JEOPARDY (Αντάλλαγμα από μία γυναίκα)

1953  ΗΠΑ
Είδος   Περιπετειώδες θρίλλερ αγωνίας

Σκηνοθεσία            Τζον Στάρτζες (1910-1992)
Σενάριο                  Μελ Ντινέλι (Βασισμένο στο ραδιοφωνικό έργο "A Question of Time" του Μορίς Ζιμ)

Παίζουν                 Μπάρμπαρα Στάνγουικ, Μπάρι Σάλιβαν, Λι Άακερ (το παιδάκι), Ραλφ Μίκερ

Υπόθεση                 Μία τυπική Αμερικάνικη οικογένεια μπαμπάς-μαμά-παιδί πηγαίνουν εκδρομή σε μία έρημη παραλία του Μεξικό, χωρίς να φαντάζονται οτι η βόλτα τους θα μετατραπεί σε εφιάλτη.

Έτσι άρχισαν όλα.

Ο Νταγκ και η Έλεν με το μικρό τους γιό, ξεκινάνε χαρούμενοι για μία εκδρομούλα στο Μεξικό. Το αμάξι τους είναι άνετο, ο καιρός είναι υπέροχος, η διάθεσή τους άριστη. Όταν φτάνουν στην απόμακρη παραλία που ο Νταγκ έχει αξέχαστες αναμνήσεις και θέλει να τις μοιραστεί με την οικογένειά του, στήνουν το νοικοκυριό τους και ο μικρός πάει να εξερευνήσει τη περιοχή. Από αυτή την αθώα βόλτα όμως ξεκινάει μία επώδυνη περιπέτεια που θα δοκιμάσει τις αντοχές τους και θα κάνει την εκδρομή τους πραγματικά αλησμόνητη. Το μοναδικό ατού που έχουν στα χέρια τους είναι οι δυνατοί τους χαρακτήρες και η αγάπη που θα του κρατήσει δεμένους μέχρι το τέλος, όποιο κι αν τους μέλλει να είναι αυτό.

Ο σκηνοθέτης του "Η μεγάλη απόδραση" (The great escape 1963) και του κλασσικού γουέστερν "Και οι επτά ήταν υπέροχοι" (The magnificent seven 1960) Τζον Στάρτζες, πιάνει μία απλή ιστορία "από αυτές που δεν χωρούν ούτε στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων" όπως εύστοχα αναφέρει και ο corto64 που έκανε την καλή μετάφραση (θα την βρείτε ΕΔΩ) και την μετατρέπει σε ένα συμπαθέστατο ταινιάκι κλιμακούμενης αγωνίας με αρκετά στοιχεία νουάρ και με την εξαιρετική ερμηνεία της Βαρβάρας (όπως την έλεγαν οι παλιοί) που ερμηνεύει με γοητευτικό δυναμισμό το ρόλο μίας απλής ερωτευμένης γυναίκας που θα κάνει τα πάντα για να σώσει την οικογένειά της.
Η πολύ ωραία αφήγηση και η εξαιρετική μουσική υπόκρουση του σπουδαίου Ρώσου Ντιμίτρι Τιόμκιν βοηθά καταλυτικά στην ένταση που χτίζεται λεπτό προς λεπτό.

Η βαθμολογία μου 8/10

THE SHOP AROUND THE CORNER (Το μαγαζί της γωνίας ή Ερωτική φωλιά)

1940  ΗΠΑ
Είδος  Δραματική αισθηματική κωμωδία (Δραμεντί)

Σκηνοθεσία       Έρνστ Λιούμπιτς (1892-1947)
Σενάριο              Σάμσον Ράφελσον (Βασισμένο στο Ουγγρικό θεατρικό έργο του Μίκλος Λάζλο Perfumerie του 1937)

Παίζουν             Τζέιμς Στιούαρτ, Μάργκαρετ Σάλαβαν, Φρανκ Μόργκαν

Υπόθεση             Εν μέσω της οικονομικής κρίσης και λίγο πριν το ξέσπασμα του Β' παγκοσμίου πολέμου, οι υπάλληλοι ενός εμπορικού καταστήματος στη Βουδαπέστη δουλεύουν σκληρά και ανέχονται στωικά τα νευρικά ξεσπάσματα του υπερόπτη και γκρινιάρη ιδιοκτήτη κυρίου Μάτουτσεκ.

