PURSUED (Στον ίσκιο μιας κατάρας)

1947 ΗΠΑ
Είδος   Γουέστερν

Σκηνοθεσία     Ραούλ Γουόλς (1887-1980)
Σενάριο           Νίβεν Μπους

Παίζουν          Ρόμπερτ Μίτσαμ, Τερέζα Ράιτ, Τζούντιθ Άντερσον, Ντιν Τζάγκερ

Υπόθεση          Στα τέλη του 19ου αιώνα στο Νέο Μεξικό, ένα ορφανό αγόρι μεγαλώνει στη φάρμα της γειτόνισσας που τον μάζεψε όταν οι γονείς του σκοτώθηκαν.

Το μικρό αγόρι, παρ' όλο που μεγαλώνει με πολλή αγάπη και φροντίδα, κατατρέχεται από εφιάλτες που συνδέονται με την τραυματική εμπειρία που βίωσε, όταν ολόκληρη η οικογένειά του δολοφονήθηκε μπροστά στα μάτια του.

Η ταινία είναι ένας μοναδικός συνδυασμός κινηματογραφικών ειδών. Είναι ηθογραφία, ψυχολογικό μελόδραμα και παράλληλα ένα περιπετειώδες γουέστερν με στοιχεία φιλμ νουάρ που δίχασε τους κριτικούς της εποχής. Σε φλας μπακ παρακολουθούμε μια σκοτεινή ιστορία αδικίας, προδοσίας, εκδίκησης, μίσους και ενός έρωτα που δοκιμάζεται όσο λίγοι.

Με πλούσιο σενάριο και πολύ καλή μουσική του Μαξ Στάινερ, είναι ένα από τα γουέστερν που βλέπεται ευχάριστα ακόμα και από όσους δεν αγαπούν ιδιαίτερα το είδος.

Θεωρώ οτι το μεγάλο ελλάτωμα της ταινίας είναι η επιλογή του Ρόμπερτ Μίτσαμ στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ψυχρός, απόμακρος και λίγο σαν να βαριέται τις ταλαιπωρίες του, δεν καταφέρνει ούτε στο ελάχιστο να σε κάνει να τον συμπαθήσεις και να συμπάσχεις με όσα του συμβαίνουν.

Η βαθμολογία μου : 8/10

SOUTHPARK: BIGGER, LONGER & UNCUT (Το πάρκο της τρέλας)

1999 ΗΠΑ
Είδος   Σατιρικό κωμικό μιούζικαλ

Σκηνοθεσία      Τρέι Πάρκερ
Σενάριο            Τρέι Πάρκερ, Ματ Στόουν και Παμ Μπράντι

Παίζουν           Σταν Μαρς, Κένι ΜακΚόρμικ, Κάιλ Μπροφλόφσκι, Έρικ Κάρτμαν, οι γονείς τους και οι κάτοικοι του Σάουθ Παρκ.

Υπόθεση           Οι τέσσερεις φίλοι του Σάουθ Παρκ, βλέπουν μια ακατάλληλη Καναδική ταινία, επηρεάζονται και αρχίζουν να βρίζουν ανεξέλεγκτα προκαλώντας την αντίδραση των γονιών τους και της κοινωνίας.

Οι δύο Αμερικανοί καρτουνίστες Τρέι Πάρκερ και Ματ Στόουν, δημιουργοί της δημοφιλούς τηλεοπτικής σάτιρας κινουμένων σχεδίων "South Park" που παίζεται αδιάλειπτα από το 1997 μέχρι σήμερα (17 σεζόν και 247 επισόδεια), υπογράφουν αυτή την απόλυτα εικονοκλαστική και θεότρελη κωμωδία-μιούζικαλ μεταφέροντας τους χαρακτήρες της σειράς στη μεγάλη οθόνη.

Έχοντας σαν κύριο στόχο την ελευθερία του λόγου, το δίδυμο Πάρκερ-Στόουν δίνει μια ακόμη μάχη εναντίον του πολιτικώς ορθού και δηλώνουν ευθαρσώς οτι "κανένα θέμα και καμμία ομάδα δεν θα εξαιρεθεί από το να αποτελεί αντικείμενο κοροϊδίας και σάτιρας για λόγους δικαιοσύνης προς όλους εκείνους που έχουν ήδη υποστεί τα ανάλογα".

