LES DAMES DU BOIS DE BOULOGNE (Οι κυρίες του δάσους της Βουλώνης)

1945  Γαλλία
Είδος  Ερωτικό δράμα

Σκηνοθεσία         Ρομπέρ Μπρεσόν (1901-1999)
Σενάριο               Ρομπέρ Μπρεσόν (Σύγχρονη μεταφορά της νουβέλλας "Jacques le fataliste et son maître" του φιλοσόφου του 18ου αιώνα Ντενί Ντιντρό.)

Παίζουν              Μαρία Καζαρές, Ελίνα Λαμπουρντέτ, Πολ Μπερνάρ

Υπόθεση             Μιά μεγαλοαστή κυρία τρελά ερωτευμένη με τον εραστή της, αποφασίζει να τον εκδικηθεί όταν ανακαλύπτει οτι εκείνος δεν την αγαπά πιά.

Το σκέφτηκε...

Η Ελέν είναι μιά δυναμική ανεξάρτητη και πάμπλουτη γυναίκα που θεωρεί τον εαυτό της πολύ ευτυχισμένο γιατί έχει βρει έναν άνδρα με τον οποίο ταιριάζουν και αγαπιούνται τρελά. Όταν όμως εκείνος της εξομολογείται οτι ο έρωτάς του έχει σβήσει, η Ελέν τυφλώνεται από μίσος και βάζει μπροστά ένα αισχρό σχέδιο εκδίκησης. Ο αφελής Ζαν, ανυποψίαστος πέφτει στην παγίδα που του στήνει και τα πράγματα οδηγούνται στα άκρα.

Το αποφάσισε...

Ο μεγάλος Γάλλος σκηνοθέτης Ρομπέρ Μπρεσόν σ' αυτή τη δεύτερη ταινία του περιγράφει την καταστροφική ερωτική ιστορία τριών προσώπων: Στο κέντρο, η ερωτευμένη Ελέν που μετατρέπεται σε μέγαιρα όταν χάνει το αντικείμενο του πόθου της. Στο στόχαστρό της, ο αδύναμος Ζαν που πρέπει να καταστραφεί εξευτελιζόμενος και στη φαρέτρα της η νεαρή Ανιές που η φτώχεια την καθιστά εύκολο θύμα. Στην υπόθεση εμπλέκεται καταλυτικά και ένα τέταρτο πρόσωπο, ο ρόλος του οποίου είναι προστυχότερος και χαμερπέστερος ακόμη και από αυτόν της κακιάς Ελέν.

Οι κυρίες του δάσους της Βουλώνης είναι μιά εξαιρετική λυρική ταινία που αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον του θεατή με την βασανιστική της εξέλιξη, με τη συγκλονιστική λιτότητα της σκηνοθεσίας, με την άριστη φωτογραφία και με τις έξοχες ερμηνείες, ιδιαιτέρως της ψυχρής Μαρία Καζαρές στο ρόλο της πληγωμένης και επικίνδυνης Ελέν. 

Το εφάρμοσε!

Στο μεγαλειώδες φινάλε, ο σκηνοθέτης, αφού έχει χρησιμοποιήσει περίτεχνα την εκδίκηση σαν την ιδανική πρόφαση, αποκαλύπτει τον αληθινό πρωταγωνιστή της ιστορίας: Τον Έρωτα. Αυτόν τον ακατανίκητο θεό που ξεπερνά όλες τις ανθρώπινες αδυναμίες και θριαμβεύει στους αιώνες των αιώνων.

Το σενάριο είναι του ίδιου του σκηνοθέτη και οι καλογραμμένοι διαλόγοι είναι του Ζαν Κοκτώ.

Θα βρείτε τον Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση ΕΔΩ:

Η βαθμολογία μου : 10/10

HARD CANDY (Στημένο παιχνίδι)

2005  ΗΠΑ
Είδος  Ψυχολογικό θρίλλερ

Σκηνοθεσία            Ντέιβιντ Σλέιντ
Σενάριο                  Μπράιαν Νέλσον

Παίζουν                 Έλεν Πέιτζ, Πάτρικ Γουίλσον

Υπόθεση                 Μιά 14χρονη φλερτάρει στο ίντερνετ με έναν ενήλικο άνδρα και τελικά πείθεται να τον συναντήσει.