Ο Άλφρεντ Κράλικ μετά από 17 χρόνια σκληρής δουλειάς στο κατάστημα του Μάτουτσεκ, έχει εξελιχθεί σε προϊστάμενο και όλα δείχνουν οτι σύντομα θα γίνει συνεταίρος του άκληρου αφεντικού. Η κατάσταση κυλά ομαλά μέχρι που στο μαγαζί προσλαμβάνεται η Κλάρα, μία νεαρή έξυπνη υπάλληλος, η οποία με τον δυναμικό της χαρακτήρα βρίσκεται σε διαρκή κόντρα με τον επικεφαλής πωλητή. Συμπτωματικά(;), λίγο μετά την εμφάνιση της Κλάρας το αφεντικό για κάποιο ανεξήγητο λόγο αρχίζει να στραβοκοιτάζει και να αποπαίρνει τον ανυποψίαστο Κράλικ και η ατμόσφαιρα στο μαγαζί αρχίζει να βρωμάει μπαρούτι. Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, η ένταση κλιμακώνεται επικίνδυνα και το ηφαίστειο που σιγοβράζει οδηγείται σε έκρηξη.

Ο Γερμανός σκηνοθέτης Έρνστ Λιούμπιτς, σκηνοθετεί αριστοτεχνικά τη γοητεία των ανθρώπινων σχέσεων και μας προσφέρει την ευκαιρία να ρίξουμε μία ματιά μέσα σε μία μικροκοινωνία όπου εν μέσω απολαυστικών καταστάσεων, οι ήρωες στροβιλίζονται, ταλαιπωρούνται, εκτίθενται και εν τέλει (μακάρι να συνέβαινε το ίδιο και στην πραγματική ζωή), παίρνουν αυτό που τους αξίζει.

Το πλούσιο σενάριο με τους εξαιρετικά αναπτυγμένους χαρακτήρες και οι πολύ καλογραμμένοι διάλογοι σε συνδυασμό με τις άριστες ερμηνείες, κάνουν αυτή τη ρομαντική κωμωδία με τα έντονα δραματικά στοιχεία πολύ ενδιαφέρουσα και ευχάριστη στο θεατή.

Ο ίδιος ο σκηνοθέτης είπε για την ταινία του: "Είναι μία απλή ιστοριούλα που κόστισε κάτω από 500.000 δολάρια και έγινε μέσα σε 28 ημέρες. Ελπίζω να σας φανεί γοητευτική."

Η ιστορία έχει μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη δύο ακόμη φορές:

Η πρώτη είναι το μιούζικαλ του 1949 "Good Old Summertime" με πρωταγωνίστρια τη Τζούντι Γκάρλαντ. Το 1998 η κομεντί You've got mail, είναι εμπνευσμένη από το ίδιο θεατρικό έργο του Μίκλος Λάζλο και το βιβλιοπωλείο που διατηρεί η Μεγκ Ράιαν λέγεται "The shop around the corner". Καμμία από τις δύο μεταφορές όμως δεν έχει καταφέρει να αποδώσει την ατμόσφαιρα της ταινίας του Λιούμπιτς.

Η ταινία έχει επιλεγεί ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική προς διατήρηση, στην ταινιοθήκη του Αμερικανικού Κονγκρέσου. http://en.wikipedia.org/wiki/National_Film_Registry

Θα βρείτε πολύ καλό Ελληνικό υπότιτλο ΕΔΩ.

Η βαθμολογία μου: 10/10

THE MASTER AND MARGARITA (Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα)

2005  Ρωσία
Είδος  Τηλεοπτική μίνι σειρά - Πολιτική σάτιρα
Πρωτότυπος τίτλος: Master i Margarita

Σκηνοθεσία               Βλαντιμίρ Μπόρτκο
Σενάριο                     Βλαντιμίρ Μπόρτκο (Μεταφορά του ομότιτλου αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος του Μιχαήλ Αφανάσιεβιτς Μπουλγκάκοφ)
Διάρκεια                   1 σεζόν - 10 επεισόδια (45'/επεισόδιο)

Παίζουν                    Όλεγκ Βασιλασβίλι (Διάβολος), Αλεξάντρ Αμπντουλόφ (Καρόβιεφ), Κίριλ Λαβρόφ (Πόντιος Πιλάτος), Άννα Κοβάλτσουκ (Μαργαρίτα), Αλεξάντρ Γκαλίμπιν (Μαιτρ), Βλαντισλάβ Γκάλκιν (Ιβάν Άστεγος)

Υπόθεση                    Τη δεκαετία του 1930, ένας Ρώσος συγγραφέας αποφασίζει να γράψει ένα μυθιστόρημα με κεντρικό πρόσωπο τον Πόντιο Πιλάτο. Όταν όμως αναζητεί τρόπο να το εκδώσει, η αμείλικτη Σταλινική λογοκρισία του επιτίθεται και τον... αφανίζει.

