THE BODY SNATCHER (Η εκδίκηση του νεκρού)

1945  ΗΠΑ
Είδος  Τρόμου

Σκηνοθεσία           Ρόμπερτ Γουάιζ (1914-2005)
Σενάριο                 Φίλιπ Μακ Ντόναλντ, Βαλ Λιούτον (Βασισμένο στο ομότιτλο διήγημα του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον του 1884)

Παίζουν                 Μπόρις Καρλόφ, Χένρι Ντάνιελ, Ράσελ Γουέιντ, Μπέλα Λουγκόζι, Ίντιθ Άτγουότερ, Ρίτα Κόρντεϊ

Υπόθεση                 Το 1831 στο Εδινβούργο της Σκωτίας, ένας γιατρός και καθηγητής ανατομίας προμηθεύεται παράνομα πτώματα κλεμμένα από τα νεκροταφεία, για να κάνει τις ιατρικές του έρευνες και για να διδάξει τους μαθητές του.

Μπορείς εσύ να είσαι γιατρός;

Ο διάσημος γιατρός, ψυχρός, απόμακρος και υπερόπτης, είναι αναγκασμένος να συνεργάζεται με έναν βδελυρό, αδίστακτο και σκοτεινό (πλην όμως συνειδητοποιημένο) τυμβωρύχο για να προμηθεύεται τα απαραίτητα πτώματα ώστε να διδάσκει ανατομία στους μαθητές του. Ο νόμος είναι πολύ αυστηρός και τα νεκροταφεία φυλάσσονται καλά, οπότε η δουλειά είναι επικίνδυνη και μόνο ο απαίσιος Τζον Γκρέι είναι διατεθειμένος να το κάνει. Ο γιατρός όμως που καταλήγει να εκβιάζεται και να καταδυναστεύεται από τον αηδιαστικό τυμβωρύχο, αναζητά τρόπους να απαλλαγεί από αυτή τη συνεργασία.

Η ιστορία αναφέρεται σε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του 19ου αιώνα στη Σκωτία, όταν δύο Ιρλανδοί μετανάστες ονόματι Μπερκ και Χερ, σκότωσαν με στραγγαλισμό 16 άτομα και τα πούλησαν στον καθηγητή της ιατρικής Δόκτορ Νοξ. Η δίκη τους συγκλόνισε τη Σκωτία και κατέληξε να καταδικαστεί ο Μπερκ (ως εγκέφαλος της συμμορίας) σε θάνατο και το πτώμα του να τεμαχιστεί στο πανεπιστήμιο του Εδινβούργου μπροστά σε πλήθος φοιτητών ιατρικής. Το δε όνομά του, έγινε λέξη που σημαίνει "φόνος δια στραγγαλισμού" (burking). Τέτοια ήταν η επιρροή του εγκλήματος αυτού, που εκτός από τις 7-8 κινηματογραφικές μεταφορές, έγινε θεατρικό έργο, μιούζικαλ, ακόμη και ποιηματάκι (αναφέρεται στην ταινία) που τραγουδούσαν τα παιδιά πηδώντας σκοινάκι.

Η ταινία, που είναι η πρώτη εμφάνιση της σατανικής συμμορίας στο σινεμά, μέσω της πολύ καλής σκηνοθεσίας και της επιβλητικής, ατμοσφαιρικής φωτογραφίας, θέτει μεγάλα ηθικά διλήμματα και φιλοσοφικές αναζητήσεις χρησιμοποιώντας ακραία μακάβριο ύφος και διαρκή κλιμάκωση για να  οδηγήσει τελικά τον θεατή σε ένα απρόβλεπτο κρεσέντο δίκαιης τιμωρίας.

Πολύ καλές και οι ερμηνείες, με κορυφαία εκείνη του Μπορίς Καρλόφ, ο οποίος αποδίδει άριστα τον απαιτητικό χαρακτήρα του τυμβωρύχου. Η μία και μοναδική κοινή σκηνή με τον άλλο αστέρα της εποχής τον Μπέλα Λουγκόζι, είναι έξοχα ανατριχιαστική.

Η βαθμολογία μου : 10/10