THE MAN IN THE WHITE SUIT (Ο άνθρωπος με το άσπρο κουστούμι)

1951 Αγγλία
Είδος  Κωμωδία

Σκηνοθεσία         Αλεξάντερ Μακέντρικ (1912-1993)
Σενάριο               Ρότζερ Μακ Ντούγκαλ, Τζον Ντίγκτον, Αλεξάντερ Μακέντρικ (Προσαρμογή του θεατρικού έργου του Ρότζερ Μακ Ντούγκαλ)

Παίζουν               Άλεκ Γκίνες, Τζόαν Γκρίνγουντ, Σέσιλ Πάρκερ,

Υπόθεση               Ένας ασήμαντος χημικός, εργάζεται σε μεγάλο εργοστάσιο υφασμάτων και παράλληλα κάνει μυστικά πειράματα για να βρει ένα νέο ύφασμα με εξαιρετικές ιδιότητες.

Ο σεμνός Σιντ Στράτον, άνθρωπος τόσο χαμηλού προφίλ που περνά απαρατήρητος, έχει αφιερώσει την ύπαρξή του σε μια σημαντικότατη για την ανθρωπότητα ανακάλυψη: το ύφασμα που δεν λερώνεται, δεν σκίζεται, δεν φθείρεται. Για να πετύχει το σκοπό του, δουλεύει σε μεγάλα εργοστάσια υφασμάτων χρησιμοποιώντας κρυφά τα εργαστήριά τους για να κάνει τα πειράματά του. Θεωρεί οτι όταν τα καταφέρει, θα βοηθήσει τους ανθρώπους απαλλάσσοντάς τους από τον κόπο να πλένουν τα ρούχα τους και να ξοδεύουν χρήματα για να τα αντικαθιστούν όταν φθείρονται. Δεν υπολογίζει όμως τον τεράστιο αντίκτυπο που θα έχει η εφεύρεσή του σε όλους τους τομείς. Από τους εργοστασιάρχες και τα διεθνή χρηματιστήρια, μέχρι τα συνδικάτα εργατών υφασμάτων και τη σπιτονοικοκυρά του που συμπληρώνει το εισόδημά της ξενοπλένοντας.

Σατυρική κωμωδία των περίφημων Ealing studios με έξυπνο και πολιτικοποιημένο σενάριο, ζωντανούς διαλόγους και εξαιρετικές ερμηνείες (εκτός του Άλεκ Γκίνες που είναι έξοχος, οι δεύτεροι ρόλοι της ταινίας είναι τόσο καλοπαιγμένοι που απογειώνουν την ιστορία). Με περιπαικτική ματιά, ο σκηνοθέτης αντιμετωπίζει τους πάντες με σκληρό και σκοτεινό κυνισμό και καταλήγει σε ένα ανηλεές ανθρωποκυνηγητό το οποίο καταλήγει με τον επίμονο επιστήμονα γυμνό μέχρι που ένας από τους εργάτες του προσφέρει το παλτό του.

Η σκηνή που οι εργοστασιάρχες πληρώνουν την κόρη ενός από αυτούς και την αρραβωνιαστικιά ενός άλλου για να ξελογιάσει τον χημικό (είναι απορίας άξιο πώς πέρασε τη λογοκρισία), θεωρείται από τις πιό σκοτεινές στιγμές της ταινίας η οποία έτσι κι αλλιώς βρίθει ηθικών διλλημάτων. Από τις κορυφαίες ατάκες είναι όταν ο εργοστασιάρχης δέχεται το σωματείο που ετοιμάζεται να κατέβει σε απεργία και στην προσπάθειά του να τους πείσει λέει με άκρα σοβαρότητα: "Το κεφάλαιο και η εργασία πάνε χέρι-χέρι. Για μιά ακόμη φορά, όπως και τόσες στο παρελθόν, ο ένας χρειάζεται τη βοήθεια του άλλου".

Η βαθμολογία μου : 10/10