Ό,τι αρχίζει ωραίο...

Η Χέιλι, ένα 14χρονο γλυκύτατο και πανέξυπνο κοριτσάκι από καλή οικογένεια, γνωρίζεται ιντερνετικά με τον επαγγελματία φωτογράφο Τζεφ και μεταξύ τους αναπτύσσεται ένα αθώο φλερτ. Ο 32χρονος άνδρας, έμπειρος, επίμονος και χαριτωμένος, προσπαθεί να την πείσει να συναντηθούν και η μικρή τελικά παρασύρεται.

Πρόκειται για ένα καλογυρισμένο ψυχολογικό θρίλλερ με θέμα την παιδοφιλία που καταφέρνει από την πρώτη στιγμή να αιχμαλωτίσει τον θεατή με την καλή του σκηνοθεσία, την εξαιρετική φωτογραφία (που σε όλη τη διάρκεια της ταινίας παίζει πανέξυπνα με τα χρώματα και τους φωτισμούς) και με τις άριστες ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών. Ιδιαίτερα η πιτσιρίκα Έλεν Πέιτζ (που έγινε διάσημη από την ερμηνεία της στο Τζούνο δύο χρόνια αργότερα) δίνει μιά ερμηνεία από εκείνες που παραπέμπουν σε στόφα πολύ μεγάλης ηθοποιού. Τέτοια γκάμα εκφράσεων, τέτοια ένταση στο βλέμμα, τέτοια άνεση με το φακό... σπάνια συναντάμε.

Το μεγάλο ελάττωμα της ταινίας βρίσκεται στο σενάριο που από ένα σημείο και μετά δυστυχώς ξεφεύγει, γίνεται κάπως χονδροειδές και χάνει σε πειστικότητα. Κρίμα. Παρ' όλα αυτά, αξίζει να απολαύσει κανείς τα καλά στοιχεία του εγχειρήματος.

,,,τελειώνει με πόνο.

Είναι η πρώτη ταινία του Βρετανού Ντέιβιντ Σλέιντ που ξεκίνησε την καριέρα του κάνοντας διαφημιστικά σποτάκια και μουσικά βίντεο κλιπς.
Hard candy είναι ορολογία των παιδόφιλων στο ίντερνετ και σημαίνει ανήλικο κορίτσι 12-16 ετών.

Η βαθμολογία μου: 7/10

CRIME AND PUNISHMENT (Έγκλημα και τιμωρία)

1983  Φινλανδία
Είδος  Δράμα για σινεφίλ
Πρωτότυπος τίτλος : Rikos ja rangaistus

Σκηνοθεσία       Άκι Καουρισμάκι 
Σενάριο             Άκι Καουρισμάκι (Εμπνευσμένο από το ομότιτλο μυθιστόρημα του Φιοντόρ Ντοστογιέβσκι)

Παίζουν             Μάρκου Τόικα, Άινο Σέπο, Έσκο Νικάρι

Υπόθεση            Στο Ελσίνκι της δεκαετίας του 1980, ένας εργάτης σφαγείου, σκοτώνει εν ψυχρώ έναν άνδρα και στη συνέχεια παίζει με την αστυνομία το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι.

Ο Ράικανεν βοηθάει την αστυνομία

Ο μοναχικός Ράικανεν δουλεύει σε σφαγείο σαν εργάτης και όταν σχολάει γυρνάει στο φτωχικό του δωματιάκι, αμίλητος και κλεισμένος στον εαυτό του. Ξαφνικά και χωρίς κανένα φαινομενικά λόγο, πάει σε ένα σπίτι και πυροβολεί εν ψυχρώ έναν άνδρα. Μετά το φόνο δεν φεύγει, κάθεται δίπλα στο πτώμα και περιμένει. Ο ιδιόρυθμος νεαρός άνδρας, σε όλη τη διάρκεια της ταινίας δεν κάνει τίποτα για να κρυφτεί. Αντιθέτως αφήνει ίχνη παντού προκαλώντας την αστυνομία να τον πιάσει.

