1975 ΗΠΑ
Είδος Δράμα
Σκηνοθεσία Σίντνεϊ Λούμετ (1924-2011)
Σενάριο Φρανκ Πίρσον (Βασισμένο σε ένα άρθρο με τίτλο "The boys in the bank" που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Life και περιέγραφε τα αληθινά γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Μπρούκλιν το 1972)
Παίζουν Αλ Πατσίνο, Τζον Καζέιλ, Τσαρλς Ντέρνινγκ, Πενέλοπι Άλεν, Κρις Σαράντον
Υπόθεση Μια συνηθισμένη ληστεία που λογικά θα είχε κρατήσει 10 λεπτά, μετατρέπεται σε κατάσταση ομηρείας και ολοήμερο ζωντανό τηλεοπτικό σόου.
Η βαθμολογία μου : 10/10
Είδος Δράμα
Σκηνοθεσία Σίντνεϊ Λούμετ (1924-2011)
Σενάριο Φρανκ Πίρσον (Βασισμένο σε ένα άρθρο με τίτλο "The boys in the bank" που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Life και περιέγραφε τα αληθινά γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Μπρούκλιν το 1972)
Παίζουν Αλ Πατσίνο, Τζον Καζέιλ, Τσαρλς Ντέρνινγκ, Πενέλοπι Άλεν, Κρις Σαράντον
Υπόθεση Μια συνηθισμένη ληστεία που λογικά θα είχε κρατήσει 10 λεπτά, μετατρέπεται σε κατάσταση ομηρείας και ολοήμερο ζωντανό τηλεοπτικό σόου.
Οι δύο ερασιτέχνες ληστές, υποτίθεται οτι θα έμπαιναν στην τράπεζα την ώρα που έκλεινε, θα βούταγαν τα λεφτά και θα την κοπάναγαν γρήγορα. Αυτό ήταν τουλάχιστον το σχέδιο. Για κακή τους τύχη όμως γίνονται αντιληπτοί από την αστυνομία η οποία περικυκλώνει την τράπεζα αναγκάζοντάς τους να κρατήσουν όμηρους τους υπαλλήλους.
Πρόκειται για ένα αληθιννό περιστατικό που συνέβη τον Αύγουστο του 1972 σε ένα υποκατάστημα της Chase Manhattan Bank στο Μπρούκλιν, μια εποχή που οι αντιδράσεις κατά του πολέμου του Βιετνάμ είχαν λάβει εκρηκτικές διαστάσεις. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε γίνει η μεγάλη εξέγερση των φυλακών Άττικα όπου 2.200 έγκλειστοι είχαν καταλάβει τη φυλακή κρατώντας 42 όμηρους. Η εξέγερση καταπνίχθηκε στο αίμα με 43 νεκρούς (33 κατάδικους και 10 ομήρους). Το περιστατικό αυτό είχε μεγάλο αντίκτυπο στην Αμερικανική κοινωνία μια και είχε πολιτικές, ρατσιστικές αλλά και θρησκευτικές διαστάσεις. Γι' αυτό και ο Αλ Πατσίνο όταν απευθύνεται στον κόσμο που έχει μαζευτεί έξω από την τράπεζα, κραυγάζει "Άττικα" ξεσηκώνοντας το πλήθος υπέρ του.
Η ταινία σχολιάζει με επανασταστικό ύφος πολλά από τα συστατικά της Αμερικάνικης κοινωνίας της εποχής, από το ρόλο των media και την επιθετικότητα της αστυνομίας, μέχρι την ομοφυλοφιλία. Διαθέτει αρκετή δράση, άφθονα κωμικά στοιχεία και ζωντανούς διαλόγους (ο σκηνοθέτης ζήτησε από τους ηθοποιούς να αυτοσχεδιάσουν με στόχο να είναι το αποτέλεσμα όσο το δυνατόν πιό φυσικό).
Συγκλονιστικές ερμηνείες από τον Αλ Πατσίνο και τον Τζον Καζέιλ, πολύ καλή σκηνοθεσία και άριστος ρυθμός, χωρίς καθόλου μουσική επένδυση.
Παρ' όλο που προτάθηκε για 5 Όσκαρ και 7 χρυσές σφαίρες, το μόνο που κέρδισε ήταν Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου. Βέβαια, έχασε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας από το "One flew over the cockoo's nest" του Μίλος Φόρμαν.
Η ταινία
έχει επιλεγεί ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική προς
διατήρηση, στην ταινιοθήκη του Αμερικανικού Κονγκρέσου. http://en.wikipedia.org/wiki/National_Film_Registry
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου