PORTRAIT OF HELL (Το πορτραίτο της κόλασης)

1969  Ιαπωνία 
Είδος:  Τρόμου εποχής Σαμουράι
Πρωτότυπος τίτλος: Jigoku-hen

Σκηνοθεσία               Σίρο Τογιόντα (1906-1977)
Σενάριο                     Τόσιο Γιασούμι (Μεταφορά του ομότιτλου διηγήματος του ονομαζόμενου και "πατέρα του Ιαπωνικού διηγήματος" Ριουνοσούκε Ακουταγκάβα του 1918)

Παίζουν                    Τατσούγια Νακαντάι, Κινοσούκε Νακαμούρα, Γιόκο Νάιτο

Υπόθεση                    O Νταϊμιό Χορικάβα καλεί σε ακρόαση τον Κορεάτη ζωγράφο Γιοσίσιντε, για να του αναθέσει να ζωγραφίσει τον παράδεισο στα τείχη ενός Βουδιστικού ναού. Ο Γιοσίσιντε όμως αρνείται ισχυριζόμενος οτι μπορεί να  ζωγραφίσει μόνο πράγματα που βλέπει με τα ίδια του τα μάτια.

Ο υπέρτατος άρχοντας Χορικάβα

Στην Ιαπωνία του 11ου αιώνα επί παντοκρατορίας Χορικάβα, οι υπήκοοι ζουν μέσα στην πείνα, στην απελπισία και στον τρόμο. Στην αυλή του ο Χορικάβα έχει μιά ομάδα Κορεατών λογίων και καλλιτεχνών, μεταξύ αυτών τον σπουδαίο ζωγράφο Γιοσίσιντε, ο οποίος ζει με την πανέμορφη μοναχοκόρη του  που την έχει μεγαλώσει μόνος του και την αγαπά παθολογικά. Ο Γιοσίσιντε είναι ένας ισχυρογνώμων, ατίθασος και εγωκεντρικός χαρακτήρας που η μοίρα τον έφερε να ζήσει στον ίδιο τόπο και χρόνο με τον επίσης εγωκεντρικό, ανατριχιαστικά σαδιστή και πανίσχυρο φεουδάρχη Χορικάβα. Οι δύο τόσο όμοιοι χαρακτήρες, συγκρούονται καθημερινά γιατί ο μεν ζωγράφος εμπνέεται από τον ρεαλισμό και ζωγραφίζει σκληρές εικόνες αδιαφορώντας για το σοκ που προκαλούν στον θεατή, ο δε μονάρχης προτιμά να απολαμβάνει ζωγραφιές ψεύτικου κάλλους, με πουλάκια, λουλούδια και όμορφα πρόσωπα. Όσο περνά ο καιρός, και με αφορμή την τοιχογραφία ενός ναού, η σύγκρουση μεταξύ τους κλιμακώνεται και οι δύο άνδρες θα οδηγηθούν σε μάχη μέχρις εσχάτων. 

Ο υπέρτατος ζωγράφος Γιοσίσιντε

Ο δημιουργικότατος σκηνοθέτης Σίρο Τογιόντα, με πάνω από 65 ταινίες στο βιογραφικό του, μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το διήγημα του σκοτεινού συγγραφέα Ριουνοσούκε Ακουταγκάβα, ο οποίος μέσα σε 13 χρόνια από το 1914 μέχρι το 1927, πριν αυτοκτονήσει σε ηλικία μόλις 35 ετών, πρόλαβε να γράψει 150 διηγήματα, μεταξύ αυτών και το περίφημο Ρασομόν που έκανε ταινία ο Ακίρα Κουροσάβα.

Πρόκειται για μιά σκοτεινή και βίαιη ταινία τρόμου στην οποία, σε αντίθεση με τις περισσότερες της εποχής Σαμουράι, η βία δεν προέρχεται από επικές μάχες, αλλά είναι κυρίως πνευματική, εσωτερική, υπόγεια. Όχι βέβαια οτι λείπει το αίμα, ο πόνος και το δάκρυ, αλίμονο!

Οι ήρωες του Τογιόντα μέσα σε μιά πανδαισία χρωμάτων και υπό τους ήχους της έξοχης μουσικής επένδυσης του Γιασούσι Ακουταγκάβα, στροβιλίζονται, υποφέρουν, βιώνουν τον πόνο, τον τρόμο, την κόλαση και παίρνουν το μάθημά τους όταν είναι πια πολύ αργά. Καθόλου τυχαία ο σκηνοθέτης για να περιγράψει την τραγικότητα της ιστορίας, επέλεξε τη μορφή και τη δομή της αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας. Το χορικό είναι ευφυέστατο και άριστα τοποθετημένο και τον τελικό θρήνο αποτελεί η φράση του συγγραφέα "Η ζωή είναι πιο κολασμένη από την ίδια την κόλαση".

Όλες οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές, με κορυφαία φυσικά εκείνη του εκπληκτικού Τατσούγια Νακαντάι που κλέβει την παράσταση όπως πάντα.

Θα βρείτε τον Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση ΕΔΩ:

Η βαθμολογία μου: 10/10