ISLAND OF LOST SOULS (Η νήσος των χαμένων ψυχών)

1932  ΗΠΑ
Είδος   Τρόμου Επιστημονικής φαντασίας (Pre-code Hollywood Κείμενο Νο 1)

Σκηνοθεσία          Ερλ Κέντον (1896-1980)
Σενάριο                Φίλιπ Γουάιλι, Βάλντεμαρ Γιανγκ (Βασισμένο στη νουβέλα επιστημονικής φαντασίας "The island of Dr Moreau" του Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς του 1896)

Παίζουν                Τσαρλς Λότον, Ρίτσαρντ Άρλεν, Λέιλα Χάιμς, Μπέλα Λουγκόζι, Καθλίν Μπερκ

Υπόθεση                Ένας ναυαγός εγκλωβίζεται στο μικρό νησάκι όπου ο ιδιοφυής, παρανοϊκός γιατρός Δρ Μορό κάνει πειράματα σε ζώα.

The natives are restless tonight

Ο άτυχος ναυαγός που ταξίδευε για να παντρευτεί την αγαπημένη του, γνωρίζει κάτω από δυσάρεστες συνθήκες τον  Δρ Μορό που ζει αποτραβηγμένος στο μικρό του νησάκι το οποίο ούτε καν αναφέρεται στους χάρτες. Είναι ιδιοφυής επιστήμονας ο οποίος έχει αφιερώσει τη ζωή του στα μυστικά του πειράματα σε ζώα, αλλά παράλληλα είναι άσπλαχνος, εμμονικός και αγγίζει τα όρια της παράνοιας. Στο νησί ζουν μαζί του και αρκετοί τερατόμορφοι ιθαγενείς τους οποίους χρησιμοποιεί σαν σκλάβους με την απειλή του μαστιγίου και του πόνου που έχει τη δυνατότητα να τους προκαλέσει. Τους εχει έτσι επιβάλλει τον δικό του νόμο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του, γεγονός που τον έχει κάνει να νιώθει κάτι σαν θεος (όπως ευθαρσώς δηλώνει).

Στα τέλη του 19ου αιώνα στην Ευρώπη, είχε ανοίξει μεγάλη συζήτηση και έντονη αντιπαράθεση για το θέμα της ζωοτομίας (ανατομή ζωντανού ζώου). Από αυτή την αντιπαράθεση εμπνεύστηκε ο Άγγλος συγγραφέας Γουέλς για να γράψει την έξοχη νουβέλα του "το νησί του Δρ Μορό". Δύο μόλις χρόνια μετά την έκδοση της, στην Αγγλία δημιουργήθηκε η οργάνωση "Βρετανική ένωση για την κατάργηση της ζωοτομίας". Το βιβλίο επηρέασε πολύ τη Βρετανική κοινωνία και ενέπνευσε μουσικούς, συγγραφείς και σκηνοθέτες. 

Η νήσος των χαμένων ψυχών είναι η πρώτη μεταφορά της νουβέλας στον κινηματογράφο. Έχει καλή σκηνοθεσία, εντυπωσιακή, ατμοσφαιρική φωτογραφία και θέτει θεμελιώδη διλήμματα, όπως η παρέμβαση στη φύση, η κακοποίηση των ζώων, η ηθική υπόσταση της ιατρικής επιστήμης, ο πόνος, η εξουσία, η επιβολή του νόμου, η διπλή υπόσταση της ανθρώπινης φύσης και πολλά άλλα. Τα σκηνικά, τα κουστούμια και το μακιγιάζ είναι ένα επίτευγμα της εποχής. Όσο για το φινάλε της ταινίας, είναι αισιόδοξο και λυτρωτικό για ανθρώπους και ζώα. Ο συγγραφέας θεώρησε οτι η ταινία έριξε περισσότερο βάρος στον τρόμο και έτσι δεν κατάφερε να αναδείξει επαρκώς τα φιλοσοφικά μηνύματα της ιστορίας του.

Στην Αγγλία η ταινία ήταν απαγορευμένη μέχρι το 1958 λόγω των αναφορών της στη ζωοτομία.

Η φράση "The natives are restless tonight" που λέει ο Δρ Μορό έχει περάσει στην Αγγλική γλώσσα και σημαίνει κάτι σαν "έρχονται προβλήματα".

Η νουβέλα, μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο άλλες δύο φορές (μέχρι τώρα):

1) Το 1977 "The island of Dr Moreau" του Ντον Τέιλορ με τον Μπαρτ Λάνκαστερ και τον Μάικλ Γιόρκ.

2) Το 1996 "The island of Dr Moreau" του Τζον Φρανκενχάιμερ με τον Μάρλον Μπράντο, τον Βαλ Κίλμερ  και τον Ντέιβιντ Θιούλις. Παρά τα μεγάλα ονόματα, το εντυπωσιακό μακιγιάζ και την ακριβή παραγωγή, η ταινία δεν καταφέρνει να δημιουργήσει ούτε την ατμόσφαιρα, ούτε τη συγκίνηση της παλιάς. Προσωπικά με εκνεύρισε και ο υπερβολικός τρόπος που προσέγγισε τον χαρακτήρα του γιατρού, με έναν Μάρλον Μπράντο ουσιαστικά ανεξέλεγκτο να παίζει τον θεό που μάλλον πίστευε οτι είναι. Αλλά και ο ρόλος του Μονγκόμερι είναι σακατεμένος από το υπερεγώ και το ναρκισσισμό του Βαλ Κίλμερ. Όσο για τους ιθαγενείς, πιό πολύ θυμίζουν τσίρκο παρά βασανισμένα κορμιά. Η βαθμολογία μου είναι 5/10.

Θα βρείτε τον Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση ΕΔΩ

Η βαθμολογία μου: 9/10