Με αιχμηρότατη πολιτική και κοινωνική σάτιρα, στηλιτεύουν ανελέητα την Αμερικανική καθημερινότητα, τον συντηρητισμό, τον μικροαστισμό, τη λογοκρισία, την προπαγάνδα και την κατασκευή εχθρών (εν προκειμένω εχθροί γίνονται οι Καναδοί που διαφθείρουν τα Αμερικανόπουλα!).

Με 14 υπέροχα τραγουδάκια και με στίχους ακραία προκλητικούς, παρωδούν τα γλυκερά ανάλογα της Disney και ειρωνεύονται τα συμβατικά Αμερικάνικα μιούζικαλ. Το τραγούδι "Blame Canada" μάλιστα, ήταν υποψήφιο για Όσκαρ και έχασε από το "You'll be in my heart" από την ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney "Ταρζάν".

Η βαθμολογία μου : 10/10

BABY FACE (Σκιές που περνούν)

1933 ΗΠΑ
Είδος   Κοινωνικό δράμα (Pre-code Hollywood Κείμενο Νο 1)

Σκηνοθεσία    Άλφρεντ Γκριν (1889-1960)
Σενάριο          Τζιν Μάρκι, Κάθριν Σκόλα (Βασισμένο σε μια ιστορία του διάσημου παραγωγού Ντάριλ Ζανούκ)

Παίζουν         Μπάρμπαρα Στάνγουικ, Τζορτζ Μπρεντ, Ντόναλντ Κουκ και σε ένα μικρό ρόλο ο Τζον Γουέιν

Υπόθεση         Μια όμορφη νεαρή γυναίκα εκμεταλλεύεται την εμφάνισή της για να ξεφύγει από τη φτώχεια.

Η Λίλι, ένα  κακοποιημένο κορίτσι που μεγάλωσε στο καταγώγιο που ο πατέρας της πουλούσε παράνομο αλκοόλ και την πρόσφερε στους μέθυσους πελάτες του, ξεκινά ένα ταξίδι προς τη Νέα Υόρκη με μόνα της εφόδια την Νιτσεϊκή φιλοσοφία, την ομορφιά της, το μίσος της για τους άνδρες και την απόφαση να τους εκμεταλλευτεί όπως εκείνοι την εκμεταλλεύτηκαν όλη της τη ζωή.

Δεδομένων των ηθών της εποχής, μια απελευθερωμένη σεξουαλικά κοπέλα και μάλιστα αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει το σεξ για να κερδίσει, είναι ένας καταλύτης που μπορεί να τινάξει στον αέρα τις ζωές "έντιμων" οικογενειαρχών, ανερχόμενων  τραπεζικών στελεχών και λοιπών σεξουαλικά στερημένων ανδρών.

Εν μέσω της οικονομικής κρίσης του 1929, όπου η ανάγκη για επιβίωση οδήγησε αξίες της παλιάς εποχής στην καταβαράθρωση και ο κυνισμός κατέκτησε την Αμερικάνικη κοινωνία, η τολμηρή και αδίστακτη Λίλι, απαλλαγμένη από κάθε συναισθηματισμό, καταφέρνει να δημιουργήσει σκάνδαλα τεραστίων διαστάσεων και να γίνει πρωτοσέλιδο.

Η αρχική βερσιόν της ταινίας, απορρίφθηκε από την επιτροπή λογοκρισίας (είχε αρχίσει να λειτουργεί ο κώδικας) και κυκλοφόρησε τότε με αλλαγές στο σενάριο και ένα πιό ανεκτό φινάλε όπου η Λίλι αλλάζει και γίνεται μια γυναίκα που ζει μια μετρημένη ζωή και είναι χαρούμενη γι' αυτό. Η αρχική κόπια χάθηκε για 71 ολόκληρα χρόνια και ανακαλύφθηκε το 2004 στην ταινιοθήκη του Κονγκρέσου.

Ακόμα και η πετσοκομένη βερσιόν όμως, προκάλεσε τρομερή αναταραχή και συζητήσεις γιατί εκτός από τα σεξουαλικά υπονοούμενα και τον ακραίο υπότιτλο που έφερε (Το είχε και το έβαζε να πληρώνει) η Λίλι είχε και μια συντροφική σχέση με την μαύρη φίλη-υπηρέτρια την οποία είχε πάντα μαζί της.

Η ταινία έχει επιλεγεί ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική προς διατήρηση, στην ταινιοθήκη του Αμερικανικού Κονγκρέσου.

http://en.wikipedia.org/wiki/National_Film_Registry

Η βαθμολογία μου : 10/10

THE MAN WHO WOULD BE KING (Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς)

1975 ΗΠΑ Αγγλία
Είδος   Περιπέτεια εποχής

Σκηνοθεσία      Τζον Χιούστον (1906-1987)
Σενάριο            Τζον Χιούστον και Γκλάντις Χιλ (Από το ομώνυμο διήγημα του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ)

Παίζουν           Σον Κόνερι, Μάικλ Κέιν, Κρίστοφερ Πλάμερ

Υπόθεση           Δύο Βρετανοί τυχοδιώκτες, πρώην στρατιώτες του Ινδικού στρατού την εποχή που η Ινδία ήταν Βρετανική αποικία, ξεκινούν ένα ταξίδι προς το Καφιριστάν με στόχο να γίνουν βασιλιάδες στους αδαής ιθαγενείς.

Οι δύο Άγγλοι επαγγελματίες στρατιώτες, απατεώνες, ψεύτες, φιλοχρήματοι, ματαιόδοξοι και χαβαλέδες, έχουν επιλέξει να ζήσουν μια ζωή βουτηγμένοι στην περιπέτεια αρνούμενοι να νοικοκυρευτούν - όπως ευθαρσώς δηλώνουν όποτε τους πλησιάζει ο θάνατος.

Με ένα φορτίο τουφέκια προσπαθούν να διασχίσουν τα επικίνδυνα βουνά του βόρειου Αφγανιστάν προς την περιοχή όπου ζουν οι παγανιστές Καφίρ και δεν έχει πατήσει πόδι λευκού από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το Καφιριστάν με τις πρωτόγονες φυλές του είναι, κατά τη γνώμη τους, το ιδανικό μέρος για να γίνουν βασιλιάδες χρησιμοποιώντας την στρατιωτική τους εμπειρία και την πονηριά τους.

Ο γεννημένος στην Ινδία Άγγλος συγγραφέας Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, γνωστός για τα περιπετειώδη παιδικά του μυθιστορήματα και για τα διηγήματα και ποιήματά του με θέμα τους Άγγλους στρατιώτες στην Ινδία, έγραψε αυτή τη νουβέλα το 1888.

Η ταινία, παρ' όλο που είναι μια δραματική περιπέτεια γεμάτη "καφρίλες" διατηρεί την ελαφρότητα και το διδακτισμό (με την καλή έννοια) του Κίπλινγκ και είναι ιδανική για παιδιά στην εφηβική ηλικία.

Όσο για τους δύο πρωταγωνιστές, είναι πραγματική απόλαυση να τους παρακολουθείς να αντιμετωπίζουν τις κακουχίες της περιπέτειάς τους με χιούμορ, ειρωνία, ηρωισμό και Βρετανικό φλέγμα.

Η βαθμολογία μου : 9/10

THE BLUES BROTHERS (Οι ατσίδες με τα μπλε)

1980 ΗΠΑ
Είδος   Κωμικό περιπετειώδες μιούζικαλ

Σκηνοθεσία      Τζον Λάντις
Σενάριο            Νταν Ακρόιντ και Τζον Λάντις

Παίζουν           Νταν Ακρόιντ, Τζον Μπελούσι

Υπόθεση           Δύο αδέλφια αναζητούν τα μέλη του διαλυμένου τους μουσικού γκρουπ, ώστε να κερδίσουν έντιμα χρήματα και με αυτά να σώσουν το ορφανοτροφείο στο οποίο μεγάλωσαν.

 

Ο "Τζόλιετ" Τζέικ Μπλουζ αποφυλακίζεται με αναστολή (από τη φυλακή Τζόλιετ του Ιλινόις) και με τον αδελφό του Έλγουντ Μπλουζ αναλαμβάνουν την "θεϊκή" αποστολή να βρουν τα μέλη της παλιάς τους μπάντας και να ξαναπαίξουν, με στόχο να σώσουν το Καθολικό ορφανοτροφείο που κινδυνεύει να κλείσει λόγω χρεών στην εφορία.

