωμένος φεουδάρχης αποφασίζει να παραδώσει την εξουσία του και την περιουσία του στους τρεις γιούς του.

 

Ο Χιντετόρα Ιτσιμόντζι όλη του τη ζωή ήταν ένας σκληρός πολεμιστής που είχε στόχο να κατακτήσει τα όμορα με το δικό του φέουδα και να γίνει ένας από τους μεγάλους Νταϊμιό (φεουδάρχης) της εποχής του 16ου αιώνα. Μετά από 50 χρόνια πολέμων και αφού σκότωσε όλους τους αντιπάλους του, έκαψε τα κάστρα τους και κατέκτησε τη γη τους, κατάφερε το σκοπό του και επιτέλους η ειρήνη απλώθηκε στην περιοχή. Ηλικιωμένος πιά ο Χιντετόρα, ικανοποιημένος από τα επιτεύγματά του, αποφασίζει να μοιράσει τη γη του στους τρεις γιούς του και να παραδώσει την εξουσία του στον πρωτότοκο.

Την δεκαετία του 1970 ο Κουροσάβα διάβασε μιά Ιαπωνική παραβολή (τα τρία βέλη) που προέκυψε από έναν αληθινό πολέμαρχο του 16ου αιώνα ονόματι Μόρι Μοτονάρι ο οποίος μοίρασε την περιουσία του στους ικανούς και πιστούς του γιούς λέγοντάς τους οτι ενωμένοι θα είναι ανίκητοι. Η ιδέα του σκηνοθέτη στηρίχτηκε στο πώς θα είχε εξελιχθεί η ιστορία του Μοτονάρι αν οι γιοί του ήταν ανίκανοι, άπιστοι και ματαιόδοξοι. Έτσι δημιουργήθηκε αυτή η εντυπωσιακή επική ταινία που λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα. Το ραν (που στα Ιαπωνικά σημαίνει ανταρσία και χάος), εκτός από μιά αντιπολεμική περιπέτεια εποχής, είναι και ένα δυνατό δράμα για την εκδίκηση, την αρχομανία, την αλαζονεία, την ανηθικότητα και για όλες τις μικρές και μεγάλες ανθρώπινες αδυναμίες που διαχρονικά και διατοπικά ταλανίζουν την ανθρωπότητα και την οδηγούν σε εξωφρενικές και μάταιες αιματοχυσίες.

Η σκηνοθεσία είναι αψεγάδιαστη (η τελειομανία του Κουροσάβα είναι διάσημη) με μακρυνά και πολύ μακρυνά πλάνα στα εξωτερικά γυρίσματα και με κοντινά στα εσωτερικά που προσδίδουν μιά ενοχλητικά δυσοίωνη ένταση. Αξιοσημείωτη είναι η χρήση των καιρικών συνθηκών που ακολουθούν την κλιμάκωση της ιστορίας με ιδιοφυή τρόπο.

Η μουσική επένδυση απογειώνει τις μεγαλειώδης πολεμικές σκηνές με τους χιλιάδες κομπάρσους και τα εκπληκτικά χειροποίητα κοστούμια σχεδιασμένα από τον σκηνοθέτη.

Τέλος, η έγχρωμη φωτογραφία με τα ζωηρά χρώματα είναι κυριολεκτικά μαγευτική.

Για λόγους πρακτικούς αναφέρω οτι η διάρκεια της ταινίας είναι 2,5 ώρες.

Η βαθμολογία μου : 10'/10

NIGHTCRAWLER (Νυχτερινός ανταποκριτής)

2014  ΗΠΑ
Είδος  Περιπετειώδες θρίλλερ

Σκηνοθεσία         Νταν Γκίλροϊ
Σενάριο               Νταν Γκίλροϊ

Παίζουν              Τζέικ Γκίλελχαλ, Ρενέ Ρουσό, Ριζ Αχμέντ, Μπιλ Πάξτον

Υπόθεση              Ένα νεαρό κλεφτρόνι μπαίνει δυναμικά στο επάγγελμα του αστυνομικού ρεπορτάζ και χτίζει μεθοδικά την καριέρα του πατώντας επί πτωμάτων.

Ο Λου Μπλουμ (=άνθος) είναι ένα σύγχρονο παιδί που ζει ολομόναχο στο αχανές Λος Άντζελες κάνοντας μικροκλοπές και αναζητώντας μιά ευκαιρία να δουλέψει, να ενταχθεί, να πετύχει. Τα μόνα του εφόδια είναι η ευφυία του, η διαδικτυακή του μόρφωση και η ικανότητά του να επιβιώνει. Σε μια νυχτερινή του περιπλάνηση γίνεται μάρτυρας ενός τροχαίου δυστυχήματος, ανακαλύπτει το επάγγελμα του ρεπόρτερ και αποφασίζει να το ακολουθήσει.

