THE PICTURE OF DORIAN GRAY (Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι)

1945 ΗΠΑ
Είδος    Δράμα φαντασίας

Σκηνοθεσία            Άλμπερτ Λιούιν (1894-1968)
Σενάριο                  Άλμπερτ Λιούιν (Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Όσκαρ Γουάιλντ)

Παίζουν                 Τζορτζ Σάντερς, Χερντ Χάτφιλντ, Άντζελα Λάνσμπουρι, Ντόνα Ριντ, Λόουελ Γκίλμπορ

Υπόθεση                 Ένας νεαρός και άβγαλτος Λονδρέζος, γνωρίζει έναν κυνικό μεσήλικα αριστοκράτη και επηρεάζεται έντονα από τις απόψεις του περί απολαύσεων χωρίς ηθικούς περιορισμούς.

Αντίο λοιπόν κίτρινο πουλάκι.

Είναι τόσο βαθειά η επιρροή που ασκείται επάνω στον νεαρό και όμορφο Ντόριαν Γκρέι, που εύχεται να μπορούσε να κάνει μιά ζωή γεμάτη απολαύσεις παραμένοντας για πάντα νέος και όμορφος και στη θέση του να γερνάει και να δείχνει τα σημάδια της ακολασίας το... πορτραίτο του. Δηλώνει δε ευθαρσώς και με την άνεση που του προσφέρει το αδύνατον της ευχής του, οτι θα έδινε (ως άλλος Φάουστ) ακόμη και τη ψυχή του για να πετύχει κάτι τέτοιο. Χωρίς όμως να το φαντάζεται, κάνει την ευχή του μπροστά στο αγαλματίδιο ενός γατόμορφου Αιγυπτιακού θεού, οπότε η ευχή του αποκτά διαστάσεις προσευχής.

Η ταινία είναι ένα φιλοσοφικό σχόλιο πάνω στην αιώνια νεότητα, την ομορφιά, την ηθική, την ανάγκη του ανθρώπου για απολαύσεις και τη διπλή υπόσταση της ανθρώπινης φύσης.

Η σκηνοθεσία είναι όμορφη, με ήρεμο ρυθμό και η ασπρόμαυρη (με ελάχιστα έγχρωμα πλάνα) ονειρική φωτογραφία  του Χάρι Στράντλινγκ δικαίως βραβεύτηκε με Όσκαρ. Είναι αξιοσημείωτες οι ερμηνείες του Τζορτζ Σάντερς και της Άντζελα Λάνσμπουρι, η οποία κέρδισε χρυσή σφαίρα 2ου γυναικείου ρόλου. Το σενάριο χρησιμοποιεί έξυπνα την αφήγηση και τον ζωηρό ευφυή διάλογο καταφέρνοντας να αποδώσει το λογοτεχνικό ύφος του Όσκαρ Γουάιλντ. Η ιδέα της ομοφυλοφιλίας που διαπνέει το έργο του συγγραφέα, είναι υπαινικτική αλλά πανταχού παρούσα.

Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι είναι το μοναδικό μυθιστόρημα (παράδειγμα γκόθικ λογοτεχνίας) του μεγάλου συγγραφέα Όσκαρ Γουάιλντ, που όταν εκδόθηκε (λογοκριμένο) το 1891, ξεσήκωσε έντονες αντιδράσεις στη Βικτωριανή Αγγλική κοινωνία, θεωρούμενο ως ανήθικο. Το έργο έχει μεταφερθεί στη μεγάλη και τη μικρή οθόνη 22 φορές, έχει παιχτεί σε αμέτρητες θεατρικές και ραδιοφωνικές εκδοχές, έχει εμπνεύσει ποιητές, λογοτέχνες, φωτογράφους, μουσικούς, έχει δημιουργήσει ακόμη και ορολογία στην ψυχιατρική (το σύνδρομο Ντόριαν Γκρέι).

Η βαθμολογία μου : 10/10