Σε αντίθεση με τον Ρασκόλνικοφ (τον κεντρικό χαρακτήρα του Ντοστογιέβσκι), που μετά το έγκλημα κατατρώγεται από τις τύψεις του, ο Ράικανεν δεν νιώθει τίποτα. Είναι συναισθηματικά νεκρός. Η ζωή δεν του λέει τίποτα, πόσο μάλλον ο θάνατος. Είναι απομακρυσμένος από τους ανθρώπους με επιλογή του και μάλλον φαίνεται να διασκεδάζει που, ως πρώην φοιτητής νομικής, κάνει χρήση των γνώσεών του περί εγκληματολογίας και παίζει το κρυφτούλι με τον επιθεωρητή της αστυνομίας. Ακόμη κι όταν η ζωή του φέρεται ευνοϊκά, ο Ράικανεν την αρνείται και προτιμά να συνεχίσει τον μοναχικό του δρόμο μέχρι το αναπόφευκτο τέλος.

Αυτή η ιδιαίτερη μεταφορά του πασίγνωστου Ρώσικου αριστουργήματος (που έχει γίνει ταινία πάνω από 30 φορές), είναι η πρώτη δουλειά του Άκι Καουρισμάκι, του Φινλανδού σκηνοθέτη με το ξεχωριστό ύφος και τα βαθειά νοήματα που αρέσκεται να περιγράφει ιστορίες μοναχικών ανθρώπων.

Θα βρείτε τον Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση ΕΔΩ:

Η βαθμολογία μου: 9/10

SEANCE ON A WET AFTERNOON

1964  Αγγλία
 Είδος  Ψυχολογικό θρίλλερ

Σκηνοθεσία           Μπράιαν Φορμπς (1926-2013)
Σενάριο                 Μπράιαν Φορμπς (Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Μαρκ Μακ Σέιν)

Παίζουν                 Ρίτσαρντ Ατένμπορο, Κιμ Στάνλι, Νανέτ Νιούμαν, Μαρκ Ίντεν, Πάτρικ Μακ Γκι

Υπόθεση                 Μία επαγγελματίας μέντιουμ, πείθει τον άνδρα της να εφαρμόσουν ένα πολύ καλά οργανωμένο εγκληματικό σχέδιο, με στόχο (υποτίθεται) τα χρήματα.

 

Η Μάιρα και ο Μπίλι είναι ένα μεσήλικο ζευγάρι με κλονισμένη υγεία που ζουν φτωχικά με τα λιγοστά χρήματα που κερδίζει εκείνη καλώντας πνεύματα. Για να βγουν από την οικονομική τους μιζέρια η Μάιρα σκαρφίζεται ένα σχέδιο που θα τους αποφέρει χρήματα και ο αδύναμος (λόγω της αγάπης που της έχει) άνδρας της το εκτελεί κατά γράμμα. Είναι όμως ο πραγματικός στόχος της Μάιρα τα χρήματα;

Ο ηθοποιός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης Μπράιαν Φορμπς, περιγράφει με έξοχη σκηνοθετική ματιά την ιστορία της Μάιρα και του Μπίλι. Με την αεικίνητη κάμερα, τα κοντινά πλάνα να τονίζουν τη δραματική εξέλιξη της υπόθεσης και σε συνδυασμό με τους  ατμοσφαιρικούς φωτισμούς, την άριστη καθοδήγηση των (έτσι κι αλλιώς πολύ καλών) ηθοποιών και το καλογραμμένο σενάριο, καταφέρνει να μεταφέρει στον θεατή ένα διαρκές αίσθημα αγωνίας αντάξιο του Χιτσκοκικού στυλ. Οι εξωτερικές σκηνές είναι όλες γυρισμένες σε φυσικούς χώρους και και ως εξ' αυτού, άκρως ρεαλιστικές.