Ο Λου είναι ένας "ήρωας" του σύγχρονου κόσμου, συνειδητά μισάνθρωπος, συναισθηματικά νεκρός, ανάλαφρα ανενδοίαστος. Είναι χειριστικός σαν πρεζάκι, ατρόμητος σαν αντάρτης, πανούργος σαν αλεπού. Είναι μοναχικός σαν λύκος, αρπακτικός σαν γεράκι και σκοτεινός σαν γαιοσκώληκας (=nightcrawler). Είναι ένας μεταλλαγμένος.

Ο Νταν Γκίλροϊ, έμπειρος σεναριογράφος, σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία με πίστη, σεμνότητα και μεράκι εξουδετερώνοντας τη σκηνοθετική του απειρία κινούμενος μέσα στις Χολυγουντιανές ντιρεκτίβες και καταφέρνοντας να τις χρησιμοποιήσει υπέρ της τέχνης αντί να αφεθεί να τον καταβροχθίσουν όπως έχουν πάθει πολλοί και μάλιστα εμπειρότατοι σκηνοθέτες. Το αποτέλεσμα είναι μιά ανέλπιστα γοητευτική ταινία με σωστές δόσεις έντασης και ισορροπημένο ρυθμό, με όμορφη φωτογραφία και μουσική, αλλά και με την εξαιρετική ερμηνεία του Τζέικ Γκίλελχαλ που αποδίδει το ρόλο του με έναν εντυπωσιακό συνδυασμό εσω/εξωστρέφειας.

Η βαθμολογία μου : 9/10

THEY LIVE (Ζουν ανάμεσά μας)

1988  ΗΠΑ
Είδος  Επιστημονικής φαντασίας

Σκηνοθεσία            Τζον Κάρπεντερ
Σενάριο                  Τζον Κάρπεντερ (Βασισμένο στο διήγημα του Ρέϊ Νέλσον "Eight O'Clock in the Morning" του 1963)

Παίζουν                  Ρόντι Πάιπερ, Κιθ Ντέιβιντ, Μεγκ Φόστερ

Υπόθεση                  Ο περιπλανόμενος άνεργος Τζορτζ Νάδα, φτάνει στο Λος Άντζελες αναζητώντας μεροκάματο και ανακαλύπτει ένα καλά κρυμμένο μυστικό που άφορά την ανθρωπότητα.

Obey ρε... Τί σου ζητάνε;

Ο Τζορτζ Νάδα ζει σε έναν αστυνομοκρατούμενο κόσμο όπου η φτώχεια, η ανεργία και οι ταξικές διαφορές έχουν κυριαρχήσει ολοκληρωτικά. Οι πλούσιοι ζουν φίνα και η εργατική τάξη επιβιώνει σε παραγκουπόλεις. Η τηλεόραση αποχαυνώνει τα μυαλά και ο αγώνας για την επιβίωση πνίγει κάθε ελεύθερη σκέψη. Ο Τζορτζ όμως είναι πνεύμα ανήσυχο τολμηρό και αδέσμευτο που παρατηρεί τα τεκταινόμενα γύρω του με μεγάλη προσοχή. Αυτή του η ιδιότητα τον οδηγεί στην ανακάλυψη του τρόπου να δει τον κόσμο με άλλα μάτια και να μετατραπεί σε στρατευμένο αγωνιστή της ελευθερίας.

Ο Κάρπεντερ καταφέρνει με ένα χαμηλού προϋπολογισμού φιλμάκι, να περιγράψει με απλή και νεανική γλώσσα την περίπλοκη πολιτική κατάσταση του καπιταλιστικού κόσμου, να αποκαλύψει την κατάληψη της εξουσίας από όντα που δεν έχουν καμμία σχέση με το ανθρώπινο είδος και να καλέσει σε αφύπνιση και ξεσηκωμό. Γι' αυτό του το κατόρθωμα τον κατατάσσω στους ευφυέστερους εργάτες του κινηματογράφου.

Στις ιστορικές μέρες που ζει αυτό το εξωγήινο απολυταρχικό μόρφωμα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, έχοντας υποστεί έναν ανελέητο βομβαρδισμό παραπληροφόρησης, τρομοκράτησης και εκβιασμού από τα γνωστά άλιεν και τα τσιράκια τους, αυτή η ταινία ερχόταν επίμονα στο μυαλό μου. Χθές βράδυ λοιπόν, μετά από 18 ολόκληρες ημέρες αδιάλειπτης παρακολούθησης της επικαιρότητας, ξαναείδα αυτή την ταινία και αλήθεια σας λέω, στάνιαρα.

Ζουν ανάμεσά μας

Η βαθμολογία μου : 8/10