Οδηγώντας ένα παλιό περιπολικό της αστυνομίας (το περίφημο bluesmobile) θα χυθούν στο δρόμο κυνηγώντας το στόχο τους με πάθος. Από όπου περνούν σπέρνουν τον όλεθρο και την καταστροφή. Τους καταδιώκουν οι πάντες: η αστυνομία, μια μπάντα country μουσικής, μια ομάδα φανατικών νεοναζιστών και μια γυναίκα με άγνωστα κίνητρα. Οι αδελφοί Μπλουζ όμως ατάραχοι, συναντάνε έναν-έναν τους παλιούς τους φίλους, τραγουδάνε, χορεύουν και συνεχίζουν τη ζωή τους όπως ξέρουν εκείνοι χωρίς καμία έκπτωση στις αξίες και στα ιδανικά τους.

Στην ταινία εμφανίζονται μεγάλα ονόματα της Blues, Soul και Rythm & Blues σκηνής όπως η Αρέθα Φράνκλιν, ο Ρέι Τσαρλς, ο Τζέιμς Μπράουν, ο Τζον Λι Χούκερ και πολλοί άλλοι.
Παρ' όλο που ήταν μια πολύ ακριβή παραγωγή και έπεσε εκτός προυπολογισμού, η ταινία είχε δυσθεώρητα κέρδη και μάλιστα θεωρείται η πρώτη που πούλησε περισσότερο στο εξωτερικό από ότι στην Αμερική. Επίσης κατείχε το παγκόσμιο ρεκόρ των πιο πολλών κατεστραμμένων αυτοκινήτων στον κινηματογράφο μέχρι το 1998 που το έχασε από το "Blues Brothers 2000".

Το 1976 οι δύο ηθοποιοί Νταν Ακρόιντ και Τζον Μπελούσι έφτιαξαν το μπλουζ συγκρότημα "The Blues Brothers' Show Band & Revue". Μέχρι το θάνατο του Μπελούσι (1982) το συγκρότημα έκανε 4 δίσκους, 3 εμφανίσεις στη δημοφιλή τηλεοπτική εκπομπή "Saturday Night Live" και αυτή τη θεότρελη κωμωδία.

Η βαθμολογία μου : 10/10

LAURA (Λάουρα)

1944 ΗΠΑ
Είδος   Nουάρ (Κείμενο Νο 2)

Σκηνοθεσία      Ότο Πρέμινγκερ (1905-1986)
Σενάριο            Τζέι Ντράτλερ, Σάμιουελ Χόφενστάιν, Ελίζαμπεθ Ρέινχαρντ (Βασισμένο στο ομώνυμο διήγημα της Βέρα Κάσπαρι)

Παίζουν           Τζιν Τίρνι, Ντάνα Άντριους, Κλίφτον Γουέμπ, Βίνσεντ Πράις, Τζούντιθ Άντερσον

Υπόθεση          Ένας ντετέκτιβ του αστυνομικού τμήματος της Νέας Υόρκης, αναλαμβάνει την εξιχνίαση της ειδεχθούς δολοφονίας μιας όμορφης και διάσημης διαφημίστριας.

Η Λάουρα, πανέμορφη, κομψή και έξυπνη είναι το κορίτσι που όλοι ερωτεύονται ακόμη κι όταν είναι πια νεκρή. Το εξαιρετικό σενάριο αναπτύσσει άψογα τους χαρακτήρες που κινούνται γύρω από την υπέροχη γυναίκα που, σύμφωνα με το σύνηθες ύφος της Κάσπαρι, είναι δυναμική, καλοπροαίρετη και αυτοδημιούργητη. Το πώς κατέληξε αυτή η γυναίκα, που είχε μόνο φίλους, να δολοφονηθεί και μάλιστα με τρόπο που να καθιστά την αναγνώριση του πτώματός της ιδιαίτερα δύσκολη, είναι ένα μυστήριο που ο, λαϊκής καταγωγής, ντετέκτιβ θα προσπαθήσει να διελευκάνει ανακρίνοντας τους ανθρώπους της υψηλής κοινωνίας που περιέβαλαν το θύμα.

Με εξαιρετική μουσική και φωτογραφία, με ερμηνείες που καθηλώνουν, με πνευματώδεις διαλόγους και με μια ιστορία που ο θεατής παρακολουθεί με αμείωτο ενδιαφέρον, η Λάουρα είναι η πεμπτουσία του νουάρ. Ο Αυστριακός σκηνοθέτης Ότο Πρέμινγκερ, έδωσε πραγματική μάχη για να καταφέρει να σκηνοθετήσει τελικά ένα από τα καλύτερα φιλμ νουάρ όλων των εποχών.

