VARGTIMMEN (Η ώρα του λύκου)

1968  Σουηδία
Είδος  Ψυχολογικό τρόμου για σινεφίλ
Αγγλικός τίτλος "Hour of the wolf"

Σκηνοθεσία             Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (1918-2007)
Σενάριο                   Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

Παίζουν                   Μαξ Φον Σίντοφ, Λιβ Ούλμαν, Ίνγκριντ Τούλιν

Υπόθεση                   Ένας καλλιτέχνης που βρίσκεται διακοπές με τη γυναίκα του σε ένα απομονωμένο νησάκι, παθαίνει νευρικό κλονισμό και εξαφανίζεται.

Ο ζωγράφος Γιόχαν Μποργκ, άνθρωπος με κλονισμένη ψυχική υγεία, πηγαίνει με την έγκυο γυναίκα του Άλμα σε ένα μικρό, σχεδόν ακατοίκητο νησάκι, αναζητώντας ηρεμία και ξεκούραση. Η υγεία του όμως, αντί να βελτιώνεται, πάει από το κακό στο χειρότερο, έχει φοβίες που δεν του επιτρέπουν να κοιμηθεί το βράδυ και γύρω του μαζεύονται όλο και περισσότερες απειλητικές μορφές: οι προσωπικοί του δαίμονες. Την ώρα μετά τα μεσάνυχτα και πριν το ξημέρωμα (την ώρα του λύκου) ο βασανισμένος καλλιτέχνης, εξομολογείται στην γυναίκα του τη σκοτεινιά της ψυχής του και τα δαιμόνια του παρελθόντος του. Η Άλμα, καταφέρνει να "δει" κι αυτή τις εφιαλτικές παραισθήσεις που κατακρεουργούν τη ψυχή του αγαπημένου της και τα μάτια της ανοίγουν περισσότερο όταν διαβάζει το ημερολόγιό του, χωρίς όμως, όπως φαίνεται να καταφέρνει να τον βοηθήσει όσο χρειάζεται.

Η "ώρα του λύκου", είναι μιά δύσκολη ταινία γεμάτη εφιαλτικές, σουρεαλιστικές και απειλητικές σκηνές. Πρόκειται για την μοναδική ταινία τρόμου που έχει γυρίσει ο σπουδαίος Σουηδός σκηνοθέτης, ο οποίος μάλιστα την περιγράφει σαν "πολύ προσωπική". Ένα λυρικό έργο gothic horror με εντυπωσιακή σκηνοθεσία και φωτογραφία που σου μαυρίζει με μεγάλη επιτυχία την καρδιά ιδίως όταν περάσει από το μυαλό σου οτι ο ίδιος ο δημιουργός ουσιαστικά ξετυλίγει το εσώψυχό του αναζητώντας κι αυτός, σαν τον ήρωά του, λίγη ηρεμία. Στην ουσία το σενάριο αναφέρεται σε μιά σπάνια ψυχική πάθηση (επιστημονικά ονομάζεται "επινεμόμενη ψυχωσική διαταραχή" ή "συμβιωτική ψύχωση") κατά την οποία δύο άτομα παρουσιάζουν ομοειδή ψυχωσικά συμπτώματα. Γι' αυτό η Άλμα αναφέρεται διαρκώς στο πόσο μοιάζουν τα ζευγάρια που ζουν μαζί για πολλά χρόνια.

Παρ' όλο που η ταινία δεν είναι από τις σπουδαιότερες του Μπέργκμαν, αξίζει σίγουρα να την δει κανείς και ιδιαίτερα εάν είναι λάτρης του Σουηδού σκηνοθέτη. Κάποιες δε σκηνές, όπως αυτή του "λεπτού που δεν περνά" ή της παράστασης στο κάστρο όπου ακούγεται το απόσπασμα από την όπερα του Μότσαρντ "Μαγεμένος αυλός", είναι από εκείνες που έχουν την ικανότητα να στοιχειώσουν τον ευαίσθητο θεατή.

Η βαθμολογία μου: 9/10