Όπως λέει ο ίδιος ο σκηνοθέτης σε μιά συνέντευξή του, στο αρχικό σενάριο, το ζευγάρι ήταν άνδρες ομοφιλόφυλοι και είχε προτείνει τους ρόλους στους Άλεκ Γκίνες και Τομ Κόρτνι. Όταν όμως εκείνοι αρνήθηκαν (ζόρικο να παίξεις τον γκέι εκείνη την εποχή στην Αγγλία, λίγοι το τόλμησαν) άλλαξε το σενάριο επιλέγοντας ένα πιό συμβατικό ζευγάρι.

Συστήνω σε όποιον ενδιαφέρεται να δει την ταινία, να μην διαβάσει τίποτα παραπάνω για την υπόθεση γιατί θα χάσει τη μισή απόλαυση.

Η βαθμολογία μου : 9/10

THE PUBLIC ENEMY (Ο εχθρός της κοινωνίας)

1931  ΗΠΑ
Είδος  Γκανγκστερική (Pre-code Hollywood Κείμενο Νο 1)

Σκηνοθεσία          Γουίλιαμ Γουέλμαν (1896-1975)
Σενάριο                Χάρβι Θιού (Βασισμένο στο ανέκδοτο μυθιστόρημα των Κιούμπετς Γκλάσμον και Τζον Μπράιτ "Beer and blood").

Παίζουν               Τζέιμς Κάγκνι, Τζιν Χάρλοου, Έντουαρντ Γουντς, Τζόαν Μπλοντέλ

Υπόθεση               Η περιπετειώδης και αιματοβαμμένη άνοδος ενός νεαρού γκάνγκστερ στο Σικάγο των αρχών του 20ου αιώνα, όταν η ποτοαπαγόρευση και η οικονομική κρίση ανέβασαν την εγκληματικότητα σε δυσθεώρητα ύψη.

Από τα υπόγεια...

Ο Τομ και ο Ματ είναι δυό χαμίνια που κάνουν μικροκλοπές και έρχονται σε επαφή με τους μεγάλους του υποκόσμου. Μεγαλώνοντας, μαθαίνουν τα κατατόπια, ανεβαίνουν σιγά-σιγά στην ιεραρχία και εξελίσσονται σε μεγαλοσυμμορίτες που βγάζουν χρήμα με ουρά, εκβιάζοντας και σκοτώνοντας. Ο Τομ είναι ο ιδανικός αρχηγός, φιλόδοξος, ανενδοίαστος και γεμάτος αυτοπεποίθηση και ο Ματ είναι ο ιδανικός ακόλουθος, πιστός, σιωπηλός και υποτακτικός. Οι συνθήκες τους έρχονται "ευνοϊκά" και η άνοδος ξεκινά. Όμως μέχρι πού μπορεί να πάει, κανένας δεν γνωρίζει.

Πρόκειται για μιά σκοτεινή, ρεαλιστική και θλιβερή περιγραφή της ζωής του υποκόσμου, που μαζί με το "Little Caesar" του Μέλβιν Λιρόϊ της ίδιας χρονιάς και το "Scarface: The Shame of the Nation" του Χάουαρντ Χοκς το 1932, έβαλαν την βάση ενός δημοφιλέστατου κινηματογραφικού είδους. Στον εχθρό της κοινωνίας τίποτα δεν είναι ωραιοποιημένο (όπως έγινε με πολλές ταινίες του είδους). Όλα λέγονται ωμά παρά το γεγονός οτι στην αιματηρή δράση, η κάμερα απομακρύνεται και αφήνει την φαντασία του θεατή να οργιάσει. Η σκηνοθεσία είναι πρωτότυπη, δυναμική, γρήγορη και πολύ προχωρημένη για την εποχή της, η φωτογραφία εξαιρετική και οι ερμηνείες άψογες.

...στα σαλόνια.