Η ταινία έχει επιλεγεί ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική προς διατήρηση, στην ταινιοθήκη του Αμερικανικού Κονγκρέσου.

http://en.wikipedia.org/wiki/National_Film_Registry

Η βαθμολογία μου : 10'/10

HOUSE BY THE RIVER (Σπίτι στο ποτάμι)

1950 ΗΠΑ
Είδος   Δραματικό ψυχολογικό θρίλλερ

Σκηνοθεσία       Φριτζ Λανγκ (1890-1976)
Σενάριο             Μελ Ντινέλι (Βασισμένο στο ομώνυμο διήγημα του Α.Π. Χέρμπερτ)

Παίζουν            Λούις Χέιγουορντ, Λι Μπόουμαν, Τζέιν Γουάιατ

Υποθεση            Ένας αποτυχημένος συγγραφέας, δολοφονεί κατά λάθος την καμαριέρα της γυναίκας του και πείθει τον αδελφό του να τον βοηθήσει να συγκαλύψουν το έγκλημα εκμεταλλευόμενος παράλληλα τη δημοσιότητα που του προσφέρει η παρακολούθηση της "εξαφάνισής" της από τον τύπο.

 

Ο θεατής γνωρίζοντας την αλήθεια από τα πρώτα λεπτά, παρακολουθεί τους πρωταγωνιστές να βυθίζονται στη δραματική επιρροή που έχει στη ζωή τους το έγκλημα και η αποφυγή των συνεπειών του.

Ο Φριτζ Λανγκ, λάτρης της λεπτομέρειας και της συμμετρίας, παρακολουθεί την ιστορία της συγκάλυψης ενός εγκλήματος ξεκινώντας από την ανεμελιά ενός απομεσήμερου, μοιράζοντας ισότιμα τις ευθύνες και καταλήγοντας στην τιμωρία που αναλογεί στον καθένα από τους δράστες.

Με πανέμορφη ασπρόμαυρη φωτογραφία που παραπέμπει στο film noir, μέσα στο ημίφως και τις απειλητικές σκιές του επιβλητικού βικτωριανού σπιτιού που δίνει στην ταινία ύφος gothic, με αγωνιώδεις στιγμές και με δραματικές κορυφώσεις, ο σκηνοθέτης καταφέρνει να μετατρέψει μια απλή ιστορία σε ένα σκοτεινό ψυχολογικό θρίλλερ.

Η βαθμολογία μου : 8/10

MATCH POINT

2005 Αγγλία
Είδος   Κοινωνικό θρίλλερ

Σκηνοθεσία        Γούντι Άλλεν
Σενάριο              Γούντι Άλλεν

Παίζουν            Τζόναθαν Ρις Μέγιερς, Σκάρλετ Γιόχανσον, Μάθιου Γκούντ, Έμιλυ Μόρτιμερ, Μπράιαν Κοξ

Υπόθεση            Ένας τενίστας που φιλοδοξεί να εισχωρήσει στην υψηλή κοινωνία και τον πλούτο, αραβωνιάζεται μια πάμπλουτη κληρονόμο και οδεύει ολοταχώς προς την επίτευξη του σκοπού του. Όμως, η παράλληλη ερωτική του σχέση με την σέξι φιλενάδα του κουνιάδου του, βάζει το σχέδιο σε μοιραία δοκιμασία.

Σε αυτό το εξαιρετικό θρίλλερ ο Γούντι Άλλεν αναλύει τις έννοιες της ηθικής, της απληστίας, της φιλοδοξίας και του πλούτου. Το σημαντικότερο όμως ζήτημα που βάζει είναι ο παράγοντας τύχη και πώς επηρεάζει τις ζωές των ανθρώπων. Όπως το περίφημο match point στο τένις, που από μιά ρακετιά κερδίζεις ή χάνεις ολόκληρο το παιχνίδι (εξ' ου και ο τίτλος της ταινίας), όλα εξαρτώνται από την τύχη: Η δουλειά, η οικογένεια, το μέλλον, ακόμα και η αστυνομική έρευνα. Μπορεί κανείς να κάνει το τέλειο έγκλημα; Μόνο εάν έχει την τύχη με το μέρος του.

