25th HOUR (Η 25η ώρα)

2002  ΗΠΑ
Είδος   Κοινωνικό δράμα

Σκηνοθεσία     Σπάικ Λι
Σενάριο          Ντέιβιντ Μπενιόφ (Βασισμένο στο δικό του διήγημα)

Παίζουν         Έντουαρντ Νόρτον, Φίλιπ Σίμουρ Χόφμαν, Μπάρι Πέπερ, Ροζάριο Ντόσον, Άννα Πάκουιν, Μπράιαν Κοξ

Υπόθεση         Ένας άνδρας που έχει καταδικαστεί για διακίνηση ναρκωτικών, περνά το τελευταίο 24ωρο πριν να μπει στη φυλακή αποχαιρετώντας την παλιά του ζωή και αναλογιζόμενος το μέλλον του.

Όταν έγινε το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου, η ταινία ήταν ήδη στα σκαριά. Ο Σπάικ Λι θεώρησε οτι δεν θα μπορούσε να αγνοήσει ένα τέτοιο γεγονός και το ενσωμάτωσε με τον καλύτερο τρόπο: Στο σημείο που υψώνονταν οι δίδυμοι πύργοι, είχαν τοποθετήσει δύο απόκοσμες γαλάζιες δέσμες φωτός που ανέβαιναν και χάνονταν στον ουρανό. Αυτές οι δέσμες, ειδωμένες από διαφορετικές γωνίες και ντυμένες με την εξαιρετική μουσική του Τέρενς Μπλανσάρντ, αποτελούν τους τίτλους έναρξης της ταινίας. Ξεκίνημα θλιβερό αλλά όχι μελό, αισθητικά άψογο και νομίζω ο καλύτερος φόρος τιμής που είδαμε ποτέ για το θέμα. Στην πορεία της ταινίας υπάρχουν κι άλλες, εξ' ίσου καλές αναφορές στο γεγονός.

Η ταινία καταπιάνεται με την Αμερικάνικη πραγματικότητα, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, κάνει οξεία κριτική στο σύστημα, αλλά και στο μικροαστισμό που οδηγεί τους ανθρώπους να ανέχονται τα πάντα βολεμένοι στο μικρόκοσμό τους, απαθείς σαν ναρκωμένοι και με όνειρα δανεικά και άπιαστα.

Όλοι τα πρόσωπα της ιστορίας, έχουν φτιάξει το κουκούλι τους και ζουν σε αυτό θεωρώντας τον εαυτό τους προστατευμένο, μέχρι τη στιγμή που κάποιο γεγονός τους ταρακουνά και τους ζητά ηρωικές αποφάσεις.

Το καλό σενάριο, οι εξαιρετικές ερμηνείες, τα εύστοχα πολιτικά και κοινωνικά σχόλια, η ευρηματική σκηνοθεσία και η πανέμορφη φωτογραφία κάνουν τη ταινία μία από τις πιό αγαπημένες μου και σίγουρα την καλύτερη του Σπάικ Λι.

Η βαθμολογία μου : 10'/10