Η ταινία, γυρισμένη πριν την εφαρμογή του Κώδικα Χέιζ (Κείμενο 1), επανακυκλοφόρησε δύο φορές:

- Το 1941 με τρεις κομμένες σκηνές (Ο γκέϊ ράφτης που παίρνει μέτρα για κουστούμι, οι σεξουαλικές περιπτύξεις με την Τζιν Χάρλοου και η αποπλάνηση του νεαρού Κάγκνι από μιά παντρεμένη).

- Το 1954 με τον πρόλογο οτι η παραγωγός εταιρεία "δεν προσπαθεί να εξυμνήσει τους εγκληματίες" αλλά "να παρουσιάσει μιά πτυχή της σύγχρονης Αμερικανικής κοινωνίας". Ιδιαίτερο ενδιαφέρον της ταινίας βρίσκεται σε αυτό το "σύγχρονης κοινωνίας" εφ' όσον είναι γυρισμένη την ίδια εποχή με τα τεκταινόμενα.

Η ταινία έχει επιλεγεί ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική προς διατήρηση, στην ταινιοθήκη του Αμερικανικού Κονγκρέσου. http://en.wikipedia.org/wiki/National_Film_Registry

Η βαθμολογία μου: 10/10

STRANGER ON THE THIRD FLOOR (Ο ξένος του τρίτου)

1940  ΗΠΑ
Είδος  Νουάρ  (Κείμενο 2)

Σκηνοθεσία           Μπορίς Ίνγκστερ (1903-1978)
Σενάριο                 Φρανκ Πάρτος

Παίζουν                Τζον Μακ Γκουάιαρ, Μάργκαρετ Τάλισετ, Πίτερ Λόρι, Ελάιζα Κουκ Τζούνιορ

Υπόθεση                Ένας νεαρός δημοσιογράφος γίνεται αυτόπτης μάρτυρας ενός φόνου και με την μαρτυρία του καταδικάζεται σε θάνατο ένας άνθρωπος που βρέθηκε στον τόπο του εγκλήματος.

 

Ο δημοσιογράφος Μάικλ Γουόρντ περιμένει την ευκαιρία να πάρει δική του στήλη στην εφημερίδα και να αρχίσει να χτίζει την καριέρα του. Η τύχη του "χαμογελά" όταν ένα βράδυ στο καφενείο απέναντι από το σπίτι του, βρίσκει τον καφετζή νεκρό και ένα νεαρό να φεύγει τρέχοντας από τον τόπο του εγκλήματος. Όπως ήταν φυσικό η εφημερίδα του αναθέτει το ρεπορτάζ και ο Μάικλ πετάει στα ουράνια. Τώρα θα φτιάξει τη ζωή του, θα παντρευτεί την αγαπημένη του και θα μετακομίσει από το άθλιο δωματιάκι που ζει ως εργένης. Όταν όμως μετά από μια δίκη-παρωδία ο νεαρός εγκληματίας καταδικάζεται σε θάνατο, η ζωή του Μάικλ αρχίζει να σκοτεινιάζει από τις τύψεις που του κατατρώνε το μυαλό. Και αυτό είναι μόνο η αρχή.

Η πρώτη από τις τρεις ταινίες του Λετονού σεναριογράφου και σκηνοθέτη Μπορίς Ίνγκστερ, παρά το γεγονός οτι είναι ένα πρωτόλειο χαμηλού προϋπολογισμού, έμελλε να αποτελέσει την απαρχή ενός ολόκληρου είδους. Θεωρείται το πρώτο φιλμ νουάρ στην ιστορία του κινηματογράφου, αν και κάποιοι διαφωνούν με αυτή την άποψη. Όπως και να έχει, ο ξένος του τρίτου ορόφου είναι ένα πανέμορφο, έξυπνο, πρωτότυπο και καλογραμμένο νουάρ, σαφώς επηρεασμένο από τον Γερμανικό εξπρεσιονισμό, με πολύ καλό ρυθμό και εξαιρετική φωτογραφία. Η σεκάνς του εφιάλτη είναι κατά την άποψή μου υποδειγματική.