Ο Γούντι Άλλεν αδυνατώντας να βρει χρηματοδότηση για την ταινία του στην Αμερική, στράφηκε στους Βρετανούς και συμφώνησε να προσαρμόσει το σενάριο στην Αγγλική πραγματικότητα και να χρησιμοποιήσει Βρετανούς ηθοποιούς. Αρχικά για το ρόλο της Σκάρλετ Γιόχανσον είχε επιλεγεί η Κέιτ Γουίνσλετ η οποία όμως παραιτήθηκε την τελευταία στιγμή οπότε ο σκηνοθέτης για ακόμη μία φορά προσάρμοσε το σενάριο.

Η μουσική επένδυση της ταινίας είναι άριες ηχογραφημένες την προ του 1ου παγκοσμίου πολέμου περίοδο ερμηνευμένες από τον τενόρο Ενρίκο Καρούσο.

Η βαθμολογία μου : 10'/10

THE WOMAN IN THE WINDOW (Η γυναίκα της βιτρίνας)

1944  ΗΠΑ
Είδος   Nουάρ (Κείμενο Νο 2)

Σκηνοθεσία     Φριτζ Λανγκ (1890-1976)
Σενάριο           Νάναλι Τζόνσον (Βασισμένο στο best-seller βιβλίο του Τζέι Γουόλις "once off guard")

Παίζουν           Έντουαρντ Ρόμπινσον, Τζόαν Μπένετ, Ρέιμοντ Μέισι

Υπόθεση           Ένας καθηγητής ψυχολογίας, οικογενειάρχης και ευυπόληπτο πρόσωπο της καλής κοινωνίας, "ερωτεύεται" το πορτραίτο μιας πανέμορφης γυναίκας που βλέπει στη βιτρίνα ενός μαγαζιού. Μέχρι εδώ, τα πράγματα είναι απλά. Θα δυσκολέψουν όμως δραματικά όταν ένα βράδυ συναντά το μοντέλο αυτοπροσώπως.

Η ιστορία περιγράφει πώς ένας σοβαρός οικογενειάρχης μπλέκεται σε μια άνευ προηγουμένου περιπέτεια όταν μια μοιραία γυναίκα μπαίνει τυχαία στη ζωή του. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ούτε η κοινωνική θέση, ούτε τα χρήματα, ούτε ο ορθολογισμός και η μόρφωση φαίνεται να βοηθάνε.

Το ηθικό δίδαγμα της ταινίας συνοψίζεται στο "πού πας να μπλέξεις;" αλλά αν λάβει κανείς υπόψη οτι η εποχή θεωρεί τον 40άρη άνδρα σαν μεσήλικα που βρίσκεται στη δύση του και την οικογένεια σαν ιερό και όσιο, είναι αναμενόμενο.

Ατμοσφαιρικό νουάρ, με πολύ καλές ερμηνείες, καλή φωτογραφία και τη σκηνοθετική μαεστρία του Φριτζ Λανγκ. Η ταινία προσφέρει πολύ αγωνία και ένα φινάλε με μεγάλες εκπλήξεις και ανατροπές.

Η βαθμολογία μου : 10/10

25th HOUR (Η 25η ώρα)

2002  ΗΠΑ
Είδος   Κοινωνικό δράμα

Σκηνοθεσία     Σπάικ Λι
Σενάριο          Ντέιβιντ Μπενιόφ (Βασισμένο στο δικό του διήγημα)

Παίζουν         Έντουαρντ Νόρτον, Φίλιπ Σίμουρ Χόφμαν, Μπάρι Πέπερ, Ροζάριο Ντόσον, Άννα Πάκουιν, Μπράιαν Κοξ

Υπόθεση         Ένας άνδρας που έχει καταδικαστεί για διακίνηση ναρκωτικών, περνά το τελευταίο 24ωρο πριν να μπει στη φυλακή αποχαιρετώντας την παλιά του ζωή και αναλογιζόμενος το μέλλον του.