Ο διάολος δεν υπάρχει!

Λίγοι γνωρίζουν οτι κάθε χρόνο ο διάολος επιλέγει μία πόλη του κόσμου για να οργανώσει ένα μεγάλο πάρτυ κολασμένων ψυχών. Το έτος 1935 η τυχερή πόλη είναι η Μόσχα. Όταν όμως ο άρχων του σκότους φτάνει στην πόλη την οποία έχει να επισκεφτεί χιλιάδες χρόνια, διαπιστώνει κάποιες ανησυχητικές αλλαγές και αποφασίζει να κάνει ό,τι μπορεί για να δει εάν οι Μοσχοβίτες έχουν αλλάξει πραγματικά. Παράλληλα αναζητά την οικοδέσποινα του πάρτυ η οποία, με βάση την προαιώνια παράδοση, πρέπει να είναι απαραιτήτως ντόπια, να λέγεται Μαργαρίτα και να είναι πρόθυμη να αναλάβει το ρόλο της.

Την ίδια περίοδο ο συγγραφέας με το προσωνύμιο Μαιτρ (λόγω της συγγραφικής του δεινότητας), έχει ολοκληρώσει την ιστορία του 5ου Ρωμαίου επιτρόπου της Ιουδαίας Πόντιου Πιλάτου, έχει δημοσιεύσει αποσπάσματα του βιβλίου του, έχει δεχτεί σκληρότατη κριτική και έχει καταλήξει στο ψυχιατρείο. Η αγαπημένη του Μαργαρίτα Νικολάεβνα τον έχει χάσει και μαραζώνει μέρα με τη μέρα διαβάζοντας το μόνο που της έχει μείνει από εκείνον: Τα χειρόγραφα του βιβλίου του.

Δεν με φτάνει ο πονοκέφαλος, έχω και το Ναζωραίο!

Το 1928 ο Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ άρχισε να γράφει το σπουδαίο του μυθιστόρημα "Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα". Δύο χρόνια αργότερα όμως, για άγνωστους λόγους, το έκαψε και δέκα χρόνια αργότερα, βαριά άρρωστος πιά, το ξαναέγραψε υπαγορεύοντάς το στη γυναίκα του. Το έργο χαρακτηρίστηκε προδοτικό και δεν δημοσιεύτηκε παρά το 1966, 25 ολόκληρα χρόνια μετά το θάνατό του συγγραφέα και μάλιστα με άφθονες περικοπές. Η πρώτη χωρίς περικοπές δημοσίευση έγινε το 1973!

Στις σελίδες του φανταστικού, ρομαντικού, σατιρικού μυθιστορήματος ξεδιπλώνεται όλη η πίκρα και η απογοήτευση του συγγραφέα και το ονειρικό φινάλε της ιστορίας μετατρέπεται σε προφητεία με δεδομένο οτι ο συγγραφέας έχει περάσει πλέον στην αιωνιότητα πλήρως αναγνωρισμένος, έχοντας προσφέρει στην παγκόσμια λογοτεχνία ένα αριστούργημα.

Η σπουδαία λογοτεχνία είναι άκαυστη.

Η σειρά, παρ' όλο που βλέπεται ευχάριστα, πάσχει από ενοχλητικά ελαττώματα που χαλάνε το εγχείρημα στο σύνολό του. Η επιλογή των ηθοποιών είναι ατυχής, τα σπέσιαλ εφέ πολύ φτωχά και οι πρωτότυπες σκηνές από τη δεκαετία του 1930 δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό. Στα προτερήματα, το καλογραμμένο σενάριο, η πολύ καλή μουσική του Ιγκόρ Κορνελιούκ, τα χιουμοριστικά σημεία με πρωταγωνιστές τους συνοδούς του σατανά και το παιχνίδι της φωτογραφίας με το έγχρωμο-ασπρόμαυρο-σέπια που λειτουργεί περίφημα.

Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία μίνι σειρά η οποία δεν καταφέρνει επ' ουδενί να αποδώσει το μεγαλείο του μυθιστορήματος, αλλά αξίζει να την δει κανείς ιδιαίτερα εν όψει του Πάσχα.

Θα βρείτε τον Ελληνικό υπότιτλο σε δική μου μετάφραση ΕΔΩ:
Επεισόδιο 01 - Επεισόδιο 02 - Επεισόδιο 03 - Επεισόδιο 04
Επεισόδιο 05 - Επεισόδιο 06 - Επεισόδιο 07 - Επεισόδιο 08
Επεισόδιο 09 - Επεισόδιο 10

Η βαθμολογία μου: 7/10

THE FOURTH MAN (Ο τέταρτος άνθρωπος)

1983  Ολλανδία
Είδος  Ερωτικό θρίλλερ
Πρωτότυπος τίτλος: De vierde man

Σκηνοθεσία                Πολ Βερχόφεν
Σενάριο                      Γκέραρντ Σούτεμαν (Βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Γκέραρντ Ρεβ του 1981)

Παίζουν                     Τζέρουν Αρτ Κράμπε, Ρενέ Σούτενντεϊκ, Τομ Χόφμαν, Ντολφ Ντε Βρις

Υπόθεση                     Ένας παρηκμασμένος συγγραφέας, καλείται να δώσει διάλεξη για το σύνολο του έργου του από την λογοτεχνική λέσχη της κωμόπολης Φλάσινγκ.

I, decent young woman

Ο μεσήλικας συγγραφέας Γκέραρντ Ρεβ (δεν πρόκειται για σύμπτωση), αμφιφιλόφυλος, θρησκόληπτος, αλκοολικός, ελαφρώς σχιζοφρενής και άκρως επιπόλαιος, αποδέχεται την πρόσκληση για οικονομικούς λόγους και μπαίνει στο τραίνο για το Φλάσινγκ. Η διαδρομή του σημαδεύεται από παράξενα και ενοχλητικά γεγονότα, στα οποία δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία, εφ' όσον πάσχει από διαρκείς παραισθήσεις και έχει συνηθίσει να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια του, σκηνές αλλόκοτες και πολύ συχνά βίαιες. Φτάνοντας όμως στον προορισμό του, οι σκηνές πυκνώνουν, κλιμακώνονται και η πραγματικότητα (;) αρχίζει σιγά-σιγά να γίνεται εφιαλτική. Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιό περίπλοκη όταν γνωρίζει την όμορφη χήρα Κριστίν που διατηρεί ινστιτούτο καλλονής με την ονομασία "SPHINX". (Στην νέον επιγραφή του ινστιτούτου, το Η και το Χ δεν κάνουν καλή επαφή οπότε τα εναπομείναντα γράμματα σχηματίζουν τη λέξη SPIN που στα Ολλανδικά σημαίνει... αράχνη.)
Ένα ατέρμονο στυλάτο παιχνίδι φαντασίας, διαστροφικής υπερβολής, συμβολισμού και μαύρου χιούμορ, με εξαιρετική σκηνοθεσία και φωτογραφία, πρωτότυπο σενάριο και πολύ καλές ερμηνείες. Ένα εικονοκλαστικό ερωτικό θρίλλερ της προ-χολυγουντιανής περιόδου του Βερχόφεν, τότε που ακόμη το μικρόβιο της Αμερικανιάς δεν τον είχε αγγίξει και έφτιαχνε μικρούς θησαυρούς.

Ακόμα θυμάμαι την αίσθηση που είχε προκαλέσει ο "τέταρτος άνθρωπος" όταν παίχτηκε στις Ελληνικές αίθουσες (αναλογιστείτε την εποχή). Ήταν το θέμα συζήτησης όλων των σινεφίλ και έχω την εντύπωση οτι αυτό έγινε σε παγκόσμια κλίμακα. Τυχαία αποφάσισα να ξαναδώ την ταινία φέτος που κλείνει τα 33 της χρόνια (Τα χρόνια του Χριστού;... Ο κυρίαρχος αριθμός του Αβατάρ;... Ή απλώς σύμπτωση;)

Η βαθμολογία μου: 9/10