Μεγάλο ατού της ταινίας είναι και οι άριστα αναπτυγμένοι χαρακτήρες της ιστορίας:

Από τον πρωταγωνιστή (που μακάρι ο ηθοποιός να διέθετε την απαιτούμενη εσωτερικότητα για το ρόλο), μέχρι τον κυνικό ηλικιωμένο δημοσιογράφο που κάθε του κουβέντα κρύβει και μια πικρή αλήθεια, από την ατρόμητη κοπέλλα που βάζει τη ζωή της σε κίνδυνο για να σώσει τον αγαπημένο της, μέχρι τον εκνευριστικά αδιάφορο δικαστή, τον κακομοίρη "εγκληματία" και τους φρικτούς γείτονες του δημοσιογράφου, όλοι είναι άψογοι.

Το αποκορύφωμα όμως είναι ο απίθανος Πίτερ Λόρι με τα γουρλωτά του μάτια, που δίνει στον ρόλο του αγνώστου την προσωπική του ιδιαιτερότητα και φτιάχνει έναν εξωτερικά μειλίχιο-εσωτερικά σατανικό διαταραγμένο χαρακτήρα, από εκείνους που δεν θέλεις ποτέ να συναντήσεις στη ζωή σου.

Θα βρείτε τον Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση ΕΔΩ:

Η βαθμολογία μου : 9/10

THE MAD GHOUL

1943  ΗΠΑ
Είδος  Τρόμου  (Κείμενο 3)

Σκηνοθεσία            Τζέιμς Χόγκαν (1890-1943)
Σενάριο                  Πολ Γκάντζελιν, Μπρέντα Βάισμπεργκ, Χανς Κράλι

Παίζουν                 Τζορτζ Ζούκο, Ντέιβιντ Μπρους, Έβελιν Άνκερς

Υπόθεση                 Ένας μεσήλικας καθηγητής χημείας ερωτεύεται μία νεαρή τραγουδίστρια και βάζει στόχο να την κατακτήσει. Για να το καταφέρει όμως πρέπει πρώτα να βγάλει από τη μέση τον φοιτητή ιατρικής αρραβωνιαστικό της.

Ζόμπι με νυστέρι, δεν έχουμε ξαναδεί.

Ο σατανικός Δρ Μόρις για να καταφέρει να κερδίσει την όμορφη τραγουδίστρια Ιζαμπέλ, παρασύρει τον αφελή φοιτητή Τεντ Άλισον στο εργαστήριό του και δοκιμάζει επάνω του το αρχαίο μυστικό των Μάγιας που ο ίδιος αποκαλεί "ζωή στο θάνατο". Είναι γνωστό οτι οι Μάγιας στα τελετουργικά τους περιελάμβαναν ανθρωποθυσίες με την μέθοδο του αποκεφαλισμού και της εξαγωγής της καρδιάς ζωντανών θυμάτων. Σε αυτό το γεγονός βασίζεται η ιστορία του μανιακού Δρ Μόρις ο οποίος δεν διστάζει να ζομποποιήσει τον ταλαντούχο φοιτητή χειρουργικής προκειμένου να πετύχει τους σκοτεινούς του σκοπούς.

Πρόκειται για ένα σκοτεινό μακάβριο ανατριχιαστικό ταινιάκι χαμηλού προϋπολογισμού, με υποβλητική ατμόσφαιρα, πινελιές μαύρου χιούμορ και πολύ καλές ερμηνείες, που διαθέτει την σεναριακή πρωτοτυπία, το σκλαβάκι ζόμπι με τις χειρουργικές ικανότητες να αποκτά επίγνωση της κατάστασής του και να μεθοδεύει την εκδίκησή του. 

Είναι η τελευταία ταινία του σκηνοθέτη Τζέιμς Χόγκαν ο οποίος πέθανε αμέσως μετά τα γυρίσματα και πριν καν η ταινία του προβληθεί στις αίθουσες.

Θα βρείτε τον Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση (εξ' ακοής)  ΕΔΩ:

Η βαθμολογία μου: 8/10