Όταν έγινε το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου, η ταινία ήταν ήδη στα σκαριά. Ο Σπάικ Λι θεώρησε οτι δεν θα μπορούσε να αγνοήσει ένα τέτοιο γεγονός και το ενσωμάτωσε με τον καλύτερο τρόπο: Στο σημείο που υψώνονταν οι δίδυμοι πύργοι, είχαν τοποθετήσει δύο απόκοσμες γαλάζιες δέσμες φωτός που ανέβαιναν και χάνονταν στον ουρανό. Αυτές οι δέσμες, ειδωμένες από διαφορετικές γωνίες και ντυμένες με την εξαιρετική μουσική του Τέρενς Μπλανσάρντ, αποτελούν τους τίτλους έναρξης της ταινίας. Ξεκίνημα θλιβερό αλλά όχι μελό, αισθητικά άψογο και νομίζω ο καλύτερος φόρος τιμής που είδαμε ποτέ για το θέμα. Στην πορεία της ταινίας υπάρχουν κι άλλες, εξ' ίσου καλές αναφορές στο γεγονός.

Η ταινία καταπιάνεται με την Αμερικάνικη πραγματικότητα, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, κάνει οξεία κριτική στο σύστημα, αλλά και στο μικροαστισμό που οδηγεί τους ανθρώπους να ανέχονται τα πάντα βολεμένοι στο μικρόκοσμό τους, απαθείς σαν ναρκωμένοι και με όνειρα δανεικά και άπιαστα.

Όλοι τα πρόσωπα της ιστορίας, έχουν φτιάξει το κουκούλι τους και ζουν σε αυτό θεωρώντας τον εαυτό τους προστατευμένο, μέχρι τη στιγμή που κάποιο γεγονός τους ταρακουνά και τους ζητά ηρωικές αποφάσεις.

Το καλό σενάριο, οι εξαιρετικές ερμηνείες, τα εύστοχα πολιτικά και κοινωνικά σχόλια, η ευρηματική σκηνοθεσία και η πανέμορφη φωτογραφία κάνουν τη ταινία μία από τις πιό αγαπημένες μου και σίγουρα την καλύτερη του Σπάικ Λι.

Η βαθμολογία μου : 10'/10

THE MAN WHO KNEW TOO MUCH (Ο άνθρωπος που ήξερε πολλά)

1956  ΗΠΑ
Είδος   Θρίλλερ αγωνίας

Σκηνοθεσία     Άλφρεντ Χίτσκοκ (1899-1980)
Σενάριο           Τζον Μάικλ Χέιζ και Άνγκους Μακ Φέιλ

Παίζουν          Τζέιμς Στιούαρτ, Ντόρις Ντέι, Μπρέντα Ντε Μπάνζι, Μπέρναρντ Μάιλς

Υπόθεση          Μια οικογένεια Αμερικανών, ενώ κάνουν τουρισμό στο Μαρόκο, μαθαίνουν τυχαία οτι θα συμβεί μια δολοφονία στο Λονδίνο. Οι δολοφόνοι όμως απαγάγουν το μικρό τους γιό και τους εκβιάζουν για να μην αποκαλύψουν το μυστικό.

 

Είναι το Αμερικάνικο ριμέικ της ίδιας ταινίας που είχε σκηνοθετήσει ο Χίτσκοκ το 1934 στην Αγγλία. Το σενάριο είναι το ίδιο αλλά υπάρχουν και αρκετές διαφορές.

Το συμφωνικό έργο "Storm clouds cantata", από την πρώτη ταινία, παίζει ακριβώς τον ίδιο ρόλο και επειδή η Ντόρις Ντέι ήταν τραγουδίστρια, ο Χίτσκοκ παράγγειλε ένα τραγούδι που θα έπαιζε κι αυτό ρόλο στην υπόθεση. Το τραγούδι αυτό ήταν το "Que sera, sera" το οποίο έμελλε να κερδίσει Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού και να φτάσει στο νούμερο 1 και 2 σε Αγγλία και Αμερική.

Επίσης αφαιρέθηκε η σκηνή της πολιορκίας και αντικαταστάθηκε από ένα πιό "χιτσκοκικό" φινάλε.

Όταν ο Φρανσουά Τριφό ρώτησε τον Χίτσκοκ για τις δύο ταινίες, εκείνος απάντησε: "Η πρώτη είναι το έργο ενός ταλαντούχου ερασιτέχνη, ενώ η δεύτερη ενός επαγγελματία". Και είναι ακριβώς έτσι.

Ο σκηνοθέτης κάνει την cameo εμφάνισή του στην κεντρική πλατεία του Μαρακές ως θεατής των ακροβατικών.

Η βαθμολογία μου : 9/10

THE MAN WHO KNEW TOO MUCH (Ο άνθρωπος που γνώριζε πολλά)

1934  Αγγλία
Είδος   Θρίλλερ αγωνίας

Σκηνοθεσία     Άλφρεντ Χίτσκοκ (1899-1980)
Σενάριο          Τσαρλς Μπένετ και Γουάινταμ Λιούις

Παίζουν         Λέσλι Μπανκς, Έντνα Μπεστ, Πίτερ Λόρι

Υπόθεση        Ένα ζευγάρι Άγγλων ενώ βρίσκονται σε διακοπές, μαθαίνουν τυχαία για μια επικείμενη δολοφονία. Προκειμένου να μην αποκαλύψουν το μυστικό, η συμμορία που έχει αναλάβει το έργο, απαγάγει την κόρη τους και τους εκβιάζει.

Από τις πρώτες ταινίες του Χίτσκοκ, με Βρετανικό φλέγμα και χιούμορ που κρατάει ακόμα το στυλ του βωβού κινηματογράφου και δεν έχει καθόλου μουσική επένδυση. Η μόνη μουσική που ακούγεται είναι το "Storm Clouds Cantata" που γράφτηκε κατά παραγγελία ειδικά για τις ανάγκες της ταινίας από τον Αυστραλό Άρθουρ Μπέντζαμιν.

Ο Πίτερ Λόρι, ο οποίος μόλις είχε δραπετεύσει από τη ναζιστική Γερμανία, δεν ήξερε ούτε λέξη Αγγλικά και ερμήνευσε το ρόλο του μαθαίνοντας τις ατάκες του παπαγαλία.

Στο φινάλε της ταινίας υπάρχει μια σκηνή με πιστολίδι εμπνευσμένη από ένα πραγματικό περιστατικό που είχε συγκλονίσει την Αγγλία και είχε συμβεί όταν ο Χίτσκοκ ήταν 12 χρονών.

Η cameo εμφάνιση του σκηνοθέτη είναι σαν περαστικού έξω από την εκκλησία στο 33ο λεπτό.

Η βαθμολογία μου : 8/10

ALL THAT JAZZ (Η παράσταση αρχίζει)

1979 ΗΠΑ
Είδος   Δραματικό μιούζικαλ

Σκηνοθεσία   Μπομπ Φόσι (1927-1987)
Σενάριο        Ρόμπερτ Άλαν Όρθουρ και Μπομπ Φόσι

Παίζουν       Ρόι Σάιντερ, Τζέσικα Λανγκ, Λίλαντ Πάλμερ, Αν Ρέινκινγκ, Τζον Λίθγκοου

Υπόθεση       Ο σκηνοθέτη και χορογράφος Τζο Γκίντιον, εργασιομανής, γυναικάς και καπνιστής, ζει στα άκρα αδιαφορώντας για τις συνέπειες στην υγεία του.

Η καθημερινότητα του πρωταγωνιστή πλούσια, δημιουργική αλλά και υπερβολικά αγχωτική, τον οδηγεί σε υπερκόπωση την οποία αντιμετωπίζει με χαπάκια, σεξ και άφθονα τσιγάρα. Ο Μπομπ Φόσι εμπνεύστηκε την ταινία από τη δική του ζωή και το άγχος που του προκαλούσε η προετοιμασία μιας θεατρικής παράστασης.

Ενώ σε πολλά μιούζικαλ το σενάριο είναι προσχηματικό για να δοθεί βάση κυρίως στα μουσικά κομμάτια, εδώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι χορευτικές σκηνές και η μουσική εξελίσσονται και εξελίσσουν την ιστορία με πρωτότυπο και αισθητικά άψογο τρόπο, κρατώντας παράλληλα το ενδιαφέρον του θεατή αμείωτο.

Η ταινία είναι απολαυστική, με γοργό ρυθμό, ωραία σκηνικά και κοστούμια, εντυπωσιακά χορευτικά και πολύ καλή μουσική.

Η ταινία έχει επιλεγεί ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική προς διατήρηση, στην ταινιοθήκη του Αμερικανικού Κονγκρέσου.

http://en.wikipedia.org/wiki/National_Film_Registry

Η βαθμολογία